خروج روزنامه‌نگاران و کنشگران حوزه زنان از افغانستان
گزارش محمد عاطف آرین، خبرنگار یورونیوز را در ادامه می‌خوانید:
افغانستان روزهای تلخی را پشت سر می‌گذارد. اخبار نگران کننده از ولسوالی‌ها به گوش می‌رسد. حتی وقتی برای تهیه گزارش دست به دوربین می‌شوم و در کابل چرخی می‌زنم باید به پلیس و برخی دیگر از نیروها سوال و جواب پس بدهم که اینجا چه می‌کنم و موضوع گزارش چیست؟
خبرهایی از ولایت ارزگان به گوش می‌رسد که گویا طالبان پس از تصرف ولسوالی دهرارود ولایت ارزگان، وسایل یک رادیوی محلی را تاراج و تخریب کرده‌اند. طالبان دفتر این رادیو را منهدم و وسایل آن را با خود به ولایت هلمند برده‌اند.
این در شرایطی است که طالبان پیش از این گفته بودند که با خبرنگاران، سازمان‌های رسانه‌ای و زیرساخت‌ها کاری ندارند.
از این خبر که بگذریم خبر تیرباران «خاشه جوان قندهاری»، طنزپرداز مشهور افغانستان توسط طالبان خیلی‌ها را نگران کرده‌است. حتی آنهایی که به زحمت خودشان را تا به اینجا، یعنی کابل، پایتخت افغانستان رسانده‌اند. نگرانی هر روز و شب خبرنگاران این است که مبادا طابلان راهشان را به کابل بیابند و اینجا را هم ناامن کنند.
هیچ حرفی از آزادی رسانه و حقوق زنان در گفت‌وگوهای صلح در میان نبود
مبینه ساعی خیراندیش مسوول دفتر نی (حمایت کننده رسانه‌های آزاد افغانستان) در شمال افغانستان می‌گوید: «از دو سال پیش یک تعداد از خبرنگاران ما متاسفانه ولایت بلخ را ترک کردند و برخی نیز به طور کل رسانه‌ها را. نزدیک به دوسال است که مذاکرات صلح را داریم اما درباره نقش زنان و آزادی بیان هیچ حرفی مطرح نشده است.»
عقبگرد در عرصه اطلاع رسانی و خروج تدریجی خبرنگاران
محمد عاطف آرین، خبرنگار نیز درباره عقبگرد روزنامه‌نگاری و اطلاع‌رسانی در افغانستان هشدار می‌دهد: «ما در افغانستان در حال عقبگرد در عرصه اطلاع رسانی هستیم.»
عبدالمجیب خلوت‌گر رئیس اجرایی دفتر نی (حمایت کننده رسانه‌های آزاد افغانستان) نیز می‌گوید: «تا تقریبا یک و نیم ماه پیش ۷۱ خبرنگار شامل ۳۰ خبرنگار زن افغانستان را ترک کردند. آن موقع مساله آینده‌نگری در میان بود و حالا مساله تامین جان و امنیت روزنامه‌نگاران.»
۲۰ رسانه محلی از فعالیت باز مانده‌اند
صدیق‌الله توحیدی، مسئول دادخواهی کمیته مصونیت خبرنگاران افغان نیز درباره امکان بیجا و مکان شدن خبرنگاران به دنبال تحولات اخیر در افغانستان می‌گوید:« اگر وضعیت به همین منوال پیش رود ما شاهد بیجا شدن تعداد زیادی از خبرنگاران و کارکنان رسانه‌ها در افغانستان خواهیم بود.»
به گفته این مقام مسئول، ۲۰ رسانه محلی [پس از درگیری‌های اخیر در افغانستان و تصرف ولسوالی‌ها به دست طالبان] از فعالیت باز مانده‌اند.
نگرانی‌ها از آزادی ۷ هزار زندانی دیگر طالبان
آقای آرین که به مذاکرات صلح رویکرد انتقادی دارد درباره احتمال آزادی ۷ هزار زندانی دیگر طالبان چنین هشدار می‌دهد «اگر گفت‌وگوهای صلح نتیجه مثبت ندهد و اگر ۷ هزار زندانی دیگر طالبان رها شوند، وضیت امنیتی و وضعیت زندگی در این کشور بدتر از گذشته خواهد شد. همین حالا سه رادیو در افغانستان به نفع طالبان فعالیت دارند.»
آقای توحیدی نیز درباره وضعیت رسانه‌هایی که به دست طالبان افتاده می‌گوید: «در برخی مناطق طالبان رادیوها را مجبور به فعالیت مجدد کرده‌اند البته با این شرط که به نفع آنها نشرات بدهند. آنها کارکنان را گروگان گرفته‌اند.»
گفت‌وگوهای صلح نتیجه‌ای جز کشتار و خونریزی برای ما ندارد
لینا شیرزاد خبرنگار در ولایت بدخشان می‌گوید: « من این را با صدای بلند می‌گویم که هرچقدر گفت‌وگوهای صلح صورت بگیرد نتیجه‌ای جز کشتار و خونریزی و قتل و بیجاشدن و آوارگی برای مردم افغانستان در بر نخواهد داشت.»
دیگر جنبشی به نام جنبش زنان نخواهیم داشت
خانم خیراندیش با نگرانی به آینده جنبش زنان افغانستان نگاه کرده و می‌گوید: «دیگر هیچ جنبشی به نام جنبش زنان در افغانستان نخواهیم داشت. بله، جای نگرانی است وقتی دو هزار زن فعال که رهبری سیاست را هم به دوش داشتند، وقتی اینها از افغانستان می‌روند بحث از این است که تکلیف دستاوردهای بیست ساله‌مان چه می‌شود. تکلیف افرادی که باقی می‌مانند چه می‌شود؟»
احمد فهیم نیکزاد نماینده کمیته مصونیت خبرنگاران افغان در بغلان نیز به تخریب‌های پیشین طالبان در افغانستان اشاره دارد و می‌گوید: « طالبان با آمدن‌شان بودا، بزرگترن نماد تاریخی افغانستان را سرنگون کردند. آنها پیشتر وقتی در قدرت بودند تنها یک رادیو به نام صدای شریعت داشتند.»
گزارشگران بدون در‌آخرین گزارش خود به جامعه جهانی درباره تامین امنیت خبرنگاران در افغانستان هشدار داده است. در گزارش این نهاد آمده «در صورتی که جنگ شدت یابد رسانه‌های بیشتری در افغانستان با تعطیلی مواجه خواهند شد.»
انتهای پیام
