هشدارهای نقویان درباره‌ی این روزهای ایران

حجت‌الاسلام ناصر نقویان در کانال تلگرامی خود نوشت:

«دور از تو بادا اهرمن ایران من🇮🇷

اول؛

قرآن کریم در آیه ۸و ۹ سوره ممتحنه تکلیف ما را با دشمنان و کافران برای همیشه مشخص کرده و با صراحت می فرماید خداوند شما را نهی نمی کند از نیکی کردن و عدالت ورزیدن با کسانی که با شما از در جنگ و خونریزی بر نیامده و شما را از شهر و دیارتان اخراج نکرده اند.

دوستی و محبت تنها با کسانی ممنوع است که با شما جنگیده و سبب اخراجتان از شهر و دیارتان شده اند.

دوم؛

نقل مشهوری است که یکی از اطرافیان امام خمینی به ایشان گفته بود فلانی با شما مخالف است. امام پاسخ داده بود: مخالف است که است مگر من یکی از اصول دین هستم که مخالفت با من سبب کفر شود؟!

سوم؛

ما چند برادریم.

افکار و آرای هر کدام هم متفاوت است.
از بین ما، دو نفر به شدت مخالف فکری هم هستند.

یکی مسؤول پایگاه بسیج محل است با تفکری انقلابی و ولایی، دارای زندگی ساده و معمولی که بعد از فوت مرحوم پدر، مادرمان نیز با او و خانواده اش زندگی میکند و ایشان ضمن مسؤولیت های فراوان اجتماعی و سیاسی، رسیدگی به امور منزل و مادر را نیز برعهده داشته و از این جهت شخصیتی متعهد، مهربان و بسیار قابل احترام دارد.

اما برادر دیگری از نظر فکر سیاسی به شدت مخالف ایشان و دلِ خوشی از انقلاب و انقلابیون ندارد. خودش هم از ابراز این تفکر و عقیده ابا و واهمه ای ندارد.

اما این دو برادر مخالف، در برادری کاملا موافق هم هستند به طوری که چندی قبل به آن اخوی مخالف، راجع به برادر بسیجی ام گفتم: میدانی که اتوموبیل فلانی بسیار فرسوده شده و گاهی در هفته چند بار به تعمیرگاه مراجعه میکند آیا شما میتوانی مبلغی مهیا کنی تا او بتواند اتوموبیل بهتری تهیه کند؟ ایشان گفت: خودم مبلغی ندارم اما اگر وامی آماده شود حاضرم اقساطش را بپردازم تا اخوی و خانواده اش وسیله بهتری را تهیه کنند. همینطور در تمام مراسم و میهمانی های خانوادگی همه در کنار هم و با مهربانی و خوش رویی از یکدیگر استقبال و پذیرایی کرده و در مشکلات، یار و یاور همیم.

چهارم؛

چند روز قبل لابلای گفتگوی فرزندانم متوجه قهر و بلاک کردن آنان توسط یکی از برادرزاده ها شدم که مسأله بر سر اختلافات سیاسی بوده که یکی شان در پیجش قربان صدقه رهبری رفته و دیگری با نظرات ایشان با شدت مخالفت کرده است.

پنجم؛ ششم، هفتم و هزارم؛
متاسفانه جامعه را به سمتی برده اند که بسیاری از دوستان و بستگان حتی افراد یک خانواده ، در مقابل هم صف کشی فکری کرده و چون از نظر تفکر و تمایلات سیاسی با هم موافق نیستند آنان را به جان هم انداخته ایم.

همه سخن من اینجاست که در این روزهای پر التهاب که از طرفی منتقدان و معترضان فراوانی به میدان اعتراض آمده اند و چون علیرغم وعده های فراوان و پرسابقه مسؤولان هیچ مکان مناسب و امنی را برای انتقادها نیافته، مجبور به حضور در خیابان و لشگرکشی خیابانی شده و از سویی هرج و مرج طلبان و آشوبگران نیز میدان را برای جولان های اغتشاشگرانه باز دیده و با تحریک دشمنان این ملت دست به آشوب و اغتشاش زده اند و از جانب دیگر نیروهای انتظامی برای فرو نشاندن آتش ، دست به سرکوب و مقابله گشوده و در تاریکی شب و ظلمت فتنه ، معترض و آشوب گر را با باتوم و گلوله ی یکسان هدف گرفته و اولین نتیجه طبیعی و قهری این همه هیاهو و غبار ، که البته بخشی از آن مخصوص این سال و این اوضاع نیست ، این شده که پس از فروکش کردن اوضاع ، بین ملت مسلمان ایران ، نقار خصومت و کینه بالا گرفته و برادر با برادر و خواهر با خواهر و پدر و مادر با فرزندان و دوست با دوست و همسایه با همسایه و خلاصه بخشی از ملت با بخشی دیگر از در کینه و دشمنی در آمده و ملتی که روزی یکپارچه و یک صدا و همدل و هم زبان علیه ظلم و بیداد فریاد می کشیدند امروز دشمن خونی یکدیگر شده و هر کدام به خیال خود برای خدا و بنام رهایی ملت، پرچم کینه و دشمنی برافراشته ایم.

اما، اما همینجا با دهانی به پهنای فلک عرض میکنم همانان که اغتشاش و آشوب را به اشاره دشمنان می دانند، نشان برادرکشی و خصومت و کینه، بین افراد ملتی که همه سر بر یک آستان داشته و به سوی یک قبله ایستاده و خواهان استقلال و آزادی همین ملت رنج کشیده هستند، را نیز باید به همان دشمنان بدهند و اگر کسی مجوزی برای این کینه ها و خصومت های درونی که بر اساس تفکرات و تمایلات سیاسی صرف است صادر کند بویی از دین و آیین نبرده و گوش به فرمان همان دشمنی است که سالها مردم را نسبت به آن برحذر داشته اند.

هیچ آیه و روایت و درایتی اجازه قهر و خصومت بین افراد یک ملت که همچون یک خانواده هستند بر سر این مسأله که مثلا کسی این نظام و مسؤولانش را قبول دارد یا ندارد نمی دهد.

یادمان نرفته که رهبری نظام در انتخابات دو دوره گذشته با صراحت گفتند که اگر کسی این نظام را هم قبول ندارد اما امنیت و یکپارچگی این کشور برایش مهم است باید پای صندوق رأی حاضر شود.

دقیقا به همین استدلال ، استقلال و امنیت و یکپارچگی این کشور در گرو نداشتن کینه و خصومت داخلی بین افراد یک ملت حاصل خواهد شد و هر کسی که دل در گرو این اصل اساسی دارد باید به این مسأله توجه کند که هر گاه اختلافات سیاسی ، خواست بین ما کینه و خصومت و دشمنی ایجاد کند، همانجا ایستگاه توقف ماست و بعد از گفتگوهای اختلاف برانگیز باید با مهربانی و گذشت با یکدیگر برخورد کرده و بحث را به جاهای باریک نکشانیم، چه رسد به کینه و قهر و کتک کاری و…

این اصلی است برای هر کسی که در سر شور ایران و حب وطن دارد چه مسلمان یا غیر مسلمان ، چه در داخل و یا خارج.

ضمنا کسانی که رگ گردنشان برای مسائل سیاسی بیرون زده می شود و حاضرند برای دفاع از نظرات سیاسی شان بین خود و نزدیکترین بستگان و دوستانشان اختلاف و دشمنی ایجاد شود باید بدانند این ره به ناکجا آباد ختم شده و در نهایت سر از برادرکشی و تجزیه و تکه تکه شدن این مام مظلوم در خواهد آورد و گناه و عقوبتی بس سنگین دارد که در دنیا و آخرت دامنشان را رها نخواهد کرد.

لابد حکایت آن دو زنی که هر دو ادعای مادری کودکی را داشته شنیده اید! هر چه نصیحت کردند، دست از ادعای خود بر نمی داشتند تا اینکه حکم به نصف کردن بچه و تقسیمش بینشان شد که ناگاه یکی فریاد کشید مال من نیست ،به دیگری بدهید. اما قاضی حکم به نفع همین کسی کرد که گفت فرزند مال من نیست.

چون مادر اصلی خودش بود کوتاه آمد و گفت بگذار فرزندم سالم بماند ولو دست مادر دروغین باشد.

در خانه اگر کس است همین مقدار بس است»

انتهای پیام