فرهنگ کار در کاهش شکاف طبقاتی موثر است

عضو اتحادیه صادرکنندگان فرآورده های نفتی با اشاره به پنج عامل فرهنگ عمومی، قانون گذاری، دیدگاه موجود به اقتصاد، فضای کسب و کار و سطح سواد و آموزش عمومی گفت: شکاف طبقاتی حاصل این پنج عامل است و رفع آن تنها با سیاست گذاری صحیح از سوی مسوولان امکان پذیر است.

به گزارش انصاف نیوز (رسانه‌ی کمپین انتخاباتی مسعود پزشکیان)، دکتر سید حمید حسینی با اشاره به اینکه اختلاف طبقاتی در هر جامعه ای وجود دارد و لازمه پیشرفت در هر کشوری است خاطرنشان کرد: اختلاف طبقاتی در حوزه اقتصاد به معنای تفاوت درآمدی بین دو گروه است، این تفاوت قابل دسترسی است یعنی دهک اول در صورتی که از روش های قانونی تلاش بیشتری انجام دهد بدون شک می تواند به دهک های بالاتری دست پیدا کند اما در مساله شکاف طبقاتی اینگونه نیست.

او ادامه داد: شکاف طبقاتی به معنای اختلاف غیر قابل دسترس است، در جامعه ای مانند هند، دهک اول درآمدی در آرزوهای خود هم نمی تواند ببیند که از مسیر قانونی و عقلی به دهک های 8، 9 یا 10 بپیوندد، در این نوع جوامع اختلاف طبقاتی وجود ندارد بلکه بین آنها شکاف شکل گرفته است.

این اقتصاددان در پاسخ به این سوال که عامل اصلی شکل گیری شکاف طبقاتی در یک جامعه چیست اظهار کرد: اولین دلیل شکل گیری شکاف طبقاتی نوع دیدگاه های حاکم بر اقتصاد است. در واقع قوانین کلی حاکم بر هر اقتصاد می تواند به عنوان اولین عامل افزایش و یا کاهش اختلاف طبقاتی در جامعه باشد، هرچه سیستم اقتصادی به سمت اقتصاد دولتی و متمرکز حرکت کند برخلاف ظاهر آن که تصور می شود می تواند عدالت برقرار کند، نشان داده که اختلاف طبقاتی را بیشتر نیز خواهد کرد زیرا رانت ایجاد کرده و عده ای بی زحمت ثروت به دست می آورند. در جوامع اروپایی  که اقتصاد دولتی در حداقل ممکن قرار دارد اختلافات طبقاتی به نسبت کشورهای دارای ثروت نفت؛ کم تر است.

او ادامه داد: فضای کسب و کار یک کشور را می توان عامل دوم شکل گیری شکاف طبقاتی دانست، زیرا نقش مهمی در ایجاد فساد اقتصادی دارد، هر چه این فضا مطلوب تر و بهینه تر باشد، توسعه سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال بیشتر می شود و سرمایه گذار خارجی تمایل بیشتری برای حضور در آن اقتصاد پیدا می کند.

حسینی اظهار کرد: مساله سوم در شکل گیری شکاف طبقاتی اشتغال است زیرا با افزایش شغل سطح تولید ملی افزایش یافته و در نتیجه از شکل گیری اقتصاد رانتی و در نتیجه متورم جلوگیری می کند، افزایش اشتغال از انباشت سرمایه ها جلوگیری کرده و در نتیجه شرایط را برای توزیع عادلانه درآمدها فراهم می کند.

عضو اتاق بازرگانی ایران در ادامه با اشاره به اینکه سطح سواد یک جامعه و میزان دانش و آگاهی افراد یک جامعه می تواند به عنوان چهارمین عامل کنترل کننده شکاف طبقاتی باشد گفت: در جامعه ای که حکومت نتواند برای آموزش مردم کاری انجام دهد نباید انتظار پیشرفت و توسعه داشت، زیرا هر توسعه ای به دنبال گسترش دانش و بومی سازی فناوری ها حاصل می شود.

او فرهنگ را عامل پنجم برای شکل گیری شکاف طبقاتی در جامعه دانست و افزود: اینکه مردم یک جامعه تا چه میزان اهل تلاش و تولید هستند نیز بر شاخص طبقاتی اثر می گذارد. به عنوان مثال در ایران در استانهایی مانند اصفهان و یزد اختلاف طبقاتی نسبت به استانهای دیگر کم تر است.

آیا عدالت اقتصادی با برابری اقتصادی یکسان هستند؟

حسینی در گفتگو با شفقنا با اشاره به اینکه عدالت اقتصادی و برابری اقتصادی تعاریف متفاوتی دارند تصریح کرد: عدالت اقتصادی به این معنی است که هر کسی در جای خود قرار بگیرد و هر چیزی به کسی که حقش را دارد، برسد و این همان چیزی است که اسلام به آن تاکید داشته و در حکومت حضرت علی (ع) نیز به آن پرداخته می شد ولی در برابری اقتصادی یعنی همه را به یک چشم ببینیم، یا بهتر بگویم فقیر و ثروتمند یکسان دیده شوند.

او در پاسخ به این سوال که در اقتصاد کلان ما برابری اقتصادی دنبال می شود و یا عدالت اقتصادی، خاطرنشان کرد: از نظر من هیچ کدام؛ ما در حال حاضر فرصت سوزی کرده و در ظاهر برای مردم دلسوزی می کنیم، برای ایجاد برابری و عدالت به اشتباه در اقتصاد کشور دخالت کرده و هزینه های کلانی بر کشور تحمیل می کنیم و نهایتا چیزی عاید مردم نمی شود؛ تورم را بر مردم تحمیل و مالیات های ناعادلانه از آنها اخذ می کنیم.

اصلاح قوانین کلان اقتصادی، گام اول کاهش شکاف طبقاتی

این اقتصاددان در در پاسخ به این سوال که راهکار کاهش شکاف طبقاتی در جوامع در حال توسعه چیست تصریح کرد: ابتدا باید دیدگاه های کلی اصلاح شود؛ اینکه اقتصاد را محور دانسته و به دنبال اقتصاد رقابتی باشیم؛ باید به دنبال تشویق مردم برای سرمایه گذاری و تلاش و کوشش بیشتر باشیم زیرا شاکله کلی هر کشور را اقتصاد آن می سازد و اقتصاد را دیدگاه عادلانه حاکمان بنا می کند. تجربه کشورهای دیگر نشان داده که هر چه به این سمت گام برداریم، سطح رفاه عمومی افزایش پیدا کرده و فاصله طبقاتی کاهش می یابد.

تولید ملی نقش محوری در کاهش شکاف طبقاتی دارد

حسینی با اشاره به اینکه تولید جزئی از اقتصاد است گفت: اگر عامل تولید اصلاح شود، بخش سرمایه گذاری های خرد رشد کرده و بازار را از دست انحصار طلبان خارج می کند، این به معنای فربه شدن طبقه متوسط و لاغر شدن طبقه اشراف است، از طرفی تعداد بیکاران کاهش یافته و تعادل در توزیع درآمد برقرار می شود.

او گفت: مردم اگر فرهنگ و یا انگیزه کار نداشته باشند می توان گفت که مشکل از سمت مردم است و خودشان شکاف طبقاتی را پذیرفته اند؛ با این حال بیشترین نقش را حکومت ها با سیاست هایشان ایفا می کنند، جهت گیری کلی حکومت ها باید در جهتی باشد که مردم را به سمت تولید و سرمایه گذاری تشویق کند.

انتهای پیام