پزشکیان: زبان دیپلماسی زبان فحش نیست

دکتر مسعود پزشکیان گفت: می‌دانید در همین جریان تحریم‌ها چه کسانی میلیاردها پول را جابه جا کردند؟ معلوم نیست چه بلایی بر سر این پول‌ها آورند. بیایند این کارهایی که کردند شفاف بگویند، می‌آیند یک فرد را می گیرند و می‌گویند پول مردم را خورده، این پول را خودشان به او داده‌اند. برای اینکه نمی‌توانستند دلار را جا به جا کنند این افراد در آوردند که پولها را برایشان جا به جا کنند و حالا می‌گویند چرا اینها پول کشور را خورند. شما این پول را به او دادید که خورد، اگر پول به او نمی دادید نمی توانست این کار را بکند.

به گزارش انصاف نیوز، مشروح گفتگوی وزیر دولت اصلاحات و نماینده ی کنونی مردم تبریز در مجلس با نامه نیوز  در پی می آید:

این استیضاح‌ها یک روند غیرمنطقی است، مقام معظم رهبری هم اشاره فرموند که دولت تازه روی کار آمده و هیچ مدیری چه قوی و چه ضعیف در مدت شش ماه آن هم با این اوضاع اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و روندی که وجود دارد نمی تواند به سادگی خودش را جمع و جور کند و اصلاح بوجود آورد. اگر مشکلی وجود دارد، این مشکلات زاییده امروز نیست.

مقالات و تحقیقاتی که در دوره پیش ادعا می کردند که انجام شده کار ده تا پانزده سال پیش بود که امروز بسترش آماده، نیروی انسانی اش تربیت و امکاناتش درست شده است. حالا عده ای می آیند و مقاله می‌دهند و می‌گویند در دوران من انقدر مقاله چاپ شده است. افرادی که می‌خواهند این گونه تحلیل کنند شاید الفبای بحث‌های علمی و کارشناسی را نادیده می‌گیرند. چرا که اگر نادیده نگیرند نمی‌توانند بگویند کار را آنها انجام داده‌اند. به همین خاطر در مسائل دیگر هم مانند مدیریت کشور به این سادگی اصلاح شدنی نیست و باید بر اساس چهارچوب درست و علمی عمل کنند و جلو بروند.

کسانی که فکر می‌کنند با استیضاح مشکل حل خواهد شد، مشکل را بیشتر می‌کنند، مگر اینکه یک کسی علنی بگوید من قانون را اجرا نمی‌کنم و قانون را قبول ندارم، وگرنه اینکه مدیری را دیر انتخاب کردند و با نکرده، اینها دلیل بر کفایت یا عدم کفایت وزیر کشور نیست، مدیر استان هست و کارش را انجام می‌دهد و توجیه اینکه باید این فرد را عوض کنید و چون عوض نکردید، استیضاح می‌کنیم، غیرمنطقی و غیرکارشناسی است.

شک نکنید که بسیاری از اقدامات این مسائل قطعا حزبی و جناحی است. در دوره گذشته خیلی از همین برادران ما حتی یک بار هم حرف نزدند و امروز هر مشکلی بوجود می‌آید، آن مشکل را علم می‌کنند و فریاد می‌زنند که ای وای که مملکت مشکل دارد. این مملکت در گذشته هم مشکل داشت، بیکاری، تورم، رکود اقتصادی، رانت‌ها و پول‌های کلانی که خوردند. آیا در آن زمان واقعا حق این بود که چهار نفر حرف بزنند و بقیه هم سرپوش روی آن بگذارند؟ کجا بودند وقتی که رانت‌ها را خوردند؟ کجا بودند وقتی 800میلیارد دلار پول در این مملکت معلوم نشد چه بلایی بر سرش آمد؟ ما با آن پول خیلی می‌توانستیم کار کنیم ولی آیا کاری کردیم؟

حالا همین دوستان شروع کردند و می‌گویند در کشور کاری انجام نمی‌شود، ولی واقعیت این است که الان تورم کاهش پیدا کرده است، واقعیت این است که الان ارتباط کشورهای دیگر با ما بهبود پیدا کرده است. همین که آمریکا صدایش درآمده و تهدید می‌کند و اینکه می‌گوید ما گزینه نظامی داریم و کشورهای دیگر را تهدید می‌کند که حق ندارید رابطه تان را با ایران اصلاح کنید و تحریم‌ها سرجایش هست، نشان می‌دهد که ما در سیاست خارجی درست عمل می‌کنیم و توانسته ایم آنها را دور بزنیم و رابطه‌مان را با دنیا بهتر کنیم.

به جای اینکه این افراد این تغییر را به عنوان یک امتیاز مثبت بپذیرند، می‌گویند که چرا شما فحش نمی‌دهید. در دیپلماسی که فحش نمی‌دهند، باید سعی کرد که دشمنان را کمتر و دوستان را بیشتر کرد. به جای اینکه این عده از افراد این نکات مثبت را ببینند می‌گویند چرا آمریکا این طوری حرف می‌زند؟ معلوم است برای اینکه ما موفق شده‌ایم صدای آمریکایی ها درآمده است.

زبان دیپلماسی زبان فحش نیست، همان فحش‌ها را دادند که دنیا را وادار کردند علیه ما قطعنامه صادر کند. می‌توانستند فحش ندهند، در عین حال مواضع خود را حفظ کنند. در زبان بین المللی که کسی فحش نمی‌دهد، در زبان بین المللی که کسی نمی‌گوید من قطعنامه‌ها را قبول ندارم، اینها همه کاغذپاره است. اما این کار را کردند و برای کشور مشکل ایجاد کردند.

وقتی مقام معظم رهبری می فرمایند که اینها بچه‌های ما هستند و با هماهنگی ما کار می‌کنند، مطرح کردن این حرف‌ها معنی ندارد. قبلا وقتی کسی این حرفها را می‌زد می‌گفتند اینها ولایت را دور زده اند. اینها ادعای ولایتمداری دارند  پس نباید از مقام معظم رهبری جلو بیفتند. مقام معظم رهبری می گویند ما داریم بررسی می کنیم ببینیم چه اتفاقی می افتد. قطعا بدون هماهنگی با ایشان کاری انجام نمی گیرد. پس صبر کنند ببینند چه اتفاقی می‌افتد. با دعوا کردن نمی‌شود ممکلت را اداره کرد، این همه در کشور بیکاری و فقر و تورم و رکود وجود دارد، چه کسی عامل بدبختی ما بود؟ یا اینها همه اش خوشبختی است و ما خبر نداریم! چرا صدایشان در نمی‌آید که جوانهای ما بیکارند و همه روز به روز پیر می‌شوند؟ تاوان همه این مسائل را باید ما بدهیم؟ چرا نمی‌توانیم جواب این وضعیت را بدهیم؟

می‌دانید در همین جریان تحریم‌ها چه کسانی میلیاردها پول را جابه جا کردند؟ معلوم نیست چه بلایی بر سر این پول‌ها آورند. بیایند این کارهایی که کردند شفاف بگویند، می‌آیند یک فرد را می گیرند و می‌گویند پول مردم را خورده، این پول را خودشان به او داده‌اند. برای اینکه نمی‌توانستند دلار را جا به جا کنند این افراد در آوردند که پولها را برایشان جا به جا کنند و حالا می‌گویند چرا اینها پول کشور را خورند. شما این پول را به او دادید که خورد، اگر پول به او نمی دادید نمی توانست این کار را بکند.

مسئله خیلی شفاف است. اگر بر اساس همان سیاستی که مقام معظم رهبری فرمودند با دنیا ارتباط سازنده توام با حمکت و عزت و مصلحت نداشته باشیم و دنیا را علیه خودمان بسیج کنیم به جایی نخواهیم رسید. ما در دنیایی زندگی نمی‌کنیم که دور خودمان را ببندیم و بعد بگوییم ما میخواهیم توسعه پیدا کنیم. توسعه بدون استفاده از تجربه و عمل دنیا ممکن نیست.

آمریکا اگر به اینجا رسیده به دلیل این است که همه اندیشه ها و استعدادهای دنیا را جذب کرده است. ما نه تنها استعدادهای خودمان را فراری می دهیم، بلکه حاضر نیستیم از تجربه دیگران استفاده کنیم و می‌خواهیم خودمان از نو هم چیز را تجربه کنیم و اگر بخواهیم این کار را بکنیم دیوانگی است.

من از این موضوع سر در نمی‌آورم، باید از خودشان پرسید. از آنهایی که سخنگوی جبهه پایداری هستند بپرسید. به هر حال هر کسانی که این حرفها را می‌زنند، باید این منطق را هم داشته باشند که جواب 8 سال سکوتشان در دوره گذشته را هم بدهد.

انتهای پیام