نامه ای درباره ی وضعیت شرکت دخانیات ایران
در نامه ای که با عنوان تعدادی از کارکنان شرکت دخانیات ایران از تهران، گیلان، آذربایجان غربی، مازندران و گلستان به ارسلان فتحی پور، رییس کمیسیون اقتصادی مجلس نوشته شده، با اشاره به تغییر چندی پیش داماد وی که سکاندار این شرکت بوده، ابراز امیدواری کرده است: ایکاش احساسات و علایق شخصی خود را در کار و انجام وظایف خویش در نظر نگیریم.
در بخشی از این نامه که در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته، در پی می آید: بی شک استقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به عنوان حکومتی بنیاد شده در قالب قانون، حق و عدالت ثمره ی مجاهدت ها جانفشانی‌های آحاد مردم با رهبری امام راحل و آبیاری شده با خون‌های شهدا بوده و در راستای هدف انبیاء و مرسلین تا امروز ادامه داشته چه، حکومتی که می‌بایست شایستگان بر مسندهای مختلف آن تکیه داده و مردم به عنوان ولی نعمت آنها از ایشان که برخواسته از خودشانند حمایت و پشتیبانی کنند. ما به عنوان کسانی که در روز عاشورا، که نه در تمام زمان‌ها و مکان‌ها لبیک یا حسین ع می‌گوییم باید بدانیم در روز پسین می‌بایست پاسخگوی تمام مسوولیت‌ها و اختیارات و امانات باشیم. نمی‌دانیم این نوشته‌ها از ترس نان است که هست اما هر چه که باشد ما براداران دینی شما به حکم وظیفه می‌خواهیم شما را امر به معروف و نهی از منکر کرده که به فرمایش معصوم ع تمام حسنات در مقابل جهاد چونان قطره‌ای و جهاد نیز در مقایسه با امر به معروف و نهی از منکر نیز قطره است. همچنان که مستحضرید داماد شما جناب آقای معصوم نجفیان در حدود دو سال پیش عهده‌دار سکان شرکت دخانیات ایران شدند. در آن روزها تولید شرکت دخانیات در حدود 21 میلیارد نخ و مجتمع‌های رشت با تمام ظرفیت و بخشی از مجتمع تهران به صورت شبانه روزی مشغول تولید بودند. به استحضار شما می‌رسانیم که امروز که ایشان برکنار شدند این آمار به کمتر از نصف کاهش پیدا کرده و شرکت حتی توان خرید مواد اولیه را نداشته و ناگزیر است برای پرداخت حقوق کارمندان و کارگران شرکت، املاک و زمین‌های خود را که در طول 75 سال گذشته به دست آورده بر خلاف قانون بفروشد. شوربختانه آنکه بازار را از دست داده و فروش ماهانه ی آن به چند میلیارد تومان رسیده است. شرکتی که روزی حقوق و مزایای آن از شرکت نفت هم بیشتر بوده است.
در بخشی دیگر از این نامه آمده است: همچنان که می‌دانید امروز بیش از هر زمان دیگر کشور محتاج مدیریت جهادی و تخصص و برنامه‌ریزی و تلاش مضاعف است. دوران شعار زدگی، رفتارهای عوام فریبانه و ایجاد هماهنگی‌هایی از پیش تعیین شده همچون پخش شیرینی و نصب بنرهای تقدیر و تشکر و اسپند دود در هنگام حضور مسوولان در خطوط تولید در جهت مانور و القای محبوبیت در میان کارگران و پوشش آن در سایت شرکت بسر آمده است. کارگران به خوبی می‌فهمند که از ابتدای سال، تولید به حالت نیمه تعطیل درآمده چه پیامی دارد؟ آقای فتحی پور جناب نجفیان برای ما میراث خوبی باقی نگذاشتند، حاصل مدیریت ایشان برای ما جز اضطراب و تشویش چیز دیگری نبوده است؟ ما از آن جهت شما را خطاب قرار داده‌ایم که می‌دانیم شما حامی ایشان هستید! در ابتدای دهه ی هشتاد شمسی نیز شرکت دخانیات ایران روزهای بدی را سپری می‌کرد اما با یک انتخاب بجا نه تنها مشکلات حل شد که اکثر تعاونی‌های مسکن در کوتاه‌ترین زمان ممکن به سرانجام رسیده، آمار قاچاق بیش از 70 درصد کاهش یافته و تولید نیز به حداکثر توان شرکت دخانیات رسیده و امکانات و مزایای بسیاری نصیب کارکنان شده، طبیعتا درآمدهای دولت نیز افزایش پیدا کرده بود. این در حالی است که تعداد کارکنان شرکت دخانیات تقریبا دو برابر امروز بوده (این در حالی است که به علت عدم فروش مناسب و ناتوانی در تامین حقوق 14 میلیارد تومانی حدود 6000 کارگر زمزمه‌هایی مبنی بر لغو قرارداد کارکنان قراردادی به گوش می‌رسد) و ماشین‌های تولید قدیمی‌تر. جناب آقای رحمانی خلیلی انتخاب شایسته ی آن روز بوده‌اند، شما می‌توانید با مراجعه به یکی از مجتمعات تولیدی صحت و سقم گفته‌های ما را از همکاران ما بپرسید.
نویسندگان افزوده اند: با مسجل شدن بازگشت آقای رحمانی خلیلی موجی از امید در دل ما زنده شد و قدیمی ترها روزهای خوش رونق و تولید را یادآور می‌شدند… باور بفرمایید ساعت به ساعت کارکنان شهرستان‌های مختلف با همکاران تهرانی تماس می‌گرفتند و با خوشحالی صحت و سقم ماجرا را می‌پرسیدند. اما افسوس! که می‌دانیم در جلسه ی چند روز پیش (نمایندگانی از تهران، بهشهر، ارومیه و گرگان…) وزیر مربوطه را تحت فشار قرار داده که بله آقای رحمانی خلیلی باید بروند و… دوباره روز از نو روزی از نو… ما شما را مقصر دانسته و دعاگوی شما هستیم. وا… بالله تالله قسم ما عضو هیچ گروه و جریانی نبوده و وابستگی به کسی هم نداریم، خیلی از ما حتی رحمانی خلیلی را هم ببینیم نمی‌شناسیم. ما جمعی کارگریم که نگران شرکت و آینده خویشیم.
در بخش پایانی این نامه آمده است: از عملکرد بد جناب نجفیان که بگذریم، می‌دانیم که سنگ اندازی‌های زیادی بر سر راه بازگشت رحمانی خلیلی انجام شد. نجفیان پس از درگیری‌های بسیار با دیگر اعضای هیات‌مدیره، ما را درگیر شرکتی کرده که گویی بر آن گرد ناامیدی پاشیده‌اند. حالا می‌شنویم که اضافه کاری ما که در اوایل دهه ی هشتاد 240 ساعت بود بعد از عید به 100 ساعت کاهش یافته و می‌دانید همکارانی که همین الان نیمی از حقوقشان را بابت قسط و اجاره ی خانه می‌دهند چنانچه به یک‌باره 20 درصد حقوقشان کاهش پیدا کند با چه مشکلاتی مواجهه خواهند شد؟ به نظر می‌رسد شما بیش از هر وقت دیگر می‌بایست به ماجرای برخورد امام علی علیه السلام در مواجهه با برادرشان بر سر طلب بیشتر از بیت المال توجه کنید چرا که هر کدام از ما باید به فکر آخرت خویش بوده و در جهت رضای خدا و خلق گام بر داریم که می‌شکند پشت سپاهی آهی گاهی. ایکاش احساسات و علایق شخصی خود را در کار و انجام وظایف خویش در نظر نگیریم. در پایان برای شما و تمام خدمتگزاران راستین نظام جمهوری اسلامی طلب عافیت و عاقبت بخیری را داریم. و از آقای جهانگیری هم خواهش می‌کنیم با انتخاب شایسته ی دیگری چشم‌انداز روشنی برای شرکت ترسیم کنند و در خطاب به آقای نعمت‌زاده می‌گوییم: میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشتم میخواری و مستی ره و رسم دگری داشت. مگر نه اینکه جنابعالی برای آقای رحمانی خلیلی حکم انتصاب زدید؟ چرا از حکمتان دفاع نکردید؟ لطفا کمی محکم‌تر باشید.
انتهای پیام
