خرید تور تابستان ایران بوم گردی

رخنه‌ی مرگ عالِم

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «رخنه‌ی مرگ عالِم» نوشت:

«علم» نوری خدایی است که که خود خدا بر قلب انسانی که صلاحیت دارد، می‌تاباند تا هم خود به مقصد خلقت هدایت یابد و هم در این مسیر، دستگیر دیگران باشد(مصباح الشریعه/16). انسانی که به این نور خدایی قلبش منور شده، «عالِم است»، حق را می‌یابد، می‌پذیرد و در قبال آن خاضع و فروتن است و به خاضع ساختن دیگران در برابر حق همت دارد. چنین انسانی آن قدر ارزشمند و بالامرتبه است که شهادتش بر وحدانیت خدا بعد از شهادت خدا و پیامبر خدا قرار می‌گیرد(آل عمران/18).

قرآن، یهود مدعی پیروی از پیامبر آسمانی را در کنار مشرکان به دشمنی شدید با مسلمانان توصیف می‌کند زیرا عالمان یهود دلداده به دنیا بودند و متکبرانه با وجود شناخت حق، به جهت همان دلدادگی و خودبینی، نه حق را پذیرفتند و نه جامعه را به پذیرفتن حق، سوق دادند اما در قبال یهود، مسیحیان را به مسلمانان بسیار نزدیک و هم‌افق معرفی می‌کند چون عالمانشان فروتن، بریده از دنیا و غیر مغرور به علم خود بودند و از پذیرفتن حقی که نزد دیگران بود، هیچ ابایی نداشتند(مائده/82).

رسول خدا مؤمنان فقیه و عالمان دین شناس را «امینان پیامبران» شمرده به شرط این که «دنیاطلب» نشده باشند و نشانه دنیاطلبی‌ آنان را «پیروی از سلطان و حاکم» شمرده است(کافی، ج1، ص47). «پیروی از سلطان و حاکم» هم مطلق است یعنی خواه سلطان مؤمن، صالح و مردمی باشد یا جائر و مستبدّ. بنا بر این عالمی که سلطان را «مطاع مطلق» بشمارد و مردم را به اطاعت مطلق از حاکم و سلطان دعوت ‌کند و این را وسیله به منصب، مقام، نان و نام رسیدن قرار دهد(الكشف الوافي في شرح أصول الكافي، ص182؛ وافي، ج‏1، ص214)، دیگر امین پیامبر نیست. عالمی که از حاکم[اعم از معصوم، عادل و جائر] اطاعت محض دارد و حاکم را ملاک حق معرفی می‌کند تا دل حاکم را به دست آورده و تقرّبی حاصل کند و به منصب، نام، نان و نوایی برسد، مثل عابد ریایی است که نیتش نه جلب رضای خدا، که جلب دل‌ مردمان است تا به مظاهر دنیا و مقام و موقعیت دست یابد. اینان نه «امانت‌دار پیامبران» که «راهزن و گردنه‌گیران بندگان خدا»یند(کافی، ج1، ص46، حدیث4) و باید امت به طرد آنان همت کند.

امانت‌دار پیامبر عالمی است که که دل از دنیا کنده و رغبتی جز رضای خدا ندارد و بدون هیچگونه طمع و ترسی، از حاکم معصوم به صورت مطلق و از حاکم غیر معصوم در اوامر حق و عدل اطاعت می‌‌کند و در اوامر غیر حق و عدل، به نهی و نصیحت و انذار اقدام می‌نماید لذا امام زمان در مورد عالمان از خدا می‌خواهد: «تَفَضَّلْ عَلَى عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِيحَة»(مصباح کفعمی/280) «خدایا به عالمان دل‌بریدگی از دنیا و مظاهر فریبنده آن و خیرخواهی برای حاکمان و امت، عنایت بگردان» و در شأن چنین عالمان نورانی، هدایت شده و هدایتگری به حق گفته شده: «هر گاه عالم و مؤمنی دین‌شناس بمیرد، در اسلام و جامعه اسلامی رخنه و ثلمه‌ای پیدا می‌شود که تا قیامت التیام نمی‌یابد»(کافی 1/38؛ محاسن 1/223؛ خصال 2/504).

بیش از چهل سال از عمر جمهوری اسلامی می‌گذرد و در این مدت طولانی، عالمان بسیاری از دنیا رفته‌اند. در این بین بوده‌اند عالمانی که با مرگشان همه وجدان‌های بیدار شاهد رخنه فقدانشان بر بنیان جامعه بوده و به عیان دیده‌اند که آن رخنه و ثلمه تا امروز التیام نیافته و تا ابد هم التیام نخواهد یافت؛ همچنان که بوده‌اند مدعیان «علم» که چه بسا متکبّرانه، جز خود را شایسته این عنوان نمی‌دیدند ولی مرگشان نه رخنه و ثلمه‌ای بر بنیان جامعه انداخته و نه وجدان‌های بیدار را به اندوه نشانده است! و به بیان عبرت‌آموز قرآن: «فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ»(دخان/29)[ نه آسمان و زمين بر آنان زارى كردند و نه مهلت دوباره يافتند].

خدایا همه عالمان ما را توفیق «فروتنی، دل‌بریدگی از دنیا و خیرخواهی برای مردم و حاکمان» عنایت بگردان تا بعد از مرگشان، دعای خیر امت بدرقه راهشان باشد.

انتهای پیام

بانک صادرات

نوشته های مشابه

پیام

  1. سخنان جناب حیدری چقدر بوی نفاق و دشمنی می دهد معلومه از جایی سوختگی شدیدی دارند و از ترس دارند با کنایه حرف می زنند مطمين باشند خودشان با این پرونده محکومیتی از آن عالمان نیستند

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا