کامیون سوغاتی دستاورد نیست!
عصر ایران نوشت : بعد از این که مشخص شد دستاوردی داشته اند، آنگاه می توان درباره این که دشمنان سفاک برای تحت الشعاع قرار دادن این دستاوردها کشور را به آشوب کشیده اند، بحث کرد.
زهره لاجوردی، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در تحلیل ناآرامی های اخیر گفته است:
«دشمن می‌خواست با حاشیه‌سازی و ایجاد اغتشاش و درگیری در کشور، سفر رئیس جمهور به نیویورک و دستاوردهای آن را تحت‌الشعاع قرار دهد و به حاشیه برد که در این کار ناموفق بود.»
در این باره یک تقاضای محترمانه و یک سوال جدی از این بانوی محترمه داریم:
۱ – لطفا بفرمایید سفر آقای رئیسی به نیویورک، دقیقاً چه دستاوردی داشته است؟ امیدوارم درباره دستاورد، معنای واقعی اش را مد نظر داشته باشید و الا آوردن یک کامیون بار و سوغاتی توسط هیات همراه قاعدتاً دستاورد محسوب نمی شود.
راستش را بخواهید سفرهای سران دنیا به اجلاس سالانه سازمان ملل، صرفاً یک مناسک سالانه دیپلماتیک است که در آن رؤسای ممالک غرب تا شرق عالم، معمولاً یک سری حرف های تکراری و کلیشه ای درباره صلح جهانی و عدالت و این که ما خیلی خوبیم می زنند و با خاطره به یادماندنی سفر نیویورک به کشورهایشان بر می گردند.
بنابراین، سفرهای رئیسی و روحانی و بقیه سران جهان به اجلاس سالانه سازمان ملل نوعاً دستاوردی ندارد و اساساً هم انتظاری برای دستاورد از این مناسک تشریفاتی سالانه برای هیچ کشوری نباید داشت. کلا همین که سران جهان سالی یک بار همدیگر را از نزدیک می بینند، احتمالاً برای صلح جهانی، بهتر از ندیدن است؛ همین!
با این حال اگر شما که نماینده مجلس هستید و از زمان دولت احمدی نژاد در مناصب مدیریتی تشریف دارید (معاونت مرکز امور زنان و خانواده بودید) و به عنوان عضو جبهه پایداری، فعال سیاسی هم محسوب می شوید، نظری خلاف این دارید، بفرمایید تا همه ما بدانیم که سفر آقای رئیسی به مقر سازمان ملل در نیویورک، دقیقاً چه دستاوردی برای کشور داشت؟
بعد از این که مشخص شد دستاوردی داشته اند، آنگاه می توان درباره این که دشمنان سفاک برای تحت الشعاع قرار دادن این دستاوردها کشور را به آشوب کشیده اند، بحث کرد.
۲ – واقعاً کی می خواهید به ریشه یابی جدی ناآرامی های اخیر – اعم از این که اعتراض باشند یا اغتشاش – بپردازید و به جای تکرار کلیشه ها و حرف زدن هایی که یادآور انشاهای دوران مدرسه است و انداختن همه تقصیرها به گردن زمین و زمان، به این احتمال خیلی ضعیف(!) هم فکر کنید که مبادا گفتار و رفتار و مدیریت های نادرست خود شما مسوولان ریشه این نارضایتی هاست و کمی هم به اصلاح رویکردهای خودتان بپردازید؟! واقعاً کی؟!
