پیامدهای حمایت مولوی عبدالحمید از رئیسی
جلال جلالی‌زاده، نماینده‌ی اسبق مردم سنندج در مجلس شورای اسلامی، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «حمایت مولانا عبدالحمید از آیت الله رئیسی و پیامدهای آن» نوشت:
درچند روز گذشته ذکر نام مولانا عبدالحمید و اهل سنت شاید در کل دوره های انتخابات ریاست جمهوری بی سابقه یا کم سابقه باشد. و این حساسیت دارای علل و عوامل متعددی است که لازم است به آن ها اشاره شود.
اولین مورد شخصیت و موضعگیر ی های مولانا در چند سال اخیر درباره مسائل استانی، کشوری، منطقه ای و جهانی بوده که ایشان را از یک ملای معمولی به یک رهبر مذهبی تبدیل کرده است. مولانا به سبب قرابت سببی با مرحوم مولانا عبدالعزیز رهبر فقید بلوچستان و ذکاوت شخصی خویش و تحمل و مدارا توانسته با جریان های مختلف ملی و مذهبی بلوچسنان مماشات نماید و از سوی دیگر رفاقت و دوستی با رهبر انقلاب قبل و بعد از انقلاب جایگاه خاصی به ایشان بخشیده است.
ایشان در حوادث انقلاب و جریان های اهل سنت در کنار رهبرانی مانند مرحوم کاکه احمد مفتی زاده، مولانا عبدالعزیز و شهید مولوی عبدالملک ایفای نقش نموده است. اما مهمترین نقطه تحول در تغییر جایگاه ایشان دفاع از مسجد شیخ فیض و حوادث زاهدان بود که توانمندی او را در مدیریت بحران نشان داد و امامت خودرا بر مسجد مکی ثابت نمود و مسجد مکی را به بزرگترین حوزه علوم دینی اهل سنت ایران تبدیل نمود. پس از وفات مرحوم مولانا عبدالعزیز به سبب قرابت سببی و نیز فهم و تدبیر در اداره‌ی امور مدیریت حوزه و رهبری دینی به ایشان منتقل شد و ایشان به سبب موقعیت استراتژیکی منطقه، عدم وجود احزاب ریشه دار و تشکل های روشنفکری دینی و ستم های ملی مذهبی و بافت عشیره ای و قبیله ای و سنتی و لزوم رهبری جریانات و ایجاد وحدت وهمدلی در بین اقشار مختلف و برقراری ارتباط با گروه های مختلف در دیگر مناطق و نیز تعامل با حاکمیت توانست جایگاه خود را تثبیت و در کسوت یک مرجع دینی مقبولیت همگانی پیدا نماید.
برگزاری مراسم ختم بخاری که پرازدحام تربن تجمع اهل سنت ایران بوده و دعوت از شخصیت های داخلی و خارجی و نیز دعوت به کنفرانس های داخلی و خارجی و همابش هایی رابطة العالم الاسلامی و نیز چچن، ترکیه و تاجیکستان موجب شناخته‌تر شدن شخصیت ایشان در منطقه شد.
اما آنچه که بیشتر موجب ارتقای جایگاه مولانا در داخل ایران شد موضعگیری های ایشان در دفاع از حقوق شهروندی و مسائل داخلی و پیگیری اجرای قانون اساسی و رفع تبعیضات از اهل سنت و زندانیان و آزادی گروگان ها بوده است که دریافت جایزه دفاع از حقوق بشر را نصیب خود کرد.
مولانا برخلاف برخی از علمای اهل سنت که هیچ نقشی در دفاع از اهل سنت ندارند و یا کسانی راه انزوا را در پیش گرفته اند دارای مشی معتدل و میانه روانه می باشد که همین خط مشی موجب شده جایگاه ایشان با وجود توطئه ها و نقشه های زیاد حفظ شود.
ایشان هرچند از سوی حاکمیت محدودیت های بسیاری برایشان ایجاد شده و جز دو شهر تهران و قم اجازه مسافرت به مناطق سنی نشین را ندارد. با این وصف هرگز زبان خشونت را به کار نگرفته و با توجه به پشتوانه‌ی مردمی و حضور در انتخابات مطالبات خودرا به بالاترین مقام درجمهوری اسلامی یعنی مقام رهبری تا کمترین مقام دولتی اعلام بکند.
مولانا به سبب اشراف بر حوزه سیاست کشوری و لزوم حضور در صحنه در اکثر انتخابات ها مشارکت داشته و به سبب دید باز و اندیشه ها و موضعگیری اصلاح طلبان و طرح شعار ایران برای ایرانیان و اجرای قانون اساسی و فضای باز سیاسی در انتخابات ها از آنان حمایت نموده است. اما چرا در انتخابات اخیر تغییر موضوع داد نیاز به بحث و بررسی مفصلی دارد.
و اینکه چرا مولانا در ایام انتخابات بیشتر مطرح است و از دیگر علمای اهل سنت نامی برده نمی شود؟ پاسخ مختصر این است که دیگر علمای اهل سنت جز یکی دونفر خاموش و بی تفاوتند و از اینجاست که مولانا به خاطر دفاع از حق مردم و اهل سنت از جایگاه والایی نه تنها در بین بلوچ ها و اهل سنت بلکه در نزد اصلاح طلبان و دگراندیشان دارد .
این روزها سؤالات زیادی در فضای مجازی مطرح می شود که چرا مولانا از آقای رئیسی حمایت کرد؟ و شاید جدا از اهل سنت, اصلاح طلبان بیشتر شوکه شده اند که دلیل و علت این تغییر جهت مولانا چه بود؟ چرا یک باره از رئیسی حمایت کرد؟
هیچ کس منکر آثار مثبت جریان اصلاحات واصلاح طلبان در فضای سیاسی کشکر و به ویژه در مناطق قومی واهل سنت نیست، اما در مقابل این اهل سنت بوده اند که خالصانه در همه انتخابات ها از اصلاح طلبان حمایت کردند و آنان را به پیروزی رساندند، پس تنها یک طرف طلبکار و بخشنده نیست بلکه تعامل طرفینی بوده که اصلاح طلبان از آرای اهل سنت کمال استفاده را برده اند.
اصلاح طلبان دردوره آقای خاتمی می توانستند ازشایستگان اهل سنت استفاده کنند اما نکردند و چون در میان اصلاح طلبان طیف های متعددی وجود دارند که در تعصب مذهبی از اصولگرایان شدیدتر هستند لذا حاضر به هیچ خدمتی به اهل سنت نیستند.
اکثر اهل سنت و به ویژه مولانا این نکته را درک کرده بودند که اصلاح طلبان ازاهل سنت استفاده ابزاری می کنند و بر اهل سنت احساس قیمومیت و مدیریت می کنند. این رفتارها و عدم اهتمام به رهبران اصلاح طلب اهل سنت و مخصوصا مولانا سبب شد که مولانا گزینه دیگری اختیار نماید. اگر اصلاح طلبان در جریان تحلیف یک صندلی در اختیار مولانا می گذاشتند و یا چهار انتقاد از روحانی می نمودند و روحانی بی وفایی در حق کسانی که اورا بر کرسی نشاندند نمی کرد و نیز اگر اصلاح طلبان با اهل سنت صادقانه رفتار می کردند همانگونه که در رأی دادن به معین با وجود نداشتن رأی در زادگاهش بلوچ ها به او رأی دادند و شکست هم خورد, قطعا این تعامل ادامه پیدا می کرد.
از سوی دیگر اصلاح طلبان خود واقفند که تنها در قوه مجریه از بیست در صد قدرت برخوردارند و هشناد درصد قدرت دردست نهادهای انتصابی است و مشکل اهل سنت هم بیشتر با این نهادهاست و بارها عنوان شده که شما اهل سنت یک بار تعامل با ما را آزمایش نمائید و صداقت ما را بسنجید. ببینید ما صادقیم یا دروغگو؟ و اگر با ما همراه باشید خیلی از مشکلات شما را حل می کنیم. خب در بین مصلحت ومنفعت گاهی توافق است و گاهی تضاد و یک فرد سیاسی باید موقعیت را تشخیص دهد.
در این دوره با توجه به حضور رئیسی که در میان اصولگرایان از جایگاه محکمی برخوردار است و وعده های به مولانا در رفع تبعیضات واستفاده از شایستگان اهل سنت واجرای عدالت داده است و نیز با توجه به ظاهر روحانیت وادعای سیادت مولانا در جهت پیشبرد امور ورفع مشکلات گزینه‌ی رئیسی را انتخاب کرده است و به هیچ وجه هم نباید او را مورد شماتت قرار داد چون نهاد اجماع ساز اصلاح طلبان نیز در باره کاندیدای اصلاح طلب به نتیجه نرسیده است.
بنابراین نباید هیچ وقت رویکرد و موضعگیری مولانا که رویکـردی دلسوزانه و حکیمانه است با عمل خلاف اخلاق چندنفر از اعضای شورای هم اندیشی را یکسان دانست. و یا نباید کل مواضع و عملکردهای مثبت یک شخص اعم از مذهبی یا سیاسی را با اتخاذ یک تصمیم ویا موضعگیریش باطل و بی أثر ساخت. مولانا خودش پذیرنده‌ی مسؤولیت تصمیم خودش می باشد و امیدواریم این تصمیم به نفع همه‌ی ملت ایران اعم از سنی, شیعه و سایر ادیان و اقلیت ها باشد.
امید است آقای رئیسی وهمچنین نمایندگان تام الاختیار ایشان که وعده ها و قول های خود را با سوگند جلاله تأکید کرده اند با عمل به وعده های خود نشان دهند که ایشان از تبار روحانی نیستند و مانند روحانی به وعده های خود پشت پا نمی زنند.
جایگاه مولانا قابل احترام است ونیز تصمیم ایشان برای اهل سنت و اگر این تصمیم هم درست نباشد مانند دوره‌ی روحانی است، پس زیاد نگران نباشید.
زیرا مولانا تاکنون جزء چند نفر عالم سنی است که از هویت ملی و مذهبی اهل سنت وحقوق شهروندی دفاع کرده است. وحق دارد دراین باره اظهار نظر کند.
انتهای پیام
