پلنگ زخم خورده ماییم
دکتر علیرضا رئیس‌زاده در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «پلنگ زخم خورده ماییم» نوشت:
ما فرزندان ایران زمین و کورش کبیر هنوز چون پلنگی زخم خورده به تیمار زخم‌هایمان در زیر نور مهتاب مشغولیم.
صبح هنگام که خورشید از شرق آمودریا می‌تابد تا غروب بر کرانه مدیترانه هنوز زخم‌های جانکاه ناجوانمردانه تاریخ را بر پیکر خود حس می‌کنیم هنوز درد نا لایقی برخی پادشاهان بر سینه ما سنگینی می‌کند داغ سمرقند، بخارا و جیحون تا قفقاز نه کهنه می‌شود نه سرد.
گاهی با خشم می‌خواهیم از همه‌ی تاریخ انتقام بگیریم و این خشم فرو خفته‌ای بسا لحظه‌ای سر باز کند و جهانی را ویران. گرچه ما رنج بی شمار دوران کشیدیم، خوشبختانه قد کشیدیم، بزرگ شدیم و خرد ورزیدیم و عاقل، به قول شاعر ما را دگر خطا نسزد.
اما با تأسف می‌شنویم، گاهی در شمال غرب کشور چند تروریست تهی مغز ابراز وجود می‌کنند، این پلشت‌های حقیر و نوچه‌های ذلیل از هر جهنم دره‌ای که آمده باشند و برای هر اربابی که دم تکان دهند، شک ندارم آنها حتا به اندازه یک فسیل یخ زده درک و شعوری از پیرامون خویش ندارند چون ایران و ایرانی را نمی‌شناسند.
نگارنده نه طرفدار جمهوری اسلامی است و نه با نظامیان سر و سری دارد و علیرغم انتقاد به سیاست‌های جمهوری اسلامی، باید به این حقیقت اعتراف کند که همین جمهوری اسلامی در یمن (حیات خلوت عربستان) پایش را تا زانو در حلقوم عربستان فرو کرده! در سوریه دنیا بر سرش آوار شد، حریفش نگشتند، در عراق از سر شاخ شدن با ارتش هراس‌انگیز امریکا بیمی نداشت. در لبنان، فرانسه و شرکایش جیغ‌های بنفش‌شان از دست جمهوری اسلامی را بر آسمان برخاسته. در کردستان عراق که داعش دیوانه‌وار بر کوس جنگ می‌کوبید ایران، داعش را در آغوش مرگ غلتاند و “اربیل” را از چنگ مرگ رهاند، اما هنگامی که “بارزانی” نمک نشناس (بر خلاف مرحوم جلال طالبانی) بی ملاحظه‌ی ایران عمل کرد سربازانش در نیم روز شکست خفت باری را متحمل شدند، سنگ و‌حتا تف انداختن مردم برای برگردان آنها به میدان رزم هم کارگر نشد. بر خلاف رجز خوانی”بارزانی” رفقا و اربابانش تنهایش گذاشتند تا در سپهر سیاست محو شود. در حالی که اسراییل در ۶ روز کل اعراب را شکست داد، از دست جمهوری اسلامی دیوانه‌وار فریاد می‌کشد.
حالا چند متوهم ناقص الخلقه پنهان شده میان کودکان و زنان می‌خواهند برای ایران زمین ما خط و نشان بکشند! همین قدر احمق، متوهم، مضحک و مشمئز‌کننده!
ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست / عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری
نیروهای مسلح ایران حتی مدرن‌ترین نیرویی نظامی دنیا را در حد و قواره خود نمی‌بیند، بی تعارف هر جای خاورمیانه را در هر لحظه که اراده کنند می‌توانند شخم بزنند هیچ کس جرات پاره کردن چرت آنها را هم ندارد مقایسه نیروهای مسلح ایران با دگر ارتش‌های منطقه جهل نظامی‌گریست.
اما کردستان عراق و سوریه و… از نظر تاریخی، فرهنگی و زبانی جزیی از حوزه تمدنی ایران زمین بوده و نشانه‌های فرهنگی و سمبل‌های زبانی و آیین‌های آریایی در آن مناطق بیش از ایران امروزی هویداست. صلح‌طلبی کردها اصالت ایرانی آریایی خود را فریاد می‌زند، بخواهیم یا نخواهیم ریشه‌های ما چنان در هم تنیده است که هرگز قابل گسست نیست هر کجا کردی وجود دارد ایران هم همانجاست و برعکس! قصه ما و همه کردها قصه دولت‌ها نیست قصه مردمانی است که به درازای تاریخ با عشق و برادری در کنار هم زیستند و در بزنگاه‌های تاریخ همیشه، دوشادوش هم و برای هم بودند.
قدر مسلم کسی عمل شنیع این اهریمنان را به پای مردم فهیم کردستان عراق که بیش از ما در پی صلح و برادری بوده‌اند، نخواهد نوشت. خشونت‌طلبی و نفرت‌پراکنی این منطقه را ویران خواهد کرد و بیش از همه عراق و مردمان کرد آسیب خواهند دید اگر چه کینه‌توزان حسود بد سرشت در منطقه و اربابانشان در فرا سوی مرزها بدانند آرزوی خود را به گور خواهند برد، اما این برادران عزیز باید هوشیار باشند و اجازه ندهند مشتی تروریست ترسو در میان بی گناهان پنهان و آنجا را مامن خود کنند.
شاید ما جمهوری اسلامی را قبول نداشته باشیم ولی وقتی پای یکپارچگی و امنیت ایران باشد ما ملاحظه هیچ کس و هیچ چیز را نخواهیم کرد و هیچ نیرویی در جهان جلودار ما نیست؛ آزموده را آزمودن خطاست.
درنگ و تحمل ایران بخاطر مردم و دیگر ملاحظات، نباید برخی افراد متوهم را دچار اشتباه محاسباتی کند اما صبر فرزندان ایران زمین هم ابدی نیست. اگر این شیر ژیان غرّش کند هر شریر بدخواه چون موشی باید به سوراخی خزد و اربابش به انکار یا التماس بیافتد.
ما قرن‌ها پای وطن پیدا و پنهان مانده‌ایم / ما پای فرهنگی کهن با نام ایران مانده‌ایم
ایران به آتش می‌کشد خاموشی تاریخ را / هوشیار پایان می‌دهد مدهوشی تاریخ را
در بند بنشانم ولی از بندها آزاد شو / قلب مرا ویران کن با خون من آباد شو
انتهای پیام
عالی بود عالی