موج‌سواری نامزدها روی فضای حاکم بر شهرداریِ میناب
مهدی میرآبی، نویسنده و روزنامه‌نگار در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «موج‌سواری نامزدها روی فضای حاکم بر شهرداریِ میناب» نوشت:
ساختار تودرتوی نظام سیاسیِ فعلی به‌اندازه‌ای مبهم، پیچیده و طنزآمیز است که گاه احساس می‌کنم نوشتن یادداشتی درباره‌ی آن جز اتلاف وقت ثمره‌ای در بر نخواهد داشت. به ویژه از زمانی که لیست نهایی تأیید شدگان ریاست جمهوری درز کرده است، در این میان نه تنها برای بنده بلکه برای بسیاری از روزنامه‌نگاران گشودن باب سخن در این زمینه را دیگر میسر و مثمرثمر نمی‌دانم.
با این حال سخن بنده گرچه مربوط می‌شود به فضای جامعه و نحوه‌ی رقابت در ساختار فعلی این نظام، اما کاری به کار انتخابات ریاست جمهوری ندارم، تکلیف این انتخابات با ارائه‌ی این لیست از پیش مشخص است. باری، سخنم روی انتخابات شوراهای شهر است که عده‌ای را چنان در این فضای آماده و مستعدِ فساد، وسوسه و جو زده کرده که برای رسیدن به کرسی شورا از هر کوششی برای تخریب، زدن رقیب، انتقاد از شهردار و عوامل آن دریغ نکرده بلکه اخلاق سیاسیِ رقابت را هم لگدمال کرده اند.
چندی پیش کلیپی از یک خانم در فضای مجازی پخش شد که مدعی بود به شهرداری میناب مراجعه کرده و کسی نیست که پاسخ‌گویش باشد و کار وی را انجام دهد. خانم همچنین مدعی است که بیش از دو ماه است که کسی نیست کار مردم را انجام دهد و این سخن را به نمایندگی از تمام ارباب رجوع‌ها ادا می‌کند! و در ادامه با نام‌بردن از دو پرسنل امور فنی که به اذعان وی در مرخصی هستند همه‌ی امورات شهرداری راکد مانده و عقب افتاده است.
سخن گفتن «به نمایندگی از تمام مراجعه کنندگان» و مدعیِ راکد ماندن دو ماه از امور کارها و نام بردن از دو عضو امور فنی که نه در مرخصی بلکه در بستر بیماری به سر می‌برند قصد و غرض این بانویِ گرامی را در داشتن سوء نیت تقویت می‌کند و فضای مجادله و انتقاد را از بی‌طرفی و منصفانه بودن خارج کرده است.
آنطور که بنده از منابع موثق مطلع شده‌ام مراجعه‌ی وی به‌منظور گرفتن مجوز برای ساخت روی سازه‌ی فرسوده بوده است که طبق قانون با درخواست وی در امور فنی مخالفت می‌شود. گذشته از این، جدا از انتقادهای این بانوی بزرگوار، رفتار ناشایست و مشمئزکننده‌ی برخی نمایندگانِ نامزدها و خود نامزدها بود که بر شدت ناسپاسی و بی‌شرمانه بودن این نوع انتقادها افزود و باعث شد بدون شفاف سازی و راستی آزمایی روی این موج سوار شوند و هر نوع انتقادی را بسط و گسترش دهند و بدتر اینکه شبکه‌های خبریِ مجازی هم که غیرحرفه‌ای عمل می‌کنند در این بحبوحه آنها را همراهی کردند.
واقعیت این است که بحران جهانیِ کرونا به کشورهای زیادی لطمه‌های جبران ناپذیری وارد کرد، به ویژه آن دسته از کشورها که فضای اینترنت و زیر ساخت الکترونیک قوی نداشتند، که متأسفانه کشور ما هم جز همین دسته بود. از کسب‌وکارها گرفته تا تعطیلی مشاغل و بیکاری افراد و بدتر از همه ناکارآمد شدن نظام آموزشیِ کشور که طی این یک سال، خروجیِ آن اگر نگوییم بی‌سوادی، کم‌سوادیِ محض بوده است. خب با این اوصاف طبیعی است که سازمان‌ها از انجام امورات خود عقب می‌مانند. به ویژه زمانی که نزدیک به نیمی از پرسنل آن، از شهردار گرفته تا مسئول دفتر و نفراتی در امور فنی به بیماری کرونا مبتلا شوند. با این وجود شهرداری میناب فعالیتش را ادامه داد اما در شهرستان بندرلنگه وقتی ده عضو آن به کرونا مبتلا شدند درهای شهرداری به روی شهروندان بسته شد.
در پایان یک نکته‌ی کلی را هم عرض کنم که فضای سازمان‌ها در یکایک نقاط کشور به گونه‌ای‌ست که ناکارآمدی و فساد در آنها بیداد می‌کند و در اخبار و جرائد خبر دستگیری تعدادی از مسئولان، کلیشه‌ای شده و از بحث روز خارج گشته است. بنابراین این یادداشت را نوشتم نه به منزله‌ی حمایت از عملکرد شهرداری و عوامل آن بلکه به منزله‌ی شفاف‌سازی و روشن‌گری در همین مورد خاص. وگرنه کسانی که با قلم بنده آشنا هستند نیک می‌دانند که چقدر از وضعیت کنونی انزجار دارم.
انتهای پیام
