فرجام ورزش اول کشور چه خواهد شد؟

سید‌ایرج اجاقی دوگاهه، کارشناس مدیریت و کارشناس ارشد جامعه شناسی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «فرجام ورزش اول کشور چه خواهد شد؟» نوشت:

مسابقات المپیک ۲۰۲۰ و قهرمانی جهان به پایان رسید و تیم‌های کشتی آزاد و فرنگی ما در مسابقات المپیک موفقیت نسبی و در جهانی وضعیت مطلوب‌تری داشته و موفق‌تر ظاهر شدند. به خصوص که کشتی فرنگی ما با هدایت مربی توانمندی همچون استاد بنا و کادر فنی قوی توانست با کسب 4 طلا و ۲ برنز به مقام دوم جهان نایل آید و کشتی آزاد هم با کسب 3 طلا ۳ نقره و 1 برنز با مجموعه 7 مدال سوم شد که قابل تقدیر و قدردانی‌ست. البته باید خاطر نشان کرد که در این دوره مسابقات قهرمانی جهان به دلیل فاصله اندکی که از المپیک داشت نه تنها اکثر مدال‌آوران المپیکی در آن حضور نداشتند بلکه بسیاری از کشورهای شرکت کننده هم نفرات تیم‌شان کامل نبود. نکته قابل ذکر دیگر این است که در عین اینکه شوک وارده در کشتی آزاد باعث ایجاد روحیه و نشاط مضاعف در بین تیم شد ولی نباید تصور کرد نتایج قابل قبول کسب شده در کشتی آزاد ناشی از معجزه‌ای بوده که کادر فنی و مربیان جدیدی که جانشین کادر فنی و مربیان قبلی شده‌اند در این مدت کمتر از دوماه از خود نشان داده اند بلکه معیار سنجش توانمندی‌ها و عیار مربیان و کادر فنی جدید را باید در مسابقات آتی و المپیک آینده سنجید.

نکته بسیار مهم که در رابطه با تیم‌های کشتی فرنگی و آزاد باید گفت این است که کشتی فرنگی با وجود استاد بنا و نابغه کشتی فرنگی جهان همچون حمید سوریان و دیگر کادرفنی قوی و کاردان کمبودی در شاکله تیم دیده نمی‌شود هر چند همیشه و در همه حال باید از پیشنهادات و تجربیات پیشکسوتان بهره برد ولی بنظر حقیر در کادرفنی کشتی آزاد بیش از هر چیز یک طراح و نقش پرداز خلاقی همچون رسول خادم جایش خالی بود از این رو برای پیشبرد هرچه بهتر و رسیدن به اهداف و نتیجه‌گیری مطلوب‌تر تیم کشتی آزاد شدیداً به وجود رسول خادم در کنار کادرفنی نیاز است. به هر حال موفقیت کشتی آزاد و فرنگی مسابقات قهرمانی جهان موجی از شادی و نشاط در سراسر کشور ایجاد کرد که جای بسی خوشحالی‌ست ولی واقعیت بسیار تلخ و ناگوار این است که سالهاست رشته کشتی که به اصطلاح ورزش اول کشورماست و در خون و پوست و دین و آیین فرهنگ و ملیت ما عجین شده رو به افول و نابودی است.

حقیر بیش از چهار ده است که در ارتباط با کشتی بوده علاوه بر کشتی گرفتن در رده‌های سنی مختلف باشگاهی و همچنین دانشجویی سال‌ها به عنوان مربی مسئول کمیته فنی و مربی دانشجویان کشور فعالیت نموده‌ام از این رو پیوسته دغدغه‌ی کشتی داشته و در طول این مدت بنا به ضرورت بارها مقاله‌های متعددی جهت بهبود رشته کشتی و انتقاد از وضعیت نابسامان و ناعادلانه حاکم بر ورزش کشور، رفع بینش‌های تبعیض‌گرایانه مسئولین نسبت به رشته‌های ورزشی و برطرف کردن مشکلات ورزشکاران در رشته‌های مختلف ورزشی مخصوصا کشتی نوشته و در روزنامه‌های شهرستان استان و سراسری چاپ کرده‌ام لذا ازسال‌ها پیش بارها به مسئولین ورزش کشور هشدار داده‌ام کشتی رشته‌ای که ادعا دارید ورزش اول کشور است در حال افول و نابودی است. آری متاسفانه واقعیت تلخی است که فراتر از این پیروزی‌های مقطعی وجود دارد. حقیقت دردناکی است که در ورزش اول کشور کاملا مشهود می‌باشد. زیرا طبق تحقیقات به‌عمل امده در دهه 70 که جمعیت کشور 65ملیون نفر بود بیش از یک ملیون نفر کشتی‌گیر فعال در کشور داشتیم ولی حال که جمعیت ما بیش از 80 ملیون نفر است در سراسر کشور کمتر از 30000 نفر کشتی‌گیر داریم. حتی مازندران که در دنیا به‌عنوان قطب کشتی شناخته شده بود هم متاسفانه کشتی رو به افول رفته به‌طوری که بسیاری از باشگاه‌های کشتی برای درامدزایی به سالن‌های بیلیارد تبدیل شده اند.

حال آقای دبیر که علاوه بر فعالیت در کشتی سال‌ها کارهای اجرایی کرده و دقیقاً آگاه است ماورای این هیاهو و شادی‌هایی که از موفقیت تیم های کشتی بزرگسال و حتی به تازگی امیدها به دست آمده رشته کشتی حال خوشی ندارد و باید فکر چاره اساسی بود. قصد آن ندارم بی مهری‌هایی که به همه رشته‌های ورزشی غیر توپی می‌شود مخصوصاً کشتی را بیان کنم که خود مثنوی هفتاد من کاغذ است همین کافی‌ست که بیان کنم چه بسیار ورزشکاران و قهرمانانی هستند که حتی به نان شب هم محتاج‌اند. پیشنهاد می‌کنم برای جلوگیری از افول و نابودی ورزش اول کشور و برای جذب و تشویق هر چه بیشتر جوانان به کشتی که فعالیت در این رشته ورزشی و کسب قهرمانی در آن بسیار سخت و طاقت فرساست اقدامات اساسی و زیربنایی انجام داده و علاوه بر تامین مالی و اشتغال کشتی‌گیران و مربیان زحمتکش و بی ادعا می‌توان از طریق تبلیغات رسانه‌های گفتاری نوشتاری و مخصوصاً دیداری مانند تلویزیون با ساختن فیلم‌های مستند از چگونگی زندگی پهلوانان گذشته و حال جهت ترویج فرهنگ پهلوانی در کشور به شیوه بهینه بهره جسته و همچنین استفاده کاربردی از علوم و فنون و دانسته‌های روز دنیا به همراه مشاوره با اساتید محترم جامع شناسی، روانشناسی، رفتار شناسی و… برای دست‌یابی به این هدف مهم که همانا ایجاد انگیزه و علاقه‌مندی در جامعه مخصوصا قشر جوان و ورزشکار به رشته کشتی که تبلوری از فرهنگ ارزش‌های ملی و مذهبی ماست دوباره این ورزش پهلوانی را در کشور احیا نموده و جانی دوباره بخشید.

البته بی تردید با توجه به زرق و برق دنیای کنونی و تسلط مدرنیزه و دنیای مجازی در جهان که باعث گردیده اقشار مختلف بخصوص نسل جوان در همه جوامع از ارزش‌های انسانی فاصله گرفته و بینش‌های نفع پرستی، خودخواهی، راحت‌طلبی کسب درآمد از هر راه ممکن مخصوصاً گزینش راه‌های سهل و آسان که بدون زحمت و تلاش زیاد در حداقل زمان به حداکثر درآمد دست یابند جای ارزش‌های انسانی را گرفته است که متاسفانه وجود چنین بینش ویرانگر و مخرب در کشور ما بعد از جنک تحمیلی جلوتر از همه بدوا میان مسئولین پیدا شد به طوری که مسئولین ما ضمن تشویق مصرف گرای به مردم اسیر زرق و برق دنیای مدرن شده و با ایجاد زندگی اشرافی برای خود و فرزندانشان در داخل و خارج کشور نه تنها باعث انحراف خط سیر تکاملی آرمان خواهانه و عدالت محوری انقلاب شدند بلکه به صورت مستقیم و غیرمستقیم باعث نابودی ارزش‌ها و فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی که همانا نوع‌دوستی، دگر خواهی، ایثار، فداکاری، جوانمردی و فتوت و روح پهلوانی در جامعه بود گردیدند، بطوری که الگوهای راستین ورزشکاران و جوانان ما که پوریای ولی و تختی‌ها بود به فراموشی سپرده شده و الگوهای کاذب و دروغین جایگزین آنها گردیدند.

مستولی شدن این بینش در مسئولین متاسفانه تاثیر مخرب خود را بر ورزش کشور مخصوصاً کشتی گذاشت زیرا بعد از برداشت‌های غیر معقولانه و افراط‌گرایانه مسئولین ما در اوایل انقلاب که فوتبال را یک ورزش غربی و حرام دانسته و آن را تخطئه می‌کردند این بار با تغییر موضع ۱۸۰ درجه به چاه تفریط گرایی و مافیای فوتبال افتاده. بطوریکه ورود به این رشته ورزشی شد کعبه اعمالشان! زیرا گروهی آسان‌ترین راه برای رسیدن به شهرت قدرت و ثروت و پست و مقام را از طریق فوتبال می‌دانستند از این رو تمام تلاش خود را به در این راستا بکار گرفتند. البته فعالیت‌شان نه برای ارتقا فوتبال بلکه صرفا برای حفظ منافع خود و دار و دسته‌هایشان بود که در این مسیر با کمک مافیای فوتبال و دست‌های پشت پرده در طول این سالها صدها میلیارد تومان از بیت المال را به نام فوتبال هزینه کردن که البته مانند دانه‌ای بود که در شوره زار کشت گردد. زیرا هرگز به بار ننشست، عدم کسب حتی یک مقام قهرمانی آسیا در همه رده‌های سنی فوتبال ملی ما در حدود دو دهه اخیر گواه این ادعاست.

همچنین باید بیان کنم که متاسفانه تمامی رسانه‌ها هم در این راستا حرکت کرده و با ایجاد پروگاندای وسیع فوتبالی همه تلاش خودشان را به کار گرفتند تا علاقه‌مندی جامعه به خصوص نسل جوان را به سوی فوتبال سوق دهند. طوری که بیش از ۹۵ درصد خبرها و برنامه‌های ورزشی رسانه‌ها و مجلات ورزشی ما به پخش و یا بیان و اخبار مربوط به بازی‌ها و حواشی فوتبال داخلی و خارجی اختصاص یافت اتخاذ چنین شیوه نادرست نه تنها کمکی به فوتبال کشور نکرد بلکه دلالی و فساد و رانت خواری را در جان فوتبال ریشه دوانده بطوریکه فوتبال پاک و سالم دهه‌های گذشته را کلا فاسد کرده و همچنین باعث افول همه رشته‌های ورزشی و دلسردی ورزشکاران غیر توپی مخصوصاً کشتی گردید، به این دلیل است که نه تنها همه ورزشکاران مربیان و کارشناسان ورزشی غیر توپی بلکه بسیاری از پیشکسوتان و کارشناسان و مربیان صادق این رشته ورزشی خواهان فوتبال پاک بوده و به وضعیت ناهنجار و سراسر فسادآلود آن در کشور شدیدا انتقاد کرده و حسرت فوتبال پاک و ساده و بی آلایش گذشته را می‌خورند.

پایان سخن اینکه بی تردید احیای دوباره همه آنچه که میراث کهن ما بوده و از دست رقته است کاری بس مشکل و چه‌بسا غیر ممکن به نظر می‌رسد. لذا برای گام نهادن در این راه ناهموار و بسیار سخت و موفق شدن در این مسئولیت خطیر تاریخی علاوه بر داشتن همت بلند و عزم و اراده راسخ حمایت همه اقشار مردم و مسئولین را می‌طلبد. از این رو معتقدم برای احیای ورزش کشتی و مرام پهلوانی علاوه بر تبلیغات گسترده رسانه‌ای و انجام کارهای اساسی و زیربنایی که برای ایجاد علاقمندی و انگیزه ورود به این رشته ورزشی سخت و طاقت‌فرسا لازم است باید فدراسیون کشتی و مسئولین ورزش کشور ترتیبی اتخاذ کنند تا ورزش کشتی و پهلوانی دوباره جایگاه اصلی خود را بازیافته و همچنین به عنوان ورزش ملی اعلام گردد. لذا باید همه افرادی که پا به این عرصه سخت و دشوار می‌گذارند شناسنامه کشتی داشته و به عنوان خانواده کشتی همیشه مورد حمایت و پشتیبانی همه جانبه قرار گیرند به‌طوری که کشتی‌گیران و مربیان زحمتکش آینده‌شان تضمین گردد و مانند زمان حال این گونه نباشد که فرد ورزشکار و خانواده‌اش احساس کنند که با ورود به این رشته ورزشی هیچ آینده مطلوب و روشنی برایش متصور نبوده و در نهایت کشتی‌گیری که پس از سالها زحمت و تلاش طاقت‌فرسا و حتی کسب مقام قهرمانی با جسمی در هم شکسته و فرسوده شده و با روحی رنجور علاوه بر درگیری و رویارویی با همه مشکلات پیش رو باید دغدغه معاش هم داشته باشد.

انتهای پیام