داوود سلیمانی: از اعتراف دانشجو به ستاره داری متشکریم!

داوود سلیمانی، معاون دانشجویی دانشگاه تهران در زمان ریاست جمهوری سید محمد خاتمی، با اشاره به فشار بهارستان نشینان بر دولت روحانی برسر تعیین وزیر علوم میگوید، ” مجلس هنوز پیام انتخابات گذشته را آنچنان که شایسته است درک نکرده است”

این نماینده ی مجلس ششم، در مورد اظهارات اخیر کامران دانشجو، وزیر علوم دولت احمدی نژاد، مبنی بر ستاره دار کردن دانشجویان در آن دوره تاکید میکند: ” این بیان صادقانه ای است که آقای دانشجو بدان اعتراف نموده است. اما اظهارات متناقض این وزرا نمی تواند آنچه را در واقعیت رخ داده تغییر دهد. اما من ستاره دار کردن دانشجویان را عمدتا نشانه ی ضعف دولت می دانم.” از داوود سلیمانی همچنین در مورد موانع پیش روی محمد فرهادی برای تحقق وعده های دولت در وزارت علوم هم پرسیدم که او نیز با برشماری، راه پر پیچ و خم موفقیت وزارت علوم دولت اعتدال را ترسیم کرده است.

به گزارش انصاف نیوز، مشروح گفتگوی آفتاب یزد با داوود سلیمانی فعال سیاسی اصلاح طلب که بخشی از آن در این روزنامه منتشر نشده، در پی می آید:

-این امر قاعدتا در مرحله ی اول متوجه مسئولیتی است که اقای روحانی بعنوان مسئول دولت دارد. و لذا ایشان و دولت ایشان و وزرای علوم و کشور و اطلاعات در این رابطه نقش تعیین کننده ای دارند. اما به هر حال میدانیم که این راه چندان هم اسان نیست. زیرا در دانشگاه نیز نهادهای متعددی هستند که هر کدام میتوانند در این رابطه نقش ایفا کنند ما در دانشگاه بسیچ دانشچویی بسیچ استادان و دفتر نهاد نمایندگی داریم و البته تشکل های دانشجویی متعدد و کانون های دانشجویی هم هستند. این مجموعه ها بر سرنوشت دانشگاه و نوع فعالیتی که در دانشگاه میشود موثرند و هر یک در قبض و بسط فضای دانشگاه میتوانند نقش داشته باشند. اما به هر حال دولت در این زمینه مسئولیت دارد و باید بیشتر توجه کند و اگر اراده ای قوی در مدیران اموزش عالی باشد میتوان شاهد شرایط بهتری برای فعالیت دانشجویان بود. البته در این یکسال ما شاهد فعالیت بهتر و بیشتر دانشجویان هستیم.

= ببینید به نظر من مچلس از مواضع گذشته ای که در مقابل وزیران معرفی شده ی قبلی گرفت به ناچار عدول کرد واین به دلیل ایستادن اقای روحانی بر سر اصولی بود که ایشان برای دانشگاه بر ان اصول پافشاری داشت. انتخاب اقای دکتر فرهادی انتخابی بیگانه با مشی گذشته نیست. اما مجلس در یک اقدام پارادوکسیکال به نظر من به رای دادن به ایشان رسید. و من معتقدم با توجه به شناختی که از اقای دکتر فرهادی دارم ، ایشان بر اساس عدالت رفتار خواهد کرد و قاعدتا نمی بایست تسلیم برخی فشارها شود. و رای دادن به ایشان هم نمی تواند باشرط ضمن رای وجه قانونی داشته باشد . مجلس پس از رای دادن نمی تواند چیزی را به وزیر تحمیل کند پون مجلس ابزار نظارتی خود را دارد . البته میتواند مشورت بدهد و وزیر با توجه به مشی دولت ودر صورت سازگاری با راهی که دولت در پیش گرفته به ان مشاوره ها پاسخ مثبت بدهد یا ندهد. بالاخره اقای روحانی شعارهایی داده است و وعده هایی را در سخنرانی های خود در دانشگاه ها و میان مردم مطرح کرده و مردم باشنیدن ان شعار ها و مقایسه ی ان با سایر کاندیداها به ایشان رای داده اند وایشان هم رای اورده و بر اساس اکثریت رای ملت رئیس جمهور شده اند پس باید به مردم و شعارهایی که خود داده اند وفادار باشند. و مجلس متاسفانه هنوز پیام انتخابات گذشته را انچنان که شایسته است درک نکرده است. من امیدوارم که همانطور که اقای مهندس جهانگیری در مراسم معارفه ی اقای فرهادی گفتند که بین اقایانی که از مجلس رای اعتماد نگرفتند با اقای فرهادی تفاوتی ندارند. من شاهد مشی اصولی و معتدل اقای فرهادی در اموزش عالی باشیم.و مردم هم متوجه هستند که نمایندگانشان با دولت برامده از رای مردم چه نوع برخوردی دارند وان را در انتخابات پیش رو در رایشان لحاظ خواهند کرد تا نمایندگانی همسو تر با شعارهایی که بدان رای داده اند انتخاب کنند. 

– ببینید این امر در زمان اقای احمدی نژاد عملیاتی شد و در حد گسترده ای اعمال شد که موجب اعتراض بخش بزرگی از جامعه ی دانشگاهی شد. همانطور که گفتید خود وزیر دولت اقای احمدی نژاد بر این امر اذعان داشته و این بیان صادقانه ایست که اقای دانشجو بدان اعتراف نموده است . اما اظهارات متناقض این وزرا نمیتواند آنچه را در واقعیت رخ داده تغییر دهد. ما در زمان اقای احمدی نژاد شاهد این امر خلاف بوده ایم. وهمه هم بدان اذعان دارند. امری که اجرای گسترده ی آن بدون چون و چرا در دولت اقای احمدی نژاد کلید خورده و به اجرا درامد. اما من ستاره دار کردن دانشجویان را عمدتا نشانه ی ضعف دولت دولت میدانم . دولتی که خود را ضعیف میداند سعی میکند یک امنیت قبرستانی را بر دانشگاه و جامعه تحمیل کند. حال انکه من معتقدم نه نظام ونه حاکمیت ضعیف نبوده و نیست که نیازی به ابزارهای حذفی گسترده داشته باشد. بالاخص انکه ستاره دار کردن بسیاری از دانشجویان واقعا دارای ریشه های امنیتی نیست. بلکه به نوع سلائق سیاسی برمیگردذد. هرچند در عین حال نمیخواهم بگویم که نباید نظارتی هم نباشد. اما دانشگاه ساز و کار نظارتی خاص خود را به شکلی قانونی دارد و نیاز به اینگونه رفتارها نیست. البته دیگرانی هم بر اساس نگاهی کاملا ایدئولوژیک این امر را برنمیتابند و لذا خود را محق میدانند که از خارج دانشگاه و به توسط نهادها و سازمان های مربوطه این امر را در دست گرفته و کنترل کنند. اما به نظر من راه کار این امر فشار بر دانشگاه با اتخاذ این روش ها نیست بلکه باید بیش از پیش به راه کارهای استقلال دانشگاه اندیشید. مانند بسیاری از جوامع پیشرفته ما باید به استقلال دانشگاه برسیم. ولی متاسفانه از همین استقلال دانشگاه هم گاه برداشت های نادرستی میشود و برخی به اشتباه ان را با امنیت جامعه در تضاد میبینند.

– من فکر میکنم اقای فرهادی با توجه به سابقه ی موفقی که در اداره ی وزارتخانه های اموزشی داشته است می تواند با توجه به شرایط رو به رشد علمی و سیاسی کشور موفق عمل کند. ایشان باید تجارب گذشته ی مدیران را نصب العین قرار دهد و با اتکا به منابع عظیم انسانی و تخصص های متنوعی که وزارت علوم از ان برخوردار است بیش و پیش از هر عملی ارا و نظرات کارشناسی دانشگاهیان ، اساتید و دانشجویان و حتی کارکنان وزارت علوم را با مکانیسمی تعریف شده و منطقی و علمی دریافت کند وبر اساس ان تصمیم بگیرد. این بهترین گامیست که ایشان میتواند بردارد.ما باید مشکلاتی را که مجموعه ی اموزش عالی با ان دست بگریبانست با دست پر توان خود دانشگاهیان حل کنیم. دانشگاهست که نیروی متخصص و کارامد و توانمند برای ادارهی کشور تامین میکند. فرزندان ما در دانشگاه ها همان گردانندگان چرخ توسعه و پیشرفت کشور در اینده ی نزدیکند. پس باید از هم اکنون انان را در سرنوشت خویش و ملت خویش مشارکت داد و این با مشارکت عملی و با تشریک مساعی و بهره گیری از توانمندی های انان امکان پذیر است. بنابراین وزیر محترم قاعدتا در این جهت حرکت خواهد نمود زیرا تجربه ی ایشان و تجربه ی گذشته ی دانشگاه نشان میدهد که انگاه که وزیران دچار تصمیم گیری های فردی یا محفلی و جهت دار شده اند دانشگاه بدترین روز های خود را تجربه کرده است و موجب لطمات عدیده ای بر پیکر دانشگاه شده است. بنابراین امر مشورت با دانشگاهیان در امور دانشگاه برای هر عمل سرنوشت ساز و استراتژیک از اهم اموریست که نباید از ان غافل شد.

دیگر انکه این مشارکت باید در تمامی سطوح به کار گرفته شود. چرا باید شورای انقلاب فرهنگی امر انتخابی شدن روسای دانشگاه ها و دانشکده ها و گروه های اموزشی را برنتابد؟

این مسئولیتیست که پی گیری وزیر محترم میتواند ان را عملیاتی کند. ما در دولت گذشته متاشفانه شاهد بودیم که استادی که کمترین پایگاه را درمیان استادان دانشگاه داشته است به ریاست دانشگاه منصوب کرده اند و بالعکس کسی که دارای پایگاه گسترده ای دربین استادان و دانشجویان داشته منزوی ساخته اند. این امر نه با روح اسلام و انقلاب سازگار است ونه با دموکراسی و مردمسالاری دینی و شایسته سالاری و..بنابراین باید مدیریت دانشگاه ها به دست خود دانشگاهیان باشد و بر اساس شیوه های عقلانی و مدیریتی و بالاخص مشارکتی دانشگاه اداره شود. این یکی از اصول مهم استقلال دانشگاه هاست. اگر از مشورت در ایه ی کریمه ی و امرهم شوری بینهم به عنوان یکی از صفات مومنین در قران یاد میشود، بی دلیل نیست و چه جایی بهتر از دانشگاه فهیم این مرز و بوم شایستگی مشاوره را دارد.

– به نظر من دولت از نگاه اصولی خود بر رفع ظلم وتبعیض در خصوص بورسیه ها کوتاه نیامده است و یا حداقل با توجه به نوع فشارها و برخوردهایی که شده خوب عمل کرده است .هر چند اگر مجلس همراهی میکرد این امر به نحو بهتری انجام میشد. البته دولت توانست بخش زیادی از مسائل را با حضور نمایندگان و کمیسیون اموزش مدلل بیان کند و انان نیز برخی موارد را غیر قابل دفاع دانستند و تمکین کردند اما میتوانست بهتر نیز باشد. در خصوص دانشجویان ستاره دار و برگشت تعداد معتنابهی از انان هم میتوان نمره ی قبولی داد هرچند که میتوانست بهتر باشد و برخی از دانشجویان دیگر را هم شامل شود. در خصوص مدیریت دانشگاه ها هم در مجموع انتصاب ها خوب بوده است و امیدواریم اقای فرهادی نیز روند گذشته در ترمیم اموزش عالی را تعقیب کند.

– ببینید این حرف باید تبیین شود و به صورت اجمالی میشود از ان برداشت های ناروایی داشت که بعید میدانم مقام رهبری هم ان را برتابند. اگر باشگاه سیاسی این تعریف و تلقی را تقویت کند که دانشگاه فقط محل درس خواندن است و نباید دانشجویان به امر سیاست بپردازند و فارغ از از هر فعل و انفعال سیاسی در کشور سر در لاک مسائل علمی فرو برده و مسائل داخلی و بین المللی و امثال ان را نادیده گرفته و بدان حساس نباشند، این تفسیر غلطیست که از این سخنان میشود و متاسفانه برخی از ان همین تلقی اشتباه را دارند. بله اگر تفسیر ما این باشد که مراد از باشگاه سیاسی نبودن انست که احزاب و نهادهای خارج از دانشگاه به صورتی هدفدار در انجا چادر نزنند و احزاب در دانشگاه پایگاه و جایگاه حزبی نداشته باشند ، البته حرف درست و بجایی است. اما متاسفانه کسانی به این سخنان اشاره میکنند اما اراده ی باطلی از ان دارند و براین اساس هر نگاه و یا صدای منتقد و مخالف را برنمیتابند و با ان به طرق گوناگون و با اتکا به برخی نهاد ها در دانشگاه ها برخورد می کنند که این درست نیست.

انتهای پیام