رسم شهید سلیمانی و بودجه 1400
غلامرضا بنی اسدی، روزنامه‌نگار در یادداشتی با عنوان «رسم شهید سلیمانی و بودجه 1400» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، درباره‌ی بودجه برخی موسسات، بنیادها و نهادهای فرهنگی، مذهبی نوشت:
کار درست، مثل جریان زلال آب است. راه خود را باز می کند. به لب های خشکیده و حتی زمین های خشکیده، طراوتی بایسته می‌بخشد و همه نیز آب را و جریان زلالش را می ستایند. جان‌بخش هم هست آب و جای ستایش هم دارد که زندگی مومنانه، عرصه ارائه ستوده‌هاست.
چنین آغاز سخن کردم تا از یک اقدام عزتمندانه بگویم که می تواند از سوی دیگران هم مورد عمل قرار گیرد و به صدقه‌ای جاریه تبدیل شود و دامنه صداقت را از حرف به گستره رفتار ما بکشاند. آن اقدام همین بود که دختر شهید سلیمانی انجام داد. صریح و صادق. چنان که از پرورده مکتب سلیمانی انتظار می‌رفت.
او ردیف اعلامی در جدول بودجه 1400 را نپذیرفت. یعنی قبل از آنکه بودجه‌ای از پیشنهاد دولت به تصویب مجلس برسد، آن را رد کرد. او خواست این بودجه‌ها، به رفع مشکلات مردم که سلوک سلیمانی بود اختصاص یابد. او این را هم روشنگری کرد که «تقاضایی از جانب خانواده شهید و بنیاد مکتب حاج قاسم برای اختصاص ردیف بودجه صورت نگرفته بوده است»، اما به محض اطلاع از موضوع، «این نکته از طریق مدیرعامل بنیاد به دستگاه‌های مسئول منتقل شده است»؛ او معرکه نگرفت برای این کار و از بالا به پایین هم نگاه نکرد بلکه «از دغدغه مسئولان محترم اجرایی و دست‌اندرکاران تنظیم بودجه» تشکر هم کرد اما موضع خانواده شهید را هم به صراحت بیان کرد.
باری، سلیمانی، برج و باروی امنیت وطن بود و با خون پاکش، رسم‌الخط خدمت را هم روشنایی تازه بخشید. نه وقتی بود به سفره نگاه داشت و نه قرار است دیگران به اسم او چنین نگاهی داشته باشند. با این خبر آدم به یک “ای‌کاش” می‌افتد؛ ای کاش صاحبان دیگر موسسات هم به این شیوه مرضیه اقبال نشان می‌دادند. کاش بسیاری از تشکل‌ها و تشکیلات‌ها، که حاصل آن را هم جمعی معدود برداشت می‌کنند، به این راه می‌آمدند و در سخت هنگامه‌ای که دچار آن هستیم به نفع بودجه عمومی، اصلا به نفع بودجه مبارزه با کرونا، حداقل امسال، دست می‌شستند از بخشی از بودجه‌های خود. این را هم اهل نظر و قلم، مطالبه کردند.
حجت الاسلام زائری به بیانی دیگر این مطالبه را حرف به حرف، تئیت کرد که؛ اگر دست من بود بودجه بسیاری از این موسسات را قطع می کردم. روزنامه جمهوری اسلامی هم صادق و صریح بر برخی از موسسات دینی و تبلیغی انگشت گذاشت که می بایست از خیر این بودجه بگذرند و به روال سابق، با وجوهات شرعی مردم اداره شوند. این روزنامه در سرمقاله روز دوشنبه خود تاکید کرد: «هم تبلیغات، هم تحقیقات و هم تحصیلات دینی تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با پول مردم انجام می‌شدند و خروجی حوزه‌های علمیه نیز بسیار مثبت و کارآمد و مؤثر بود. امروز که این دستگاه‌ها از پستان دولت ارتزاق می‌کنند، نه از آن خروجی سابق خبری هست و نه ارتباط مستحکمی با مردم دارند. این، ظلم بزرگی به حوزه علمیه و فرهنگی دینی است. مهم‌تر اینکه در اصل لزوم ادامه کار بعضی از این دستگاه‌ها مثل سازمان تبلیغات اسلامی تردیدهای اساسی وجود دارد».
دیگران را هم سخن در این ماجرا هست و از سویه های مختلف می گویند. این قلم اما گمان می کند، نیکو و پسندیده است برخی موسسات، با توجه به شرایط سخت زندگی مردم که در چنبره تحریم و کرونا، گرفتارند، بیایند و نه از همه بودجه که لااقل از افزایش بودجه خود چشم بپوشند و رسما به دولت و مجلس اعلام کنند امسال را به خاطر کمک به معیشت مردم، درسطح همان بودجه99 تدوین برنامه خواهند کرد و بخواهند به رسم خانواده سلیمانی که این اضافه بودجه، صرف معیشت مردم شود. این به ارتقای اعتماد و ایمان مردم هم می انجامد. همان مولفه ای که ماموریت اصلی این موسسات نیز هست. نان که در سفره باشد، ایمان هم بیشتر در دل می نشیند. «من لا معاش له لا معاد له» به نوعی ناظر به همین مسئله است.
شهید مطهری هم در این باره می فرماید: «اول این شکم باید سیر شود ، وقتی که شکم سیر شد آنگاه نوبت فلسفه سازی و هنر زیبایی و شعر و نقاشی و مجسمه سازی و به قول اینها دین و غیره می‌رسد آیا خود ما نمی‌گوییم “شکم گرسنه ایمان ندارد” ؟ این معنایش این است که اول معاش است، شکم گرسنه نه ایمان دارد، نه عشق دارد، نه اخلاق دارد، نه فلسفه دارد، معاش، اساس و زیربناست، این که درست شد آنها هست…»
باری، خوب است حضرات در این برهه، اینگونه به یاری مردم بیایند. در روز فراخ دستی، مردم هم ده چندان جبران خواهند کرد. یاعلی!
انتهای پیام
عااااالی.