سلیمی نمین: احمدی نژاد هم از ابتدا اینگونه نبود

عباس سلیمی نمین را خیلی ها می شناسد، با اینکه پژوهشگر است اما همچون فعالان سیاسی موضع گیری می کند و از اصولگرایان منتقد بشمار می آید؛ چه آنکه بارها در دولت احمدی نژاد از او و یارانش انتقاد کرد و حتی کار به جایی کشید که علیه برخی دولتمردان که به گفته برخی اصولگرایان از حلقه انحرافی دولت بشمار می رفتند مدارکی رو کرد.

به گزارش راه دانشجو، او اگرچه اصولگراست و در عین دولت یازدهم که بر سر کار آمده نزدیک به طیف اصلاح طلبان است و مشی اعتدالی دارد، اما دولت فعلی را قوی تر از دولت های نهم و دهم می داند و می گوید: «در مجموع دولت قوی‌تری نسبت به دولت قبل روی کار آمده است».

به گزارش انصاف نیوز، عباس سلیمی نمین، مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران و از منتقدان ریاست جاسبی بر دانشگاه آزاد در گفتگویی با راه دانشجو به بررسی دانشگاه آزاد در دوره ی ریاست فرهاد دانشجو و نیز تحلیلی از وضعیت سیاسی کشور پرداخته است که در پی می آید:

 *به عنوان اولین سوال، ارزیابی تان را از انتخابات یازدهم ریاست جمهوری بفرمائید؟

-هر دوره از انتخابات مجموعه ای از تجربیات مختلف است، طبیعتا این تجارب هم مثبت و مطلوبند هم منفی. پس از انتخابات دهم و اتفاقات پس از آن، انتخابات یازدهم در نهایت آرامش برگزار شد و آن تلخی این بار به صورت شیرین تکرار شد و شرایط جامعه به حالت عادی برگشت، ناامیدی ها و بی اعتمادی هایی که در جامعه تزریق شده بود از بین رفت که منحصر بفرد است.

یازدهمین دوره انتخابات توانست جامعه را به یک جمع بندی برساند، حسن روحانی توانست رای مردم را از آن خود کند و با تشکیل دولت اعتدال قدرت را در کشور از حالت انحصار خارج و توزیع کند.

رسانه ملی مذاکرات مجلس در صحن علنی که برای رای اعتماد به کابینه پیشنهادی روحانی شکل گرفته بود را به صورت زنده پخش می کرد و حتی تمامی گفت و گوهای نمایندگان را که اولین تعامل رسمی بین دو نهاد قوه مجریه و قوه مقننه بود را به صورت زنده پخش کرد و این یک گام به جلو است که با حرکت سنجیده صدا و سیما بخشی از مسائل برای مردم شفاف شد.

مجلس در شکل گیری کابینه سهیم است و نقش مهمی در این زمینه دارد و وزارء باید پاسخگو مجلس باشند تا نظارت واقعی بر قوه مجریه صورت بگیرد، آیا این بحث بصورت منطقی و تعاملی صورت گرفت یا خیر؟ این موضوع خیلی مهم است؛ این بحث نه برای منتقدان روحانی بلکه برای دلسوزان روحانی یک بحث جدی به شمار می آید که آیا مجلس به عنوان نهاد نظارتی، نظارت خواهد کرد که روحانی در مسیر درستی گام بردارد یا خیر؟

* نظر شما در این باره چیست؟

– به نظر من، در این مورد برخی مسائل خیلی شفاف نیستند.

*مثلا؟

– روحانی در خانه ملت بافت قدرت یا نیروهای تاثیرگذار را یک گروه کرده و این گروه بر سر وزرای پیشنهادی به تفاهم رسیده اند، افرادی که وزنی ندارند ولی اهل معامله گری هستند امروز در مجلس جمع شده اند و به منافع مملکت اهمیت نمی دهند بلکه به دنبال منافع خود و گرفتن امتیاز هستند. در ارتباط با تشکیل کابینه یازدهم این مسیر طی شده و افراد به گروه ها معرفی شدند، جلسه گذاشتند، صحبت کردند و به نتیجه مشخصی رسیدند که حتی دقت کرده باشید نمایندگانی که بعنوان موافق از این وزراء صحبت می کردند تعریف از شخصیت بود نه بررسی کارها و برنامه هایشان که این تعریف ها بیشتر شعاری بود.

*نظرتان در خصوص رای نیاوردن سه وزیر پیشنهادی دولت چیست؟ آیا فکر می کنید گروهی و یا عواملی باعث شد تا رای نیاوردند؟

– با بررسی های صورت گرفته، در صحن علنی مجلس نمایندگان به توافق رسیدند که میلی منفرد، نجفی و سلطانی فرد صلاحیت لازم را در دولت با توجه به شعار روحانی که اعتدال است ندارند. جبهه پایداری که یکی از مخالفان دولت به شمار می آید تنها عامل برای رای نیاوردن این سه نفر نبودند، گرچه این جبهه در مجلس عامل تندروی، تنش و تابلودار است ولی خطرناک نیست. به اعتقاد بنده باید از گروه هایی که حرف های تند نمی زنند، تنش ایجاد نمی کنند و تابلو ندارند ترسید، در حال حاضر گروه های قومیتی در مجلس شکل گرفته است که این خود خطر است.

* برخی ها عنوان می کنند که انتخاب حسن روحانی محصول تاکید مردم برای تغییر فضای کنونی جامعه بود. این در حالی است که برخی ها از جمله تحلیلگران اصولگرا معتقدند حسن روحانی به این دلیل رأی آورد که اصولگرایان نتوانستند به وحدت برسند.شما کدام نظریه را قبول دارید؟

– عوامل مختلف در این زمینه دخیل است. روحانی شعاری داد که جاذبه داشت و در انتخاب وی و کابینه اش نقشی مثبت داشت. به اعتقاد بنده در مجموع دولت قوی‌تری نسبت به دولت قبل روی کار آمده است. در دوران احمدی نژاد سطح اعتبار مدیریت به خصوص آنجایی که نیازی به رأی اعتماد مجلس نداشت، کاهش یافت و تنزل پیدا کرد. در این زمینه جدای از مباحث مدیریتی، دولت در بخش شخصیتی نیز با گماشتن رحیمی و بقایی و امثالهم سطح کار را تنزل داد.

رحیمی از جمله افرادی بود که شخصیت ثابتی نداشت و از جمله افرادی بود که در زمان جاسبی از دانشگاه بیرون آمده بود. دولت روحانی از لحاظ سطح مدیریتی جایگاه خاصی دارد اما به این معنا نیست که افرادی که به روحانی رای داده اند نگرانی نداشته باشند، خیر! هر دولتی روی کار بیاید افرادی هستند که از دولت سهم خواهی می کنند و به همین خاطر است که باید مراقب دولت باشیم تا از مسیر حرکت خود و تعهدی که به ملت داده است دور نشود.

با توجه به تجربیاتی که در گذشته کسب کردیم باید حواسمان بیشتر از قبل باشد. احمدی نژاد هم از ابتدا اینگونه نبود، با تز «کار به دور از هر حاشیه» جلو آمد، اما همه دیدند با چه حاشیه های صحنه قدرت را ترک کرد، به نظر من، روحانی باید هر چه سریعتر جناح خود را مشخص کند تا مردم راحت تر بتوانند اظهار نظر کنند. احمدی نژاد از اول بعنوان اصولگرا روی کار آمد و نقد کردنش راحت تر بود گرچه بعدها عنوان کرد من از طیف اصولگرا نیستم ولی بهرحال مشخص بود که اصولگرایان به او رأی داده اند.

* چرا در انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم اصولگرایان به اجماع نرسیدند؟

-به دلیل تحلیل غلطی که این طیف داشتند و بر این باور بودند رقیبی ندارند و کسی قدرتش را ندارد که بخواهد این جبهه را شکست دهد.

* شما در مناظره تلویزیونی از مفهوم دولت فراجناحی که از سوی دکتر روحانی مطرح شده است، انتقاد کردید. قدری این مسئله را بازتر بیان کنید چون شما معتقدید که دولت باید حتما موضع گیری سیاسی داشته باشد در حالی که مردم از رییس جمهور خواهان آن هستند که بدون هیچگونه موضع گیری سیاسی به اصلاح امور بپردازند؟

-این غلط است که مردم نباید انتظار داشته باشند رییس جمهور موضعگیری سیاسی نداشته باشد، رییس جمهوری باید نگاه سیاسی در تمامی امور مملکت داشته باشد تا بتواند آن را اداره کند. دولت نمی تواند فراجناحی باشد، بلکه باید جناح مشخصی داشته باشد. مردم به یک گرایش و تفکر خاصی رای دادند، پس این به معنای فراجناحی نیست و دولت نمی تواند فراجناحی عمل کند، روحانی باید هر چه زودتر تفکرات و بینش خود را باز کند و با شعار کلی که روی کار آمده جزییاتش را بیان کند.

* ارزیابی تان از ترکیب کابینه چیست؟

-در حال حاضر یک دولت ائتلافی روی کار است نه فراجناحی، روحانی وقتی رای آورد با کمک حزب روی کار آمد وگر نه به تنهایی قدرت نداشت، روحانی با کارگزاران، خاتمی و ناطق نوری ائتلاف کرد، مثلا آخوندی از طرف ناطق نوری – که باجناقش است- به عنوان وزیر معرفی شد، روی کار آمد ربیعی و میلی منفرد نیز از سوی خاتمی بود.

* شما از منتقدان جدی مدیریت دکتر جاسبی بر دانشگاه آزاد اسلامی بودید. رفتن جاسبی از دانشگاه آزاد را چقدر مفید به حال این دانشگاه می دانید؟ چرا این مطالبه عمومی بعد از سی سال شکل گرفت؟ علت آن چه بود؟

-رفتن جاسبی یک گام بلند در قانونمندی دانشگاه آزاد بود، اما اینکه چرا بعد از سه دهه این اتفاق جنبه عملی به خود گرفت به این خاطر بود که جاسبی خیلی جاها افراد و حتی ارگان ها را وامدار خود کرده بود. بسیاری از نمایندگان مجلس مدرک دکترا ندارند، ولی با مدرک دکترا که مشخص نیست از کجا آورده اند نماینده مجلس هستند، این فقط قاضی مرتضوی نبود که توانست مدارج علمی خود را از دانشگاه آزاد بگیرد. رییس دانشگاه اصفهان مدتی پیش اعلام کرد که 140 رشته مجوز ندارد ولی تدریس می شود؛ این بی قانونی از دوران آقای جاسبی بوجود آمد. سال دوم تاسیس دانشگاه بود که اعلام کردند مدرک دکترا ارائه می شود ولی هنوز کاردانی ارائه نمی شد.

* شما علت این بی قانونی را در چه می بینید؟

– جاسبی و تیمش از پشتیبانی هاشمی رفسنجانی برخوردار بود و به همین دلیل بی قانونی و فساد در آن زمان بیشتر بود که حتی وزراء کابینه وقت به هاشمی می گفتند بی قانونی در این دانشگاه خیلی زیاد است، حتی مجلس هفتم نامه ای برای دانشگاه آزاد مبنی بر تحقیق و تفحص نوشت ولی جاسبی اعلام کرد دانشگاه آزاد ملک خصوصی اش است. کار به جایی رسیده بود که حتی جاسبی با جسارت تمام نامه ای نوشت و موضوع وقف را بیان کرد که دانشگاه آزاد وقفی است ولی با تمامی سختی ها و مشقات، این بی قانونی از بین رفت و هر اقدامی که در دانشگاه آزاد صورت بگیرد باید از کانال شورای عالی انقلاب فرهنگی عبور کند.

انتهای پیام