خرید تور تابستان ایران بوم گردی

«دولت کریمه»، «خواری دورویان» و «کرامت دنیا و آخرت مؤمنان»!

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی به مناسبت ماه رمضان که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است نوشت:

با شهادت علی بن ابیطالب علیه السلام در سحرگاه 21 رمضان 40 هجری «دولت‌کریمه‌علوی» به انتها رسید و امام حسن علیه السلام فرصت و امکانی نیافت تا «دولت‌کریمه‌علوی» را تداوم بخشد و مجبور شد حکومت را به بنی‌امیه بسپارد و بعد از آنان بنی‌عباس و …؛ گر چه برهه‌هایی هم حکومت به دست شیعیان بود ولی در طول این قرون اجابت نشد دعای مؤمنان و روزه داران که در هر شب رمضان می‌خوانند:

اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیک فِی دَوْلَةٍ کرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا کرَامَةَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَة (کافی، 3/424)

با پیروزی انقلاب اسلامی امید یافتیم که دولت کریمه‌ای که می‌تواند زمینه ساز ظهور باشد و مطلوب میلیون‌ها روزه‌دار در طول این قرون، تحقق یافته است! ولی آیا این دعا اجابت شد؟[که امیدداریم این گونه باشد] یا خدای نکرده این دولت با دولت مطلوب روزه داران دعاخوان این قرن‌ها، همسانی ندارد یا همسانی‌اش را حفظ نکرده است. در این فراز دعا برای «دولت کریمه» مطلوب، سه صفت و مشخصه بارز ذکر شده و تا این مشخصه‌ها بروز نداشته باشد، هیچ دولتی را نمی‌توان مصداق دولت کریمه شمرد:

۱. تعزّ بها الاسلام و اهله

۲. تذل بها النفاق و اهله

۳. ترزقنا بها کرامة الدنیا و الآخره

عزت اسلام و مسلمانان، همان که در قرآن از آن به استخلاف و حکمرانی مؤمنان مستضعف تعبیر شده است: «قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنان خلافت روی زمین را بخشید و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت و ترسشان را به امنیت و آرامش مبدّل می‌کند، آن چنان که تنها مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت»(نور/55) طبیعی است این استخلاف به نحو کامل با ظهور امام زمان محقق خواهد شد و کمرنگ‌تر آن با دولت کریمه‌ای که قبل از ظهور سرکار می‌آید که:

۱.  مردم در آن تصمیم‌گیرنده‌اند زیرا اگر حاکمان، غیر مسلمان و غیر متعهد و با زور حاکم شده باشند، مسلمانان باید زیر دست و مقهور باشند و مقهور و زیردست غیر مؤمنان و جبّاران بودن با عزت و غلبه همخوانی ندارد.

۲.  بعضی مسلمانان مؤمن واقعی، خداباور، تقوا پیشه و خدمتگزار بندگان خدایند و بعضی مسلمان ظاهری، دورو، دنیا طلب، خودخواه و به بندگی گیرندگان خلایق می‌باشند. در دولت کریمه باید مؤمنان خداباور، صادق، خدمتگزار، بی رغبت به دنیا و طالب آقایی بندگان خدا بر سریر قدرت باشند و «دورو» های دنیا طلب، تملق گوی قدرت، خوش زبانانی که در بیان و سخن، مَلَک جلوه می‌کنند و در عمل از هر شیطان و جباری خبیث‌تر و زورگوترند، آنانی که در ظاهر به زهد و خداجویی می‌نمایند و در باطن سر در آخور خلایق دارند و کرور کرور بالا می‌کشند، باید خوار و خفیف باشند. در دولت کریمه باید گروه اول آقا و عزیز و گروه دوم خوار و ذلیل باشند و اگر عکس باشد، آن دولت کریمه نیست.

۳.  دولت کریمه باید سربلندی دنیا و آخرت مسلمانان را فراهم کند. اول دنیای آنان را آباد کند تا در دنیای آباد بتوانند آخرتشان را آباد سازند. رفاه، آسایش، فراوانی، امنیت اخلاقی، روحی و روانی برایشان به ارمغان بیاورد و فقر، بیکاری، ناهنجاری‌های اخلاقی، شکاف طبقاتی و نابسامانی‌های اجتماعی را بزداید. جامعه‌ای که فقر، بیکاری، نابسامانی اخلاقی، کینه و نفرت، دورویی، شکاف عمیق طبقاتی، طلاق و گسیختگی خانوادگی، فساد و فحشای اجتماعی، رشوه و بی عدالتی در قضا، زندان‌های پر و قبرستان‌های آباد داشته باشد، در این جامعه کرامتی دیده نمی‌شود و مؤمنان نه با کرامت که در ذلّت و خواری‌اند!

در این رمضان و بعد از گذشت چهل سال از عمر این نظام، حاکمان و مردم باید به محاسبه بپردازند و ببینند مشخصه‌های سه گانه شمرده شده، الآن در این حکومت بروز و ظهور پررنگ دارد تا بتوانیم این حکوت را همان «دولت کریمه قبل از ظهور» بدانیم یا خدای ناکرده این ویژگی‌ها در این حکومت مفقود شده و باید برای دادن این رنگ به این حکومت همتی دوباره کنیم.

انتهای پیام

بانک صادرات

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا