چند پرسش از آقای محسنی اژه ای
آرین افخمی در ایسنا نوشت: غلامحسین محسنی اژه ای معاون اول قوه قضائیه روز سه‌شنبه ۲۷ خرداد در یک نشست خبری به مناسبت هفته قوه قضائیه، با اشاره به پرونده اکبر طبری گفت: «برای بسیاری از معاونین عالی قوه، رئیس پیشین و حتی من احراز نشد که ایشان متخلف است وگرنه حتما اقدامی می‌کردیم.»
البته او همچنین عنوان کرد: «اگر کسی از من در مورد اکبر طبری بپرسد و من به او بگویم واقعا از تخلفات وی مطلع نشدم من حق را به او می‌دهم که قانع نشود. از وقتی بعضی قرائن مشخص شد، کارگروهی تشکیل شد اما وی کار را پیچیده انجام داده بود و اکنون چون معما حل شده، آسان شده است.»
محسنی‌اژه‌ای همچنین درباره اظهارات چند روز پیش از سوی او مبنی بر در نظر گرفتن فرصت “توبه” برای مجرمین و انتقاداتی که از این اظهارات که همزمان با برگزاری دادگاه طبری مطرح شده است، تاکید کرد: «من عرضم در خصوص در نظر گرفتن فرصت توبه برای مجرمین درست بوده و الان هم بر این مسئله پافشاری دارم. انسان‌ها جایزالخطا هستند و نعمتی که خدا به ما داده این است که توبه ما را می‌پذیرد. ما باید بستر فساد را کم کنیم و اگر ما نتوانتیم بستر لغزش را کم کنیم مقصر هستیم و باید بعد از برطرف کردن بستر هشدارهای لازم را بدهیم. اگر فردی مرتکب خطا شد و واقعا می‌خواهد کارش را جبران کند فرصت جبران دهیم.»
با انتشار این اظهارات، چند پرسش مهم از سوی افکار عمومی در حال مطرح شدن است:
۱. به گفته یکی از مخاطبان با وجود دستگاه عریض و طویل نظارتی در قوه قضائیه چگونه معاونان اصلی و رئیس پیشین متوجه چنین فسادی نشده‌اند؟
۲. سوال یکی دیگر از مخاطبان ا این بود: آقای اژه‌ای چگونه است که اینگونه مسائل مثل فساد طبری برای شما هیچ وقت محرز نمی‌شود ولی موارد دیگر سریعا محرز می‌شوند؟
۳. آیا از نظر معاون دستگاه قضا برای سایر مجرمین هم راه توبه باز است و یا منظور از فرصت توبه برای امثال طبری و به قول برخی از مردم خودی‌هاست؟ به گفته مخاطبان چرا برای غیرخودی‌هایی مثل روزنامه‌نگاران، کارگران، محیط‌زیستی‌ها، اهالی علم و فرهنگ و هنر و … فرصت توبه برای آنها در نظر گرفته نمی‌شود و مستحق اشد مجازات هستند؟
۳. یکی از سوالات پرتکرار این است که چرا معاون دستگاه قضا پیش از این و درباره بسیاری از پرونده‌های بحث‌برانگیز به یاد فرصت توبه نبوده و در این مقطع و همزمان با پرونده طبری به یاد مطرح کردن چنین موضوعی افتاده است؟
۴. آیا مطرح کردن چنین مباحثی در چنین مقطعی نمی‌تواند بر قاضی پرونده، دادستان و کسانی که قصد مبارزه با چنین مفاسدی را دارند تاثیر بگذارد و دادگاه را تحت فشار قرار دهد؟
۵. این فرصت توبه که برای طبری و امثال او که حق‌الناس به گردن دارند و خود را مدیون میلیون‌ها ایرانی کرده‌اند چگونه خواهد بود؟
۶. وقتی برخی مسئولان از فساد نزدیک‌ترین افراد به خود مطلع نمی‌شوند چگونه می‌توان توقع داشت که حق مردم بی‌دفاع را از برخی مفسدین بگیرند و یا چنین مسئولینی چگونه می‌توانند به دیگر سازمان‌ها و نهادها درباره وجود فساد هشدار دهند و یا با آن برخورد کنند؟
انتهای پیام
