تاثیر مخرب جریان اقلیت‌مدار روشنفکری بر فیلم‌هایی که اسکار می‌برند

«مرتضی مردیها»، نویسنده، روزنامه‌نگار و مترجم ساکن فرانسه، در یادداشتی فیس‌بوکی درباره‌ی نزول کیفیت فیلم‌هایی که جایزه‌ی اسکار را می‌برند و تاثیر فیلسوفان فرانسوی بر آنها، نوشت:

اگر زمانی من از این عقیده‌ام‌ که جهان رو به‌ پیشرفت فرهنگی و اخلاقی است دست بردارم علت آن روال جایزه دادنی است که آکادمی هالیوود در سال‌های اخیر در پیش گرفته و مرتبا بر غلظت فضیحت آن می‌افزاید.

زمانی تعبیر تحقیرآمیز فیلم «هالیوودی» بیشتر ناظر به فیلم‌هایی بود که ترکیبی از اکشن و اروتیسم بن‌مایه آن بود. من البته مشتری چنان فیلم‌هایی نبوده‌ام اما حساسیت چندانی هم نداشته‌ام. هرچند البته این‌ نوع فیلم شانس زیادی هم برای جایزه‌گرفتن نداشته و بیشتر چشم‌به‌راه توفیق تجاری بوده‌ است. در دهه‌های پیش جوایز اصلی اسکار اغلب به فیلم‌هایی تعلق می‌گرفت که از منظر بازی، کارگردانی، سناریو، و جلوه‌های ویژه کاری تولید کرده بودند که هم اهل فن و هم‌ تماشاگر فرهیخته قادر به درک و راغب به تحسین آن بود.‌

در سال‌های اخیر نفوذ افکار منحط برخی فیلسوفان فرانسوی و جریان اقلیت‌مدار و اکثریت‌ستیز روشنفکری (که همان جریان تمدن‌گریزی است که لباس مبدل حمایت از حقوق اقلیت‌ها و حاشیه‌نشین‌ها را به تن کرده) باعث شده است سخیف‌ترین فیلم‌ها جوایز اسکار را از آن خود کنند.

به نظر می‌رسد شمار فزاینده‌ای از کارگردانان بی‌فکر و بی‌هنر هم این را فهمیده‌اند که برای کسب جایزه لازم و هم کافی است که کل مین‌استریم بشریت را به عنوان ‌تم در پرانتز بگذارند و چنان رفتار کنند که گویی جهان مشکلی جز سیاهان و همجنس‌گرایان و دوجنسی‌ها و حیوانات ندارد، و این مشکل هم‌ تماماً محصول دنیای متمدن، به‌ویژه مردان سفید‌پوست مرفه، است. چهار فیلم برنده جایزه در اخیرترین مراسم اسکار همین چهار موضوع را به شنیع‌ترین یا بیمایه‌ترین شکل ممکن به تصویر کشیده‌اند.

کار به جایی رسیده است که کم کم برای ترجیح اینکه چه فیلمی ببینیم باید نگاه کنیم کدام فیلم جایزه نگرفته است.

مطمئناً هیچ عاقلی از این سخن من برداشت نمی‌کند که مخالف حقوق مدنی اقلیت‌های نژادی و جنسی هستم. اینکه این حقوق باید محترم داشته شود غیر از این است که هنرمندان به تبع جریان روشنفکری تمدن‌ستیز، همان‌هایی که زمانی مارکسیست و آنارشیست بودند و الان با ماسک حقوق مدنی فعالند، کاری کنند که ارزش محتوایی و ارزش زیبایی‌شناختی هنر به‌کلی تحت‌الشعاع مبارزه نقابدار با عقل و علم و تمدن و توسعه و حتی عادی‌بودن شود؛ آن‌هم چه‌بسا به نیت کسب شهرت‌های ارزان.

انتهای پیام