ویژگی‌های تغییر ماهیت مسعود رجوی
حجت الاسلام مجتبی لطفی از شاگردان مرحوم آیت الله منتظری در کانال تلگرامی خود در متنی با عنوان «ویژگی‌های تغییر ماهیت مسعود رجوی» نوشت:
1. خودمحوری: رجوی فکر می‌کرد بالاترین فهم از اسلام، وضعیت جامعه و جهان به او اختصاص دارد. روزی در زندان مسعود داشت یادداشت می‌نوشت یکی از بچه‌ها گفت امام زمان بیاید همه این اعتقادات ما را دور می‌ریزد و ما می‌فهمیم اسلاممان بی خود بوده است. مسعود گفت: نخیر! من الان حاضرم بنویسم امام زمان هم بیاید چه می‌گوید و اسلامی که می‌آورد چیست. روزی در زندان حرفهای تندی علیه رجایی زد که می‌گفت ما اسلامی برخورد نمی‌کنیم. مسعود گفت: امروز هر کس علیه ما باشد علیه اسلام، علیه علی و علیه قرآن است. او می‌گفت: تبلور اسلام حقیقی در هر مقطع تاریخی در یک شخص و یک جریان است… ما اصیل‌ترین اسلام هستیم ضربه به ما ضربه به اسلام است. او می‌گفت هر کس به هر شکلی سازمان را تضعیف کند در خط ساواک و آمریکاست.
2. خودی و غیر خودی: شایسته‌ترین فرد نزد سازمان مجاهدین، مطیع‌ترین فرد بود و خودی و درونی به حساب می‌آمد و هر گرنه هرگونه استقلال فکری و انتقاد نشانه ضعف ایمان و ناخالصی فرد به شمار می‌رفت و غیرخودی شناخته می‌شد. مسعود باور داشت بچه‌های سازمان باید ایمان پرشور به سازمان داشته باشند و اگر کسی کوچکترین مسأله‌ای پیدا می‌کرد رابطه با او به یک باره عوض می‌شد و می‌گفتند فلانی مسأله دارد.
3. ذوب در رهبری سازمان: فرد تمام هویت، شخصیت و اعتبارش را در بودنش در سازمان و تشکیلات و رهبری آن می‌دید، فکر، از آن رهبری بود و اطاعت از آن او. به تدریج افراد از خود بیگانه و تهی می‌شدند و نمی‌توانستند به طور مستقل از رهبری سازمان فکر کنند و اصلا توان فهم و نقادی و تجزیه و تحلیل ندارند و این مسائل در صلاحیت رهبر سازمان است و اعضا باید فقط اطاعت کنند. ذوب در تشکیلات یعنی فرد تمام وجود، باورها و دوستی و دشمنی اش و مال و منالش در تشکیلات منحل شود، عشق و روح و وجودش تشکیلات باشد و انحلال در سازمان یعنی فناء فی الله!
(برگرفته از مقاله: رجوی، از کجا به کجا، نوشته مهدی غنی، نشریه چشم انداز ایران، شماره117، در معرفی خاطرات دکترمحمد محمدی گرگانی از اعضای سابق مجاهدین که از سال 51 تا 57 در زندان بوده و بخشی از اختلافاتش با رجوی را در خاطراتش با عنوان “خاطرات و تأملات در زندان شاه” نوشته است.)
انتهای پیام
