عجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنی
/برای روز خودمان/
صفدر دوام، روزنامه‌نگار در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «عجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنی» نوشت:
هر سال تنها روزی که قلم خبرنگار برای دغدغه‌های حرفه‌ای خودش می‌باشد؛ همین روز ۱۷ مرداد ماه یعنی روز خبرنگار است.
امّا امسال دیگر مجال آهی برای خبرنگار هم نیست؛ بیش از پنج ماه از شیوع میهمان ناخوانده‌ای به نام کرونا در سطح جامعه بشری می‌گذرد و آثار زیانبار جانی و نیروی انسانی در کنار عقب ماندگی‌های اقتصادی در جامعه ما محسوس است.
امّا باز هم خبرنگار نقشی در خط اول ایفا می‌کند در روزگاری که با وجود گستردگی فضای اطلاعاتی گسست های خبری بدون سند در فضای مجازی بیداد می‌کند باز هم خبرنگار با شناسنامه هویتی خود پرچمدار اخبار و تحلیل‌های صحیح برای جامعه است.
همین روزهای پرآشوب کرونایی هم وجود خبر که به تعبیر حضرت مولانا؛ ” هر که را افزون خبر جانش فزون” است، افق روشن جامعه است و همه انسانها با هر جایگاه اجتماعی در پی خبرهایی برای دانستن عواقب این پدیده‌ی ماه‌های واپسین قرن کنونی هستند!
اهمیت خبر با جایگاه حرفه‌ای خبرنگاران در هم تنیده است و آنها با عنوان چشم بینای جامعه تنها به دور از معیشت‌های شخصی در پی حل معیشت‌های اقشار مختلف جامعه هستند.
در حالی که دولت‌ها و مجلس‌های متعددی با گرایش‌ها و شعارهای رنگارنگ فرهنگ و رسانه تشکیل شدند ولی هنوز اهالی رسانه برای اهمیت شغلی خود اندر خم یک کوچه‌اند!
حالا چه می‌شود که خبرنگاران هم در یک بند تبصره قانونی دیده شوند تا ایام بازنشستگی‌شان مثل بازنشستگان کشوری و لشکری باشند!
امسال در حالی بیست و دومین سالروز نکوداشت زنده یاد شهید محمود صارمی (خبرنگار فقید ایرنا) و روز خبرنگار می‌گذرد و بی پرده بنویسم که هر سال با تعارفاتی چون “خبرنگار چشم بینای جامعه ” و “آیینه تمام نمای افکار عمومی” و “رکن چهارم دمکراسی” و دهها ترکیب‌های شعاری رنگارنگ گذشته و شوربختانه در سطح همان جلسات تجلیل بازمانده است.
بسیاری از خبرنگاران فعال جامعه ما اکنون با مشکلات معیشتی نظیر مسکن، حقوق و… دست و پنجه نرم می‌کنند بنابراین توجه به رفع مشکلات این قشر برای دولت و مجلس کار چندان پیچیده‌ای نیست!
این نکته را باید توجه داشت که خبرنگار در سایر حوزه‌های اجتماعی، سیاسی جامعه ما به تعبیر عامیانه ” مرغ عروسی و عزا “بوده و در سطح آخر حاصل زحماتشان موجب سفره رنگارنگی برای دیگران می‌شود.
در تکاپویی زیرکانه درک خواهیم کرد که جذب سرمایه گذار، اشاعه رفتارهای فرهنگی و اجتماعی نظیر اجرای شیوه نامه‌های بهداشتی در همین ایام و صدها اقدام مثبت دیگر در جامعه حاصل تلاش رسانه‌ای جامعه خبری است با این حال آیا زمان آن نرسیده که حاکمیت، خبرنگاران را در جایگاه مدافعان تنویر افکار عمومی در عمل، نه در شعار بیشتر بشناسد و به مدیران کم لطف به رسانه‌ها هم بشناساند!؟
۱۷ امرداد امسال به پاس تلاش‌ها و مجاهدت‌های پرچمداران تاریخ مطبوعات کشور و همچنین ایثارگریهای خبرنگاران در مقاطع مختلف تاریخی برای مقابله با ندانستن، پاس می‌داریم؛ دقیق در روزگاری که مزاج دهر به دلیل ویروس کرونا بیش از گذشته تلخ است و نگاه مردم باز به اخبار روزانه‌ای است که کور سوی امید به آینده را در دلشان روشن نگه می‌دارد بنابراین اصحاب رسانه در مقابل تندباد حوادث روزگار از طبیعی گرفته تا اقتصادی استوار ایستاده و همواره برای مردم خواهند نوشت که به فکر حکیمانه و رأی برهمنی برای عبور از این بحران‌ها برسیم، که به تعبیر خواجه شیراز:
از این سموم که بر طَرفِ بوستان بگذشت
عجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنی
مزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ
کجاست فکر حکیمی و رأی برهمنی
انتهای پیام
