پرونده پلاسکو | سوختم، سوختم اين راز نگفتن تا کی؟!
«آرمن نظریان»، کارشناس ارشد علوم سیاسی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی حادثه‌ی ساختمان پلاسکو نوشت:
حادثه‌ای رخ داد که کام بسیاری را تلخ و شادی را به جبهه عده قلیلی روانه کرد.
پلاسکو رفت، معدن تولید پوشاک کشور و مرکز بسیاری از کودکان ۲۰ سال پیش برای خرید ماهی آکواریوم.
باز هجوم‌های سیاسی شروع شد و دوباره با دور زدن فاجعه همگی دنبال مقصر می‌گردیم، یک سو شهردار را عامل حادثه و سوی دیگر به دنبال اثبات فرسودگی ساختمان.
شایعات نیز از ساعات اولیه فاجعه شروع شد. به راستی شرم دارد که افرادی از جامعه ما سالیان متمادی شایعه سازی را بستر فرار به جلو و توجیه رخدادها کرده است.
به طور قطع حادثه فوق از روی عمد نبوده و بازی‌های سیاسی مجدداً گریبان گیر شهر من و ملت من شده است، همانگونه که آیت الله هاشمی رفسنجانی هفتمین روز وداع آسمانی خود را سپاس کرد و با رحلت خود بهره برداری سیاسی را برای انتخابات آتی برای افرادی از هر دو جناح به ارمغان آورد، ساختمان پلاسکو نیز بعد از ۵۲ سال آب را به آسیاب دو دعوای انتخاباتی در سال ۹۶ ریخت. دعوایی که از یک سو به دنبال عدم کاندید شدن شهردار فعلی در انتخابات ریاست جمهوری آتی است و از سوی دیگر به دنبال کسب پست شهردار آینده و شورای شهر تهران از سوی جناح اصلاحات.
جناح مقابل نیز سوار بر موج خرید هواپیمای A321 شده و ادعای چرایی نخریدن هلی کوپتر های إمداد برای آتش نشانی را دارند.
سال‌ها گذشت و ما به ایرانی عادت کرده‌ایم که همچون خرداد پر از حادثه است؛ دود دعواهای سیاسی همچون همیشه به چشم مردم خواهد رفت و عده‌ای به دنبال صندلی‌های ریاست خواهند بود ولی با شعار و حضورهای نفر اولی در زمان بعد از حوادث به والله نه رأی خواهند آورد و نه جایگاهی را در قلوب مردم خواهند داشت.
خوشبختانه بعد از حوادث ۸۸ مردم ایران به بلوغ سیاسی و اجتماعی خوبی رسیدند و فرق مردمی بودن تا بر مردم بودن را به زیبایی هرچی تمام‌تر درک می‌کنند.
شهردار تهران صبح حادثه در دیدار با مراجع قم بود که پس از شنیدن خبر فاجعه پلاسکو نیمه کاره رها کرد و فوری خود را به محل حادثه رساند؛ این عمل بسیار شایسته‌ای بود. بی شک در نظام شهرداری تخلفات کوچک و بزرگ همیشه بوده و خواهد بود که متاسفانه خواه با نظر شهردار خواه به خواست خناسان سیری ناپذیر انجام می‌شود. ولی قدرت بس شیرین است که عادت کرده‌ایم تمام مسائل را به هم ربط داده و از سویی به نفع مقاصد سیاسی خود مورد استفاده قرار دهیم. قالیباف نقاط ضعفی دارد که شاید کم هم نباشد ولی بهتر است به بعد دیگری نیز نگاه کنیم، مگر خداییم که قضاوت می‌کنیم؟ قابل توجه تمامی سیاسیون هر دو جناح و مردم همیشه در صحنه!
قالیباف فرد عملیاتی است و با ید طولایی که در مسند شهرداری و سابقه جبهه دارد چه بخواهیم، چه نخواهیم توانایی دفع بحران‌های شهری را تا حدود قابل قبولی آموخته است ولی برای ریاست جمهوری تجربه کافی را ندارد.
حادثه منای وطنی رخ داد و عده‌ای از همشهریان ما سلفی گرفتن را برای شبکه‌های اجتماعی به غنیمت بردند که جنبه‌های مثبت و منفی دارد. از دید مثبت می‌توان به آگاه کردن عوامل اجرایی شهری و کشوری اشاره کرد که حوادث بعدی در هر ابعادی که باشد را حداقل از زاویه تلفات انسانی کم کنند و جنبه منفی گرو در خودنمایی افراد برای شبکه‌های اجتمایی دارد.
#قالیباف_استعفا نیز که در توییتر و دیگر رسانه‌های اجتماعی شروع به افزایش فشار بر تیم شهرداری داشت بی اخلاقی و در عین حال فشار بر شکستن آرای شهردار در انتخابات ۲۹ اردیبهشت ۹۶ دارد.
سیاسی کاری را فدای مردم داری نکنیم؛ مردم ما از این بازی‌ها خسته‌اند و نگرانیشان نه باب خود بلکه برای آینده فرزندانشان است.
اصلاحات در کشور من دارای جایگاه بالایی از محبوبیت مردمی است و در مقابل اصول گرایی دارای پایگاه اصلی قدرت است.
بیاییم با کنار گذاشتن سیاسی کاری و دشمنی با هم، هر دو جناح به سود ملت و کامیابی وطن گام برداریم. داشتن اختلافات سیاسی باعث پیشرفت یک کشور می‌شود به شرطی که تهمت زدن به یکدیگر را از آن حذف کنیم.
شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی. سوختم سوختم این راز نهفتن تا کی
ساختمان پلاسکو فرو ریخت، بعد از ۲۴ ساعت نه تعداد زنده مانده‌ها مشخص شد و نه تعداد نجات یافتگان. عده‌ای جلوی ساختمان فرو ریخته سلفی گرفتند و مسوولین از هر دو جناح فیگور روشنفکری. در حالی که غم از دست دادن برادران و شاید خواهران تن بر دل خاک داریم.
فقط به یک چیز فکر کنیم: زلزله تهران. حادثه‌ای که نیاید بهتر است!
من شر الوسواس الخناس «سوره ناس»
انتهای پیام
