چرا قبل از تحریمها این سیگنال‌ها را نفرستادید؟
امید کاجیان، روزنامه‌نگار، در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت: امروز ظریف وزیر خارجه ایران بار دیگر رفع تحریمها را به عنوان شرط مذاکره عنوان کرده است. این درست همان چیزی است که حسن روحانی رئیس جمهور نیز در سخنرانی اش در سازمان ملل بدان اشاره داشت.
روحانی و ظریف اگر چه در اظهاراتشان بیان داشتند که به مذاکرات با وجود تحریمها «نه» می‌گویند اما بسیاری این جمله ر انه تنها یک مقاومت انقلابی ارزیابی نمی‌کنند بلکه به معنای پالس‌هایی می‌دانند که به شروط ایران برای تامین خواست آمریکا برای مذاکره اشاره دارد.
کلام مهم دیگر حسن روحانی در سخنرانی‌اش در سازمان ملل این جمله بود: «اگر بیشتر می‌خواهید باید بیشتر بدهید». این جمله نیز حاوی مطلب مهمی است که نباید به همین سادگی از آن عدول کرد. این جمله می‌تواند یک پیغام به طرف مقابل به شمار بیاید بدین معنا که اگر شما چیزی فراتر از برجام می‌خواهد، ایران حاضر به پذیرش آن است اما به شرط آنکه چیزی فراتر از برجام هم به دست آورد.
این گفته‌ها را عده ای مقدمه ای در کلید زدن برجام 2 تلقی کنند. تمامی این سیگنال‌ها در یک چارچوب بیان می‌شود، رفع تحریمها یا مذاکرات و اصلاحات در چارچوب برجام تا توجیه پذیری بیشتری داشته باشد. قدر مسلم آنکه، اظهاراتی مانند آنچه روحانی در سازمان ملل و یا ظریف در مصاحبه اش گفت، بیانیه اروپا که در آن با صراحت اعلام داشته وقت مذاکرات جدید درباره برجام فرا سیده، در کنار گام‌های پیشین کاهش تعهدات برجامی ایران را، سر آغاز فصل جدید برای شکل گیری برجامی می‌دانند که می‌تواند تفاوت‌هایی با قبل از آن داشته باشد.
فضاسازی افرادی مانند علی مطهری که اظهار داشته ما امروز در موضع قدرتیم و وقت مذاکره رسیده است و چرا برخی تندروها کاسه داغتر از آش می‌شوند، مبین همین موضوع است که تلاش‌ها و زمینه‌سازی‌هایی در این چارچوب در حال شکل گیری است، اما پرسش اینجاست اگر تمام تحریمها برداشته شود و مذاکراتی جدید در چارچوب برجام صورت بگیرد همانی نیست که قبل از خروج ترامپ از توافق هسته ای او بارها درخواستش را مطرح کرده بود؟
فحوای کلام رئیس جمهور و ظریف را می‌توان اینگونه استخراج کرد؛ اینکه اگر می‌خواهید دیداری در آینده شکل بگیرد باید به عقب بازگردیم. یعنی همان موقعی که ترامپ از برجام خارج نشده و تحریمی هم نبود. آن زمان هم ترامپ خواهان مذاکره ای جدید برجامی و اصلاحات در آن شد، اما دولت مسرور از توافق هسته ای و به خیال آنکه ترامپ نمی‌تواند به واسطه قطعنامه 2231 از برجام خارج شود و اعتبار آمریکا را زیر سوال ببرد به اظهارات وی مبنی بر مذاکره‌ای دیگر یا اصلاح برجام وقعی ننهاد و دائم می‌گفت برجام غیرقابل مذاکره است ولی رئیس جمهور آمریکا که بی توجه به همه قطعنامه‌های بین المللی یکی پس از دیگری آن را نقض کرده و از معاهده‌ها خارج می‌شد، با خروج از برجام و اعمال تحریم‌های علیه ایران، امروز کار را به جایی رسانده که مقامات دولتی ایران رفع تحریمها را شرط مذاکره می‌دانند و راه امتیاز دادن‌های بیشتر را امتیاز گرفتن‌های بیشتر.
اگر دولت حسن روحانی بنا بود به این مرحله برسد چرا قبل از تحریمها چنین تصمیمی را نگرفت؟
انتهای پیام
نویسنده (امید کاجیان) : اگر دولت حسن روحانی بنا بود به این مرحله برسد چرا قبل از تحریمها چنین تصمیمی را نگرفت؟
جوابی که دانش آموزان هم می دانند :
سیاست تابع شرایط است مثلا معمولا دو کشور پس از صلح به جایی برمی گردند که قبل از جنگ هم بودند ! الان ترامپ یک گام جلوتر از قبل رفته و تحریمها برگشته . قبل از برگشتن تحریمها الزامی به مذاکره نبود. الان با فرض به عقب برگشتن ترامپ و اینکه دوباره تحریمها لغو می شود، مذاکره ضرورت یا منفعتی مثل لغو تحریمها را همراه دارد که اصلا هدف و ریشه و ضرورت همه این دورهای مذاکرات قبلی و قبلتر و … بوده است ( و گویا خواهد بود)
فقط داستان تعریف کردی و بس