بیانیه انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران به مناسبت آغاز سال تحصیلی
بیانیه انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران به مناسبت آغاز سال تحصیلی 1403-1402 در پی می‌آید:
سال تحصیلی 1403-1402 در حالی آغاز میشود که عرصه آموزش عالی کشور دستخوش نابسامانیها و مشکلات عدیده‌ای شده و افق تیره و تاری در برابر چشمان استادان، دانشجویان، اصحاب علم و معرفت و فضای نخبگانی کشور قرار داده‌است. از پایان دوره اصلاحات متأسفانه فضای دانشگاه عرصه تاخت و تاز تفکری انحصارطلب، ایدئولوژیک و بیگانه با ساختار دانشگاه و در عین حال مأنوس با تفکر نظامی-امنیتی شد. از همان زمان با نگرشی تحت عنوان دانشگاه، یک «مسئله/مشکل»، تصمیماتی در کلان حاکمیت علیه این مراکز گرفته و اجرایی شد که اثرات سوء آن همچنان و تا امروز پا برجاست. حذف اساتید منتقد و مستقل، تزریق نیروهای خودی به دانشگاهها بعنوان عضو هیات علمی، برخوردهای شدید امنیتی و قضائی با دانشجویان سیاسی، جلوگیری از تحصیل دانشجویان منتقد و مخالف و در اوج خود، اعطای بورسیه‌های غیرقانونی به وابستگان حاکمیت که از سوی رئیس‌جمهور بعدی برای هویدا کردن عمق این فاجعه آموزشی «و ما ادراک ما البورسیه» لقب گرفت، تنها بخشی از این رویکرد خطرناک بود. همه این اقدامات به دست رئیس دولتی صورت گرفت که علیرغم بحران مشروعیت بیسابقه، خود را مأذون از هسته مرکزی قدرت برای تغییر ماهوی بافت دانشگاه و حل کردن یکبار برای همیشۀ معضلی بنام دانشگاه می دانست.
اما امروز و در شرایطی دیگر، متأسفانه نه تنها اقدامات غلط گذشته در مورد دانشگاهها متوقف نشده، بلکه ادامه روشهای شکست خوردۀ پیشین و تشدید آن کمترین روزنه‌ای برای اصلاح معضلات موجود باقی نگذاشته است و دولت جدید، همچنان در اجرای منویات نهادهای خارج از دانشگاه و بدون در نظر گرفتن ضرورت استقلال علم و دانش، گوش به فرمان است. انعکاس خبر برنامه رسمی برای استخدام خارج از روال قانونی هزاران عضو هیات علمی جدید برای دانشگاهها در فضای مجازی که پاسخی هم از سوی مسئولین دریافت نکرد، نشانگر مشتی از خروار برنامه‌ریزیهایی است که در تداوم اقدامات گذشته، نهاد علم و استقلال دانشگاه را هدف قرار داده است. از سوی دیگر اخبار متعدد و پیاپی از اخراج استادان مستقل و منتقد که بسیاری از آنان سرمایههای بی بدیل دانشگاههای کشورند، به این باور دامن میزند که ظاهراً قرار است به جای رشد علمی و توسعه کیفی مراکز آموزش عالی و رفع محدودیتها، تشدید کنترل امنیتی و محدودیتهای تازه‌تر و تنگتر کردن فضای آزادی و استقلال استادان در دستورکار قرار گیرد. از آن سو تشدید برخورد انضباطی، امنیتی و قضایی با دانشجویان فعال سیاسی-اجتماعی و اخراج و ممانعت از تحصیل تعداد زیادی از دانشجویان بویژه در سطوح تحصیلات تکمیلی، به بحرانی تر کردن وضعیت فعلی دانشگاهها دامن زده است.
نتیجه چنین رویکرد مخربی در خصوص دانشگاهها، گذشته از گسترش فضای یأس و نا امیدی در میان دانشگاهیان و نخبگان و کاهش شدید روند توسعه علمی کشور؛ همچنان که شاهدیم افزایش سیل مهاجرت نخبگان، اساتید، پزشکان و دانشجویان به خارج و سقوط شاخصهای علمی کشور خواهد بود.
متاسفانه بعد از گذشت ۴۵ سال از انقلاب که قاعدتا باید اداره امور مراکز آموزش عالی به نهادهای قانونی منتخب مردم و هیات امنای دانشگاهها و افرادی از جنس علم و دانشگاه محول شده باشد، هنوز نقش شورایعالی انقلاب فرهنگی در کنترل و تسلط بر دانشگاهها پررنگ بوده و برنامه‌های غیرکارشناسی و دخالتهای غیر علمی در امور دانشگاهها، موجب نابسامانی‌های روزافزون و اعمال تصمیمات غیر فنی در امور آن شده است.
از جمله افزایش بی رویه ظرفیت پذیرش دانشجو بدون توجه به استانداردهای لازم و بدون تامین زیرساختهای ضروری، آسیب جدی به رشد و توسعه کیفی در حوزه های خطیر علمی و سلامت مردم را به همراه خواهد داشت. اعمال سهمیههای غیرمنطقی و تبعیض آمیز در پذیرش دانشجویان و عواقب متعدد و نامطلوب آن، از دیگر تهدیداتی است که آینده سپهر علم و دانشگاههای ایران را تاریک و مبهم کرده است.
اگرچه در یک نظام کارآمد و در یک ساختار سیاسی معطوف به توسعه، آغاز سال تحصیلی جدید بهانهای برای بازنگری مشکلات و کمبودهای آموزشی و پژوهشی و سیاستگذاریهای مدبرانه برای رفع مشکلات و برداشتن سنگها از سر راه اقشار علمی و دانشگاهی کشور با هدف تأمین زیرساختهای مورد نیاز توسعه است و طبیعتاً قسمت اعظم این کار باید توسط دولت ها صورت بگیرد، اما مادامی که سوگمندانه حاکمیت بدون توجه به حل ریشهای مشکلات و بدون توجه به جایگاه علم و ارزش دانشگاه در رشد و توسعه کشور و سلامت مردم بر روال قدیم اصرار میکند و پای در مسیر غلط میکوبد انتظار اصلاح شرایط و بهبود امور از سوی حاکمیت، انتظاری عبث و بیحاصل است.
دانشجویان، دانشگاهیان، اساتید و اعضای محترم هیات علمی دانشگاهها که بواقع سرمایههای گرانسنگ ساختن و آبادانی و توسعه کشورند در برهه سختی که کشور قرار گرفته است، به مسئولیت تاریخی خود توجه کرده و با هوشیاری ،انسجام و دلسوزی برای برای آینده ایران عزیز آنچه در توان و تجربۀ اند‌وختۀ علمی خود دارند را بکار بسته و با استفاده از تمامی ظرفیتهای مدنی و تشکلهای دانشگاهی و همیاری همه خیرخواهان این مرز و بوم در مقابل کژیها، حذف ها و محدودیتهای غیرقانونی ایستادگی کرده و تلاشهای خود را در سمت وسوی مردم به تحقق ایرانی آباد و آزاد معطوف نمایند.
و ما نرید الا الاصلاح
انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران مهرماه 1402
انتهای پیام
