خرید تور تابستان ایران بوم گردی

نقدی بر دو پیام تسلیت

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

آیت الله «محمد محمدی ری‌شهری» اخیرا دار فانی را وداع گفت. بنا بر اطلاعات «ویکی پدیا» او در تیر ماه ۴۴ توسط ساواک مشهد دستگیر و به زندان محکوم شد. ضمن تمرّد از شرکت در جلسه دادگاه تجدید نظر، سال بعد به نجف رفت و بعد از ۱۳ ماه، بازگشت و مجدداً تحت تعقیب قرار گرفت و در دادگاه تجدید نظر حکم زندانش تأیید شد. او پس از انقلاب به عنوان حاکم شرع دادگاه‌های انقلاب و بعد به عنوان قاضی دادگاه نظامی ارتش فعالیت کرد. در سال ۶۳ نخستین وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی ایران شد و تا سال ۶۸ در این سمت بود تا این که به عنوان دادستان کل کشور و دادستان دادگاه ویژه روحانیت منصوب شد.

از سال 74 با تشکیل جمعیت دفاع از ارزش‌های انقلاب اسلامی، دبیر کلی آن و مدیر مسئولی هفته‌نامه «ارزش‌ها» را عهده‌دار شد که مدت کمی بعد از ناکامی او در انتخابات 76 با کسب دو و نیم درصد آراء و رسیدن به مقام چهارم در بین چهار کاندیدا، این جمعیت هم که گویا برای بالا بردن و رساندن ایشان به مسند ریاست جمهوری تشکیل شده بود، منحل شد و ایشان به کار سیاسی خود خاتمه داد. بعد از آن سرپرست حجاج ایرانی، نماینده تهران در مجلس خبرگان رهبری، نایب تولیت حرم حضرت عبدالعظیم (ع) و رئیس مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث شد.

آقای «راد مهدوی» از همکاران ایشان می‌گوید: «وی از دهه ۸۰ به بعد تمام وقت و کار خود را برای موسسه دارالحدیث گذاشت و دانشنامه‌هایی مانند دانشنامه امیرالمؤمنین، دانشنامه پیامبر اعظم، دانشنامه امام حسین و … که سودمند و مفید بودند، را تدوین کردند. کنگره‌هایی که با یاری برخی دوستان تشکیل دادند، مثل کنگره عبدالعظیم، کنگره شیخ کلینی و …، واقعا بی نظیر بود و تاثیرات بسیار زیادی در حوزه معارف و اسلام داشت. کتابخانه تخصصی بسیار مهمی که در قم و در ری ایجاد کردند، به شدت روز آمد و کارآمد بود».

بعد از فوت ایشان از جانب آقایان خاتمی و سید حسن‌آقا، پیام‌های تسلیتی صادر شد که در رابطه با آنها چند نکته قابل تأمّل است:

  1. آقایان خاتمی و حسن‌آقا در این دوران بی‌مهری به مردم و حقوق آنان، با توجه به دفاعی که از حقوق مردم و جمهوریت نظام داشته‌اند، دو عالم سیاسی هستند که جماعت کثیری بخصوص اصلاح‌طلبان بدان‌ها امید بسته‌اند و با دیگر عالمانی که در جناح اصولگرای حاکم هستند، یا عالمانی که سیاست را وانهاده‌ و کنج عزلت پیشه کرده‌اند، تفاوت دارند. اگر این دو بزرگوار هم مانند مرحوم ری‌شهری به کنج عزلت سیاسی خزیده بودند، طبیعی بود که انتظاری از آنان نمی‌رفت و پیامشان[هر گونه که بود]، حساسیتی برنمی‌انگیخت.
  2. در پیام آقایان خاتمی و حسن‌آقا، آن مرحوم «از زمره پاک‌ترین سیاستمداران، با اخلاص‌ترین کارگزاران، دارای اعتقاد راسخ به امام راحل(س) و عزمی جزم در پیمودن راه وی» و «خدمتگزار انقلابی جمهوری اسلامی» خوانده شده است در حالی که آن مرحوم در این دو دهه اخیر که اتفاقا میراث امام و حقوق مردم مورد بیشترین هجمه‌ها قرار گرفته و مدافعان این میراث و حقوق از جمله مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی و خود آقایان خاتمی و حسن‌آقا به جهت همین دفاع، مورد شدیدترین هجمه‌ها و بی‌مهری‌ها و … بوده و هستند، این صحنه را خالی کرده و حداکثر کارش در این میدان، سکوت بوده است! که با توجه به داستان اصحاب شنبه(اعراف 164-165) و داستان گوساله‌پرستی بنی اسرائیل(بقره/54) گناه ساکتان کمتر از گناه ناقضان میراث امام و حقوق مردم نیست.
  3. عدالت این است که هر کس را در جایگاه واقعی‌اش ببینیم و او را نه بزرگتر کنیم و نه کوچکتر؛ که هم غلو در مورد فرد، ظلم به جامعه است و هم کمتر دیدنش، ظلم به اوست. ظاهرا آن مرحوم در این دو دهه اخیر عمرش دفاع از میراث امام را به کنار نهاده و خدمت به میراث حدیثی شیعه را پیش گرفته که این خدمت در جای خود شایسته تقدیر است و با توجه به آن، شاید صحیح‌تر این بود که این دو بزرگ هم مانند آیت الله جوادی آملی از خدمت آن مرحوم به میراث حدیثی شیعه تقدیر به عمل می‌آوردند و ذکری از انقلابی بودن و میراث‌داری وی از امام نمی‌کردند.
  4. خدمات سیاسی آن مرحوم در دوران فعالیت سیاسی‌اش بخصوص در دوران دادستانی دادگاه ویژه روحانیت و مواجهه ایشان با آیات عظام مرحوم شریعتمداری و منتظری و … دارای ابهام‌های اساسی است و در دو دهه اخیر هم که بازنشسته سیاسی بوده است، از این رو تجلیل از زندگی سیاسی ایشان شائبه‌دار بوده و ابهام‌زا شده است.

انتهای پیام

بانک صادرات

نوشته های مشابه

یک پیام

  1. دقیقا….ولی وااسفا…وااسفا…اینان که هم امیدی براننان بودچنین شدند…چه سوگمندانه…باختن وباختن وباختن …برای هیچ…..

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا