فرصت تعامل بین حاکمیت و مخالفان

«احسان حدیدی»، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی به متنی اشاره کرده که قرار بود درباره ی «فرصت تعامل» در حضور مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی بخواند ولی ممکن نشد. متن این یادداشت در پی می آید:

اردیبهشت سال پیش دعوت شدم که همراه جمعی از جوانان خدمت آقای هاشمی برسیم و حقیر هم یکی از سخنرانان باشم. پس دست به تایپ شدم و با یاری وافر دوست روحانی فاضل و آگاهم، متنی را آماده کردم. لیک وقتی به جلسه رسیدیم با شعرخوانی مفصل و اغراق گرایانه در مدح و ثنای حاج آقا، وقت را برای سخنرانان محدود ساخته و بالطبع گفتند وقت به اینجانب نمی رسد!

افسوس که همیشه تعریف و ستایش را در این مُلک، بر انتقاد و تذکر برتری دادند…

منعم کن ای ناصح، پندم مده ای مشفق

کز حرف ملامت گو، من گوش کری دارم

به هر حال این متن را ضمن ابراز تأسف برای فقدان ایشان، در اینجا منتشر می کنم:

خدای را شکر که سرو عمرمان قدش به بهاری دیگر رسید؛ بهار که در میان فصول، فصل اعتدال است.

باشد که شمیم معتدل بهار به کوی و برزن شهر سیاستمان هم بوزد؛ تا ریشه ها را بجنباند و شاخه ها را سبزینه پوش کند.

نیک بختانه در عرصه ی سیاست خارجه ثمرات اعتدال آرام آرام در حال پدید آمدن است؛

در عرصه سیاست داخله اما، شوربختانه هنوز، فصل؛ فصل خزان است.

در این میان کورسوهای امیدی دیده می شود؛ که برای گذر از این خزان باید از گذشته عبرت گرفت که فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ (حشر/2)؛ و برای رسیدن به آینده ای روشن باید تلاش کرد که لَيسَ لِلإِنسانِ إِلّا ما سَعىٰ(نجم/ 39)

مهمترین اصل در این ماجرا پرداختن به نقاط مشترک است.

امروز که اصل مذاکره با دشمن در موضوعی خاص از سوی بالاترین مقام کشور مورد تایید است، روز رسیدن به یک نقطه ی مشترک راهبردی است. چرا که اپوزوسیون هم از دیر باز به اصل مذاکره با غرب معتقد بودند.

این نقطه ی مشترک می تواند فصل جدیدی را به روی فضای سیاسی کشور باز کند.

اکنون مسوولان کشور خود پس از چشیدن طعم تحریم و یا حصر اقتصادی، سیاسی، پای به میدان مذاکره و تعامل گذاشته. خوب است که این اصل را به سیاست داخلی تعمیم داده و به گروه های اپوزسیون هم فرصت حیات بخش مذاکره و گفتگو را بدهد چرا که منتقدین داخلی هم طعم حصر و تحریم رسانه ای و سیاسی را چشیده اند و از این جهت نقطه ی مشترک دیگری با حاکمیت پیدا کرده اند.

اما اپوزسیون نیز که در سیاست خارجی هماره طرفدار مذاکره و تعامل بودند هم بهتر است که در سیاست داخلی شور انقلابی طرفدارانشان را به شعور سازندگی نزدیک کرده و تقابل را به تعامل با حاکمیت بدل کنند.

هر چند که هنر حیات بخش تعامل و سازش در ادبیات سیاسی جامعه ما به ناسزا بدل شده؛ و هرکه پای در این عرصه بنهد به بزدلی و مزدور بودن متهم می شود.

شاید در این فضای غبار آلود به کنج عزلت حصر رانده شدن عافیت طلبانه تر باشد تا رفتن به میدان تعامل و سازندگی. چه آنکه اولی در میان طرفداران به راد مردی و ایستادگی مشهور می شود ولی دومی از نظر حاکمیت یک مخالف است و از نظر هم قطارانش یک بز دل اهل سازش. اهل سازشی که گاهی از قطار 2 خرداد پیاده اش می کنند و گاهی هم سنگ قبرش را می تراشند.

حضرت آیت الله!

شما هم اکنون به عنوان باب تعامل و گفتگوی بین اپوزسیون و حاکمیت هستید. این کار شما را سخت تر می کند؛ چرا که بخشی از بدنه ی حاکمیت و همینطور بخشی از اپوزسیون شاید هنوز به ضرورت این تعامل ایمان نداشته باشند.

اما شما بهتر از هر کسی می دانید که این تعامل چقدر برای کشور ضروری و مهم است.

خوشبختانه می بینیم که در عرصه ی سیاست خارجی وزیر امور خارجه که به خوبی مذاکرات را به پیش می برد در میان مردم بسیار محبوب واقع شده و از تلاشهای او به خوبی یاد می شود. باشد که این رویکرد مثبت جامعه در مورد تعامل داخلی هم واقع گردد.

هر چند مدارا در ادبیات عامه ی معاصر ما بار معنایی بدی دارد اما در میراث ادبی و حکیمانه ی ما از آن به عنوان یک رفتار خردمندانه یاد می شود. به قول حکیم ابوالقاسم فردوسی:

مدارا خرد را برادر بود
خرد بر سر جان چو افسر بود

انتهای پیام