پاسخ حجت‌الاسلام خسروپناه به اظهارات مولوی گرگیج
تسنیم نوشت: «حجت الاسلام خسروپناه، معاون علوم انسانی و هنر دانشگاه آزاد اسلامی و رئیس شورای اندیشه‌ورز سازمان فرهنگی هنری و فرهنگسرای اندیشه پاسخ شبهات اخیر را که از سوی مولوی گرگیج امام جمعه آزادشهر بیان شده است براساس اسناد علمی و نصوص شیعه داد.
وی در جلسه درس خارج فقه بیان داشت: اخیراً مولوی گرگیج یکی از ائمه جمعه اهل‌سنت شبهه‌ای را مطرح کرده است که البته بعداً عذرخواهی و اصلاح کرده است. از آنجا که شبهه‌ای مطرح شده است و ما وظیفه داریم شبهات را پاسخ دهیم لازم است که در ابتدای درس چند نکته را توضیح بدهم.
حجت الاسلام خسروپناه بیان داشت: امروز کل جهان کفر در برابر اسلام ایستاده است و هیچ روزگاری را با این وضعیت سراغ نداریم. دشمنان و به‌ویژه صهیونیست‌ها به‌شدت تلاش می‌کنند که اسلام تحریف شود و از بین رود، آنان با هزینه‌های فراوان سعی می‌کنند که بین شیعه و اهل‌سنت اختلاف ایجاد کنند چرا که کار استکبار تفرقه است؛ در هندوستان، بین هندوها و مسلمانان اختلاف ایجاد کردند و آن کشور را به 3 کشور بنگلادش، پاکستان و هندوستان تجزیه کردند و این جنگ‌ها همچنان ادامه دارد، بنابراین مداحان و سخنوران شیعه و اهل‌سنت باید مراقب باشند و محبت، فضائل و کرامات اهل‌بیت(ع) را بیان کنند.
وی تأکید کرد: به‌عبارت دیگر باید همان شیوه‌ای که آیت الله بروجردی در تقریب مذاهب دنبال می‌کردند به‌کار بسته شود و علمای اهل‌سنت به‌ویژه آنان که در ایران حضور دارند بیشتر دقت کنند.
رئیس شورای اندیشه‌ورز سازمان فرهنگی هنری و فرهنگسرای اندیشه با اشاره به شبهه اخیر گفت: درباره بی‌بی شهربانو یا شاه زنان بحث‌های مختلفی در تاریخ وجود دارد و وحدت نظر دراین‌باره وجود ندارد، در اینکه آیا شهربانو همسر امام حسین و مادر امام سجاد(ع) بوده است یا خیر اختلاف است، همچنان درباره اینکه دختر یزدگرد سوم، آخرین پادشاه ساسانی بوده است یا خیر هم اختلاف است و نظرات فراوانی وجود دارد.
وی بیان داشت: حتی این اختلاف وجود دارد که آیا حضرت شهربانو در زمان حکومت عمربن خطاب به ازدواج امام حسین درآمد، یا در زمان حکومت عثمان یا در زمان حکومت امیرالمؤمنین(ع)؟ برای مثال مرحوم کلینی، یعقوبی و مسعودی در کتاب اثبات الوصیه می‌گویند که ازدواج حضرت شهربانو با امام حسین در زمان حکومت عمربن خطاب بوده است اما شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرضا معتقد است که این ازدواج در زمان عثمان بوده است، در نقطه مقابل، شیخ مفید و مرحوم طبرسی معتقدند که این اتفاق در زمان امیرالمؤمنین به وقوع پیوسته است. مرحوم سیدجعفر شهیدی در کتاب خود می‌گوید “اصلاً چنین اتفاقی صورت نگرفته است”. او برای این ادعای خود شاهدی را از منصور دوانیقی آورده است.
معاون علوم انسانی و هنر دانشگاه آزاد اسلامی ضمن جواب دادن به شبهه مطرح‌شده گفت: حال شبهه کجاست؟ مولوی گرگیج می‌گوید “چون شما شیعیان اعتقادی به مشروعیت خلافت عمربن خطاب ندارید، بنابراین جنگ با ایران نیز مشروع نبوده است، گرفتن اسرا نیز مشروع نیست و ازدواج با کنیزی که در این جنگ به اسارت در آمده است نیز مشروع نخواهد بود و…”.
وی تأکید کرد: جواب این شبهه این است که براساس آموزه‌های شیعه، جنگ ابتدایی زمانی مشروعیت دارد که اذن امام را داشته باشد، در این شرایط، خلیفه دوم یا با اذن امام با ایران جنگیده است یا بدون اذن؛ اگر جنگ او همراه با اذن امام بوده باشد، جهادش مشروعیت دارد ولو اینکه خلافتش مشروعیت نداشته باشد اما اگر این جهاد بدون اذن امام بوده باشد، براساس نصوص شیعه، تمام اموالی و یا اسرایی که به‌غنیمت گرفته شده است، تحت مالکیت مقام امام است، به‌عبارت دیگر، حتی اگر از نظر شیعیان جنگ خلیفه دوم با ایران مشروعیت نداشته باشد، تمام اموال و غنایمی که به دست آورده است، تحت مالکیت مقام امامت است، بنابراین اگر بی‌بی‌شهربانو به‌عنوان کنیز در اختیار امام قرار گرفته باشد، مالکیتش با امام بوده است و شبهه برطرف می‌شود.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان داشت: دقت داشته باشید در تاریخ نقل شده است که وقتی حضرت شهربانو را آوردند، حضرت امیرالمؤمنین فرمودند “این خانم از خاندان موجهی است و نباید او را به‌عنوان کنیز به ازدواج درآورد و خودش باید همسر خودش را انتخاب کند” و خود او امام حسین را به همسری انتخاب کرد، بنابراین اصل شبهه از اساس منتفی شد.
وی در پایان گفت: علمای شیعه اهل منطق، گفت‌وگو و استدلال هستند، فلذا اگر شبهه و سؤالی دارند باید در جمع علمی مطرح کنند، نه در خطبه نماز جمعه که باعث شود رسانه‌های اجنبی و صهیونیستی استفاده سوء از آن بکنند».
انتهای پیام
در سوره آل عمران آیه 19 صراحتا آمده است که عالمان دینی منشا اختلاف در دین هستند والا دین در نزد خدا اسلام است . حالا بنده خدایی استنباط خود را بیان داشته بعد هم عذرخواهی نموده که قصد و نیتش اهانت نبوده است اما چندین روز است به زور به مردم بیچاره و فقیر و دردمند چنین القا می کنند که فلانی قصد توهیم د اشته پوزه اش را به خاک مالیده اند . تازه ایجاد شبهه نموده و بعد همان شبهه را هم با دیدگاه خود جواب داده اند . امان از دست اینهایی که نانشان در اختلاف اختلاف انداختن و پررنگ کردن اختلاف است . خدایا پناه برتو از دست این هایی که خودشان را همیشه محق نشان می دهند .