خرید تور تابستان ایران بوم گردی

تحلیل | انتخابات تمام نشده؛ راهزنان مشغول کارند!

«محمدجواد روح» روزنامه نگار در یادداشتی تلگرامی با عنوان «انتخابات تمام نشده؛ راهزنان مشغول کارند!» نوشت:

✍️ تحلیلگران مخالف دولت دست به کار شده اند تا “عوامل مشکوک” و یا “خودسرهای بازی خورده” را که در راهپیمایی روز جمعه روحانی را به تکرار سرنوشت ابوالحسن بنی صدر حوالت دادند؛ شناسایی کنند و اگر هم توانستند همچون ترور سعید حجاریان و حملات به تجمعات اصلاح طلبان، تئوری بافی‌های همیشگی خود را ارائه دهند.

✍️ این واکنش تکراری از سوی جریان مقابل، قابل پیش بینی است؛ اما روحانی و حامیان او چه راه و راهبردی را در پیش دارند؟

✍️ در پاسخ به این پرسش، نخست باید تاکید کرد که رخدادهایی از جنس آنچه در این راهپیمایی رخ داد؛ گرچه در سطح رییس‌جمهور بی سابقه بود، اما عجیب و غیرمترقبه نیست.

✍️ پیش از این، در دوران دولت خاتمی شاهد حمله به سیدعطاءالله مهاجرانی و عبدالله نوری، وزرای وقت فرهنگ و کشور، بودیم؛ رخدادی که فردای آن روزنامه “سلام” تیتر تاریخی “جامعه مدنی یا زدنی؟!” را در تحلیل آن به کار برد.

✍️ امروز هم، فضا همان فضاست. مجموعه موضع‌گیری‌ها و رویکردهای حسن روحانی در چهار سال گذشته و به ویژه در جریان رقابت‌های انتخاباتی اخیر، به جریان مقابل ثابت کرد که رییس‌جمهور قصد تکرار و تداوم تجربه پیروز و تاریخ ساز “برجام” در عرصه‌های داخلی و خارجی را دارد. مهمتر آنکه اکثریت قاطع رای دهندگان از این رویکرد روحانی حمایت کردند.

✍️ اتفاق مهمتر آن است که این روند و رویه پس از انتخابات نیز تداوم یافته است. تلاش برای برابرنهاد روحانی و بنی صدر، نه شعاری “خودجوش” و یا حتی “سازمان یافته ناگهانی” که بخشی از پروژه‌ای است که به عنوان “یک تجربه موفق”، تصور می شود قابلیت تکرار دارد.

✍️ چنین است که همچون همان تجربه، مخالفان دولت پس از انتخابات نه تنها رقابت را پایان یافته ندانستند؛ بلکه تازه آغاز مجادله بود.

✍️ امروز هم رییس‌جمهور و حامیان ایشان باید از تعارفات بی مبنای سیاسی و شعارهای کلیشه ای از قبیل “رقابت های انتخاباتی تمام شد و امروز زمان رفاقت است”؛ پرهیز کنند و بالعکس، پرونده ادعاها، حملات و توهین های نامزدهای رقیب و حامیان آنها را بگشایند و آنها را در موقعیت تدافعی قرار دهند.

✍️ تجربه سیاسی از رفتارشناسی جریان مخالف رییس‌جمهور نشان از آن دارد که این جریان چه در زمان در اختیار داشتن مناصب قدرت و چه زمانی که ظاهرا قدرت در اختیار نیروهای رقیب است؛ از موضع “طلبکار” و “مدعی” برخورد می کند.

✍️ این جریان چه کل قدرت را در اختیار داشته باشد و چه صرفا بخش های ناپاسخگو را، “طلبکار” و “مدعی” است؛ چه در اکثریت باشد و چه اقلیت، “طلبکار” و “مدعی” است؛ و چه کشور در اوج فشارها و تحریم های بین المللی باشد و چه در موضع تنش زدایی و اعتمادزایی، بازهم “طلبکار” و “مدعی” است.

✍️ بهترین راهبرد در قبال این جریان آن است که مدام، مستقیم و باصراحت به آنان گفته شود به اکثریت ملت، به نخبگان، به اصلاح طلبان، به منتقدان، به کارشناسان، به عقلا و به برجام “بدهکار” هستند و این، آنها هستند که باید در برابر کارنامه عملکردها و هزینه سازی شعارها و ادعاهای خود پاسخگو باشند و نه بالعکس.

✍️ متاسفانه در ادوار قبل که جریان اصلاحات به پیروزی رسید؛ با ژست های بزرگمنشانه و مواضع بظاهر ملی و فراجناحی از کنار کارنامه این “بدهکاران” گذشته است؛ حال آنکه بی هزینه گذاشتن رفتارهای یک جریان ضدملی و بحران ساز، خود یک رفتار ضدملی و تشدیدکننده بحران است.

✍️ پس از دوم خرداد هفتاد و شش، خاتمی و دولت اصلاحات از برخورد مستقیم با این جریان و حتی طراحان و مجریان پروژه هایی از قبیل “عصر عاشورا” خودداری کردند و نتیجه آن شد که در کمتر از هجده ماه، بی سابقه ترین و تنش زاترین خشونت ها به دولت، جامعه و روشنفکران تحمیل شد و تا پایان دوران خاتمی هم اصلاح طلبان در موضع تدافعی و واکنشی باقی ماندند و فرسودند.

✍️ پس از رخداد 24 خردادماه 1392 نیز، روحانی و دولت او از گشودن پرونده تخلفات و هزینه های بی سابقه ای که در هشت سال قبل از آن به کشور تحمیل شده بود؛ خودداری کردند و در نتیجه، کار به جایی رسید که هنرمندان و بازیگران دولت قبل به جای بدهکاری و پاسخگویی در قبال کارنامه خود، از موضع طلبکار و مدعی در رسانه ها و ستاد نامزد اصلی راستگرایان ظاهر شدند و بدهکاری های تسویه نشده و بازمانده از دولت احمدی نژاد را در مقام طلبکار از روحانی و دولت یازدهم بازخواستند.

✍️ امروز هم، وضعیت مشابهی را شاهد هستیم. تداوم حملات و توهین ها به شخص رییس‌جمهور و زیر سوال بردن اصل انتخابات، نشانه آشکاری است بر اینکه برای جریان مقابل، “انتخابات تمام نشده است”.

✍️ دلیل آن هم روشن است: جریان مقابل نه در مناسبات داخلی و نه در مناسبات خارجی، بدون ایجاد و دامن زدن به تنش شانس پیروزی و حتی ابراز وجود ندارد.

✍️ این جریان نه تنها امروز که از اولین روزهای انقلاب جز ایجاد بحران و تنش دائمی سیاسی و روانی در فضای جامعه و واداشتن طرف مقابل به واکنش های هیستریک راهبرد و برنامه ای برای عرضه نداشته است.

✍️ انتخابات بیست و نهم اردیبهشت، صحنه ای بود که بیش از همیشه نشان داد انبان این جریان علیرغم داشتن ادعاهای بزرگ و طرح هایی برای شکافتن سقف فلک و دوختن زمین به آسمان، چه اندازه خالی است و جز هیاهوی “طبل میان تهی” هیچ گفتار قابل ارائه ای ندارد.

✍️ در انتخابات اخیر، ادعاهای بی پایه نامزدهای مخالف روحانی و طرح ادعاهای بزرگ از سوی آنان، شفاف تر از همیشه به اکثریت رای دهندگان نشان داد راهی که این جریان ایرانیان را به آن می خواند؛ بیراهه ای بیش نیست.

✍️ روحانی و حامیان او در بیست و نهم اردیبهشت نشان دادند می خواهند پای در راه گذارند و نه بیراهه. هرچند از ابتدا روشن بود این راه پرسنگلاخ، سخت و جانفرساست و آن بیراهه، در ظاهر هموار و کوتاه.

✍️ امروز پس از انتخابات هم، سخنرانی های تند و هشدارهای بی سابقه به شخص رییس جمهور و توهین ها و حملات خیابانی تنها شمه ای است از دشوارهای “انتخاب راه در برابر بیراهه”.

✍️ گام گذاشتن در راه، حتما با هجوم راهزنان همراه خواهد بود. راهزنانی که هدف آنها چیزی نیست جز تاراج سرمایه کاروان همراهان.

✍️ حملاتی از جنس برخورد امروز با رییس‌جمهور نشان داد: “راهزنان مشغول کارند”! و می خواهند سرمایه روحانی و حامیان او را بربایند. سرمایه ای که چیزی نیست؛ جز “امید”.

✍️ “امید” که در سال هشتاد و هشت بذر هویت بود و در سال نود و دو به ثمر نشست؛ از سال نود و شش می باید به سمت تبدیل به درختی تناور و بر زمین نیفتادنی برود و درعین حال، گرده های خود را با پاشیدن بر زمین های شوره زار که به قول سعدی شیراز، جز “خس” بار نمی دهند؛ هدر ندهد.

✍️ روحانی و همراهان او امروز راهی جز تقویت و تناور کردن این درخت پیش رو ندارند. با طرف پرمدعا و بی ثمر مقابل هم؛ سخن گفتن و فلسفه بافتن و روایت های دینی و عقلی و نقلی آوردن کافی است.

✍️ آنانی که سخن نرم و ملایم بازرگان ها و سحابی ها و خاتمی ها و حتی ادبیات سیاستمدارانه هاشمی ها را نشنیدند؛ قطعا زبان تیز و پرکنایه روحانی را هم شنوا نخواهند بود.

✍️ روحانی به جای خطاب گرفتن آنان، همچون ایام انتخابات باید مردم و حامیان خود را خطاب گیرد و از برنامه های خود بگوید و اقدامات طرف مقابل را با صراحت و صلابت خود و از موضع طلبکارانه تبیین کند.

✍️ این رویکرد که “ایام رقابت انتخابات تمام شد و الان دوره رفاقت است”؛ بی مبناترین حرفی است که امروز می توان در مقام ریاست جمهوری گفت.

✍️ امروز نه رقابت ها تمام شده و نه انتخابات. امروز تازه در میانه راهی هستیم که در سال نود و دو انتخاب و در سال های نود و چهار و نود و شش بر آن تاکید شد.

✍️ حال باید آن راه را چهار سال دیگر پیمود؛ و در این مسیر، نه تنها چشم عنایت و همراهی به مدعیان بزرگ نداشت، بلکه آنان را راهزنانی باید شناخت که جز با خارج کردن روحانی و حامیانش از این راه و فرستادن آنان به بیراهه راضی نمی شوند و راهی نمی روند.

انتهای پیام

بانک صادرات

نوشته های مشابه

یک پیام

  1. راهزن دولت دروغ و فریبه،این کار هم کار خود دولت بوده برای حاشیه سازی،چون عملا توانایی انجام کاری رو ندارن و میخوان مردم رو در روی هم قرار بگیرن تا از اب گل الود ماهی بگیرند.لطف کن تحلیلت رو برای خودتون نگه دارید.دولتی که یه روز شلیک موشک رو به نام خودش میزنه،دید سپاه زد تو برجکش،حالا میگه اقتصاد دست دولت تفنگداره.دروغگو های بز دل غرب زده.

    1
    4

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا