خرید تور تابستان ایران بوم گردی

نقد و بررسی سخنرانی روحانی در شبکه های اجتماعی

سخنرانی حسن روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل علاوه بر بازتاب های اکثرا مثبت و گسترده ی خارجی، در بین ایرانیان نیز بازتاب بسیاری داشت، از جمله در فضای مجازی که ساعت نگذشته از اتمام سخنرانی، به تحلیل جوانب آن پرداخته بودند.

به گزارش انصاف نیوز، تعدادی از دیدگاه های مطرح شده به عنوان نمونه در دو شبکه ی اجتماعی فیسبوک و گوگل پلاس در زیر می آید. توضیح اینکه واکنش های زیر صرفا بخشی از واکنش ها و بیشتر مربوط به فعالان سیاسی و مطبوعاتی، بدون در نظر گرفتن جهت گیری های سیاسی آنهاست.

جمیله کدیور: به نظرم سخنان روحانی در سازمان ملل سنجیده بود. از کسانی که به سخنرانی روحانی در مجمع عمومی ایراد می گیرند و معتقدند ضعیف بوده تعجب می کنم. برخی گویا تصور کردند روحانی در خلاء صحبت می کند. بر خلاف نظر دوستان منتقد، معتقدم صحبت روحانی کاملا واقعگرایانه و متناسب با واقعیت های روز ایران، منطقه و جهان بود. بعدا در فرصتی مناسب تحلیل جامعتری خواهم نوشت.

کبری آسوپار: نطق ضعیفی داشت رئیس جمهور؛ این ضعیف بودن را به لحاظ اینکه
چقدر انقلابی بود یا نبود و چقدر طبق آنچه موضع ما حرف زد یا نزد، نمی
گویم؛ کلاً حرف جدیدی نداشت، غیر از همان قسمت صلح سر میز است که آن هم …
بگذریم. آغاز سخنرانی هم استرس و اضطراب روحانی مشهود بود…
حالا این پرزیدنت اوباما وسط سخنرانی فارسی چه بود؟!
دست من اگر بود، براي سخنراني روحاني در سازمان ملل اين تيتر را انتخاب مي كردم:
نطق اصولگرايانه ي رئيس جمهور ِ هاشمي و خاتمي 🙂

‏مرضیه آذرافزا‏: به محمد جواد ظریف، نکاتی در باره نطق آقای روحانی:
1-یک بخش از این نطق مغلق، شبه فلسفی و فرار بود و جذب ذهن نمی شد.
2- مقتدارانه بود، این موضوع از وجهی درست است اما زیادی خشک می نمود و ارتباط روانی با آن را مشکل می کرد.
3-
به نظر می رسید که در این سخنرانی، اعتماد سازی در داخل، محور اصلی است که
این مساله به لحاظ حضور در سازمان ملل اگر جای حرف هم داشته باشد، قابل
درک است.
4-در مورد سوریه مواضع بسیار خوب بود و همین طور تاکید ایشان بر توجه به نطق اوباما و رویکرد مثبت به رفع تنش ها.
5-
انتظار می رفت که آقای روحانی برای طرح پیشنهاد خود در مورد ائتلاف برای
صلح و مبارزه با خشونت و افراطی گری، به موضوع گفت و گوی تمدن ها که مصوب
مجمع عمومی سازمان ملل متحد است، اشاره می کرد؛ این که پیشنهاد جدید، با آن
پشتوانه ارائه می شد به اعتبار کشور و لاجرم اعتبار طرح می افزود. به این
ترتیب گویی ما خود، گفت وگوی تمدن ها را بایگانی کرده ایم و برایش جایگزینی
گذاشته ایم ! می شد حتی بنا به همان دلایل قابل فهم، به اسم خاتمی مظلوم
هم اشاره ای نکرد !
شاید ذکر این نکته مفید باشد که به نظر نمی رسد که
اعتدال گرایی، بدیلی برای اصلاح طلبی باشد بلکه با توجه به همه طرایف و
دقایق شرایط سیاسی در کشور، می توان آن را بیان دیگری برای تغییر و اصلاح
دانست به این منظور که حساسیت منفی ای برنیانگیزد.
در جاده تدبیر و امید پرتوان تر باشید

مجتبی
نجفی: من نظرات خیلی از دوستان را در مورد صحبت های روحانی خوندم. به نظر
می رسه تقریبا همه نقاط مثبت و منفی زیادی برای این سخنان قائل هستند. حالا
بعضی ها مثبت ها و بعضی ها منفی ها براشون پررنگ تره که البته این به
ذهنیت قبلی این دوستان از دولت روحانی بستگی داره. من هم فکر کنم سخنرانی
روحانی متوسط با اندکی بالا بود. یعنی روح محافظه کاری توی سخنانش بود اما
پیام هایی هم داشت. به نظرم بیشتر از این سخنرانی باید چشم به مذاکرات ظریف
و وزیر خارجه آمریکا و دیگر کشورهای 5+1 دوخت. واقعا دستیابی به توافق
خیلی سخته.از واشنگتن تا تهران و تل آویو و پایتخت های برخی کشورهای عربی
مخالفای سرسخت داره. رسیدن به توافق برای دولت روحانی می تونه خیلی حیاتی
باشه. چون تا تحریم ها کم نشند اقتصاد ورشکسته احمدی نژاد که میراث دولت
جدید شده کار خودش رو می کنه. این بار چالش بین المللی خیلی بیشتر از گذشته
به چالش های داخلی گره خورده. جایی که سیاست خارجی به محل گره اقتصاد
ایران تبدیل شده. حسن روحانی به هر حال برای تداوم برنامه هاش باید این گره
رو یه جورایی باز کنه. و الا کارش خیلی سخت می شه.مقایسه دوره خاتمی و
روحانی زیاد درست نیست. وضعیت برای حسن روحانی سخت تره. چون نه درامد نفتی
درست حسابی داره(البته خاتمی هم یکی دو سال اول نداشت(نفت 8 دلاری) و نه یک
اقتصاد درست درمون بهش ارث رسیده. 5 سال بعد از دوران خاتمی تازه پرونده
هسته ای بحثش باز شد. اما روحانی در یک نقطه بسیار بحرانی و خطرناک پرونده
هسته ای را تحویل گرفته. خاتمی با مساوی هم سقوط نمی کرد اما روحانی فقط
باید فکر برد باشه. و الا سقوط می کنه. مسئله هسته ای و تحریم ها باید حل
بشه.

احمد نجمی: خب…حالا فردا دلار ارزون میشه یا گرون؟
مشایی چی ها دیگه چی میخوان؟ از بهار هم گفت

مهدی افشارنیک: دوستانی که از دیشب میفرماین که روحانی اتفاقا خیلی خوب سخن گفت و اگر جلیلی بود چه بود و الان آنگونه نیست .یک خبر از بازار بگیرند بد نیست . دلار دوباره امد بالای 3 هزار تومان. به عنوان یک روزنامه نگار ناچیز از بزرگان شنیدم و میگم که بازار به خصوص بازار ارز را میزان الحراره قرار دهید . جواب میده.

جهانبخش خانجانی: دیدگاه من :هشدار هشدار
زمان دارد به سرعت سپری می شود .
اگر چه سخنرانی جناب روحانی درراس مطالب هست اما نکته مهمی را می خواهم عرض کنم :
سه توصيه عملي براي اصلاح گران در این شرایط مطرح می گردد.
اول آنکه:
فرصتها معمولاً در آن ايامي فراهم تر هستند که قواعد معمول بازي به دلايلي هر چند موقت رعايت مي شود.لذا روزنه‌هاي فرصت براي اصلاح طلبي دریابید وازدست ندهید.
دوم آنکه:
به شرط تأمين چنين فرصتي، اصلاح گران مي توانند با اتخاذ راهبردي که موانع احتمالي را مي شناسد و سعي در کاهش آن موانع مي کند بهترين استفاده را از فرصت فراهم شده بنمايند و وفاق همگاني در طرفداري از اصلاحات را ايجاد نمايندو با تقویت نظام حزبی وانجمنی و پیگیری تشکیل نهادهای صنفی بروی منافع ملی و تقویت همبستگی اجتماعی اتفاق نمایند.
سوم آنکه:
گشايش به ندرت از طريق شانس و تصادف حادث ميشود. در هر دوراني، احتمال غلبه يافتن مجدد نيروهاي طرفدار وضع موجود، وجود دارد. وچنانچه اقتدارگرایان موفق شوند فشارهای بین المللی و تحریم ها را با استفاده از وفاقی که بر روی جناب روحانی بوجود آمده کاهش دهند چه بسا پس از آن درجهت مسدود کردن روزنه ها همت بگمارند موفقيت اصلاحات در صورتي تضمين مي شود که اشتباه گذشته را تکرار نکنند و به ظاهر امور صرفاً توجه نکنند و بدیهی است رهبران اصلاح طلب بایستی ديدگاه روشني نسبت به مسير حرکت آينده کشور داشته باشند و با عزمي راسخ و فراگيرنده آحاد جامعه را، براي جامع عمل پوشاندن به اهداف فوق هدایت نمایند وبه تعمیق اهداف اصلاح طلبانه همت گمارند و جو زده نشوند.

علی اصغر شفیعیان: /ساعت ها کار می کنند/
بیش از آن چیزهایی که حسن روحانی گفت، مهم آن چیزهایی بود که نگفت، مثل پریدن به این و آن، مثل مداحی هایی که جایش آنجا نبود
در مجموع خوب بود و بی حاشیه. اما می شد بهتر از این بود و صریح تر سخن گفت. فرصت خیلی زود تمام می شود، زودتر از آنچه فکرش را بکنیم

علی وفقی:
من امشب بعد دیدن سخنرانی جناب روحانی: 😐
همون به قول فامیل دور، من دیگه حرفی ندارم!
یکی نیست بهش بگه مرد حسابی از اینجا پا شدی رفتی اونور دنیا، این همه آدم رو اینجا امیدوار کردی و پای صحبتهات نشوندی که این حرفا رو بزنی؟!
خوب اینا رو که با ادب کمتری و البته اعتماد به نفس بسیار بیشتری، اون یکی هم 8 سال داشت می گفت!
جز اظهار “آمادگی برای شفافیت در برنامه اتمی” که آن هم بسیار غیر برجسته مطرح شد و حتی معلوم نیست منظور یا پیامی که غرب گرفته باشد همین باشد، سخنان جناب روحانی هیچ نداشت.
مگر اینکه ایشان را نماینده سوریه فرض کنیم!

بهروز شجاعی: بعضی‌ها فکر می‌کنند آشتی ایران و آمریکا اینطوریاست که بشینند بگند گذشته‌ها گذشته، ماچ ماچ، ما دوستیم دیگه! نخیر، عمق و سابقه اختلافات آنقدر زیاد است که آشتی این دو کشور حتی با دست دادن دو رئیس‌جمهور هم به راحتی میسر نبود، برقراری رابطه نیازمند طی شدن یک پروسه است، اعتمادسازی، همکاری از سطوح پائین و به تدریج بالا، رفع ریشه‌ای مشکلات موجود و ترسیم آینده مشترک. نگاه سطحی به برقراری رابطه بین دو کشور در بین بسیاری از مردم، آفتی است که از خیابانی و توده‌ای شدن سیاست ناشی می‌شود.

صادق خرازی: بنام خدا. ایوان بلند مجمع عمومی سازمان ملل متحد ، دیروز بوقت نیویورک، شاهد دو سخنرانی مهم بود . پرزیدنت باراک حسین اوباما ریس جمهور ایالات متحده و پرزیدنت حسن روحانی ریس جمهوری اسلامی ایران ،دو سخنران مهم امسال،در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بودند ، فارغ از اینکه محتوی دو سخنرانی چگونه ارزیابی شود ، نخست بهتر است از فضا و جوی بسیار مثبتی که که طی این مدت بویژه در این روزها پدید امده ، گفته شود ، فضایی که طی این 8 سال گذشته هیچگاه به این اندازه مثبت و خوب و عالی نبوده است ، این نتیجه انتخاب اگاهانه مردم بزرگ ایران است که یکی ایران را از محیط کاملا سیاسی و دوستانه ، به محیط امنیتی جهان می کشاند و اثار و ماثر دهشتناک و پرازگرفتاری و بدبختی برای مردم بوجود می اورد وننیچه 8 سال زمام داری او کژروی و تحریم ، چیز دیگری نبود ! تا میتوانست از ادبیات تند و تخریب کننده بهره و وام میگرفت و فکر میکرد این ژست انقلابی است ، و دیگری در عین متانت و بیان گفتار سنجیده و محترم و انقلابی ، جهان را به مدارا و صلح فرا میخواند ،و با همه اعاظم جهان ، اینگونه تعامل میکند که تنها راه نفی خشونت و ترور و افراط ، پذیرش گفتمانی میتنی بر حکمت وعقلانیت جمعی است ، و راه برون رفت از بحران موجود جهان ، وحشت ارعاب ، اسلام هراسی ،ایران هراسی، غرب هراسی منطق همکاری جمعی در رسین به توافقی پایدار، که همه اصحاب قدرت وسیاست جهان به نفی ظلم و خشونت توجه کنند وناچارند در برابر منطق نوین ایرانی ، سر تعظیم و زبان تکریم بکار گیرند، رخداد دیروز در سازمان ملل متجد و بررسی محتوایی دو سخنرانی فارغ از دیدگاهها و سلیقه ها ، کارشناسانه می توان گفت با انتخاب جدید مردم و نتیجه ان انتخابات ، احترامی مضاعف نصیب ایران شده است ، و با تدبیر و عقلانیت و حکمت ریس جمهور محترم دکتر روحانی ، انشالله ایران از سیبل امنیتی و نظامی جهان خارج و بسمت استقرار در محیط کاملا بین اللمللی و سیاسی وحقوقی قرار خواهد گرفت و متعاقب ان رفع محودیت های خواهد بود انشالله ،
در سخنرانی پرزیدنت اوباما سه عنصر مهم وجود داشت نخست فهم دقیق از سیستم سیاسی و ساختار قدرت در ایران ، تکریم فتوای رهبری ،پدیده انتقال قدرت و انتخابات اگاهانه مردم ایران و دقت و نمرکز روی مبانی استراتژی دولت دکتر روحانی ، و تاکید بر نکات مشترک بر حل وفصل مسایل جهانی و تاکید بر لزوم شناخت حق قانونی مردم ایران مبتنی از داشتن دانش هسته صلح امیز ، نقطه شروع خوبی میتواند تعریف شود ، البته من نسبت به محتوی و روح دو سخنرانی و موضوعات مهمی که در محتوی ان مطرح گردید بعدا خواهم نوشت

بهروز کاظمی: واژگان کلیدی و تعداد آن در سخنرانی روحانی:
جهان: 30 بار – ایران: 30 بار – خشونت: 23 بار – منطقه: 14 بار – صلح: 14 بار – انسان: 12 بار – هسته ای: 12 بار – جنگ: 11 بار – جمهوری اسلامی: 6 بار – آمریکا: 2 بار – سیاست/سیاسی: 12 بار – اعتدال: 9 بار – تحریم: 8 بار – فلسطین: 5 بار – مدرا: 3 بار – غرب: 2 بار -اسرائیل: 0

داوود حشمتی: هنوز روحاني از نيويورك برنگشته اما، بحث ديدار با اوباما به اعتقادم كاملا منتفي است. تنها ديدار روز جمعه وزيران خارجه است كه ممكن است، تحليل‌ها را كمي تغيير دهد. اما چرا ديدار اين دو انجام نشد؟
ظاهرا هيچ كدام از روساي جمهوري در ضيافت نهار دبيركل تاكنون شركت نكردند. اين هم به دليل «سرو مشروبات الكي است». اما به اعتقاد من قرار بود تا ديداري «حداقلي» بين اين دو رئيس جمهور انجام شود. خبرها حاكي بود كه مقامات آمريكايي درخواست ديدار كردند. اما ظاهرا مقامات ايران نپذيرفتند و دليل آن را فشار جناح‌هاي سياسي داخلي دانستند.
درست بعد از اين بود كه دو دسته خوشحال شدند. برخي در داخل و برخي در خارج.
عده‌اي او را تاييد كردند. مصباح يزدي گفـت: با تدبیر خدا کسی روی کار آمد که هوای خط رهبری را داشته باشد. فيروزآبادي هم سخنراني روحاني در نيويورك را «درخشش عقلانيت روحانيت شيعه» معرفي كرد.
روحانی در پاسخ کریسیتین امانپور درباره «شنیده ها در مورد احتمال دیدار چهره به چهره این دو رئیس جمهور» گفته: صحبت هایی در این مورد شده بود و احتمال این کار هم تا حدی آماده شده بود. آمریکا هم تمایلش را به انجام چنین دیداری نشان داده بود و علی الاصول از طرف ایران هم می توانست در این شرایط دیدار انجام شود، اما من فکر می کنم فرصت کم بود تا بتوانیم همه مسائل را هماهنگ کنیم.
خوشحالي بعضي‌ها به من اين نشانه را مي‌ده كه «برخي فشارها» باعث شده تا برنامه تغيير كند.

روزبه علمداری: سخنرانی محتاطانه روحانی، عدم ملاقات کوتاه دو رئیس جمهور(بر خلاف پیش بینی های دیپلماتیک و رسانه ای) و حتی عدم حضورشان پای سخنرانی هم، سکوت محمدجواد ظریف و بالاخره بازگشت دلار به بالای سه هزار تومان حاکی از این است که تیم ایرانی مسیر طولانی و پرپیچ و خمی دارد که ما در 24 ساعت گذشته با دلخوشی به احتمال یک ملاقات پرجنجال، فراموشش کرده بودیم.
اگر نرمش قهرمانانه را مشابه پذیرش قطعنامه 598 فرض کنیم، متوجه خواهیم شد که پروسه یک توافق مدتی طول خواهد کشید و وقتی طرف اصلی ما آمریکا باشد- که به گفته اوباما یک شبه مسائلمان قابل حل نیست- این زمان بری بیشتر هم خواهد شد.
قطعا ابراز اشتیاق زیاد و بی تابی برای ملاقات و حرکاتی از این دست، به نفع ایران نخواهد بود و طرف مقابل می تواند از چنین رفتار بی صبرانه ای بهره خودش را ببرد.
بسیار سفر نیویورک باید، تا ملاقاتی شاید:))))

محمد طاهری: روحانی و استفاده از نظریه بازی، استفاده از ادبیات تخصصی و علمی حوزه روابط بین‌الملل با به‌کارگیری عباراتی نظیر «بازی با حاصل جمع صفر» و «بازی برد-برد»، نشان‌دهنده تسلط تیم دیپلماسی دولت جدید بر حوزه کاری‌شان است. تا پیش از این، تحلیل مبتنی بر نظریه بازی‌ها، چندان وارد کارزار رسمی و عمومی سیاستمداران ایرانی نشده بود و احیاناً اگر هم اشاراتی به این بحث می‌شد، چندان آگاهانه به نظر نمی‌رسید. اما رویکرد اخیر تیم دیپلماسی «دولت تدبیر و امید»، امیدهای تازه‌ای را برانگیخته که از این پس سیاست خارجی ایران مبتنی بر چارچوب‌های علمی خواهد بود.

کریم ارغنده پور: سفيدى هاى معنادار صفحه ى ظريف!
درباره ى ديروز و آنچه در سازمان ملل گذشت -و يا بهتر است بگوييم نگذشت!- به نظرم مهمترين نكته تا اين لحظه اين است كه آقاي ظريف كه تا پيش از روز نخست اجلاس در حال گزارش لحظه به لحظه بود به يكباره سكوت كرده و از مهترين وقايع و لحظات اين سفر نوشته اي ندارد. نانوشته هاى ظريف به نظرم خيلي بيشتر از آناني كه تا به حال قضاوت كرده اند معنا و جهتگيرى دارد.
درباره ى عدم مواجهه ى روحاني با اوباما بايد منتظر ماند تا اخبار بيشتري منتشر شود. درباره ى سخنراني آقاي روحاني بايد توجه داشت كه مخاطب آن لزوماً داخل نبوده و نسبت به مضامين خيلي خوب سخنراني به ويژه در قسمت هاي پاياني نيز نبايد بي انصاف بود. درعين حال به نظر من هم اين سخنراني تاحدودي محافظه كارانه بود. روشن است كه سخنرانى در اجلاس سازمان ملل تنها با معيارهاى سياسى سنجيده مى شود و نه ايدئولوژيك.
انتظارات در افكارعمومي داخل -درست يا غلط- شديداً بالا رفته بود و طبيعي است كه به اين حدى كه عرضه و مشاهده شد قانع نشوند ولى ديپلماسى به پايان نرسيده و هزار باده ى ناخورده هنوز در رگ تاك هست.

حسین کرمانپور: قدر دقایق و ثانیه ها کسی داند که چون حسن پشت تریبونی جهانی فرود آید و حرف بسیار باشد و فرصت کم. پس چون سخن آغاز کنی، پایانش بینی و چون بازنشینی، دریابی که هیهات! اینها بود آنچه می خواستی گفتن اما نه همه آنچه مردم می خواستند. و چون در نبشتن متن سخن، مشاوران رهنما بوده اند، لاجرم باید به آنها گفت: دست مریزاد اما خردجمعی کجا و این متن؟! خوب بود اما خوبستان نشد! محکم بود اما موثر نه! تجربه ای بود که شهریه اش کلان بود. من چون اهل قیاس با محمود نبودم این طور دیدم . که اگر اهل رضای دل کودکانه باشم باید گفت: الحق که بسیار بسیار بسیار بهتر از محمود بود!

حسین نقاشی: سخنرانی متوسطی بود!
بخش دومش عمل گرایانه تر بود/بخش اولش البته به نظر اصولی بود و تاکیدی بر برخی از سیاست های اصولی و انسانی و اسلامی(تاکید بر حقوق فلسظینی ها و تاختن به اسراییل)/با این حال از نظر دور نباید داشت که بخش اول مخاطب هایِ خاصِ داخلی هم داشت و قابل فهم هم بود/ بخش دوم و اشاره مستقیم به اوباما خوب بود و سازنده/ طرح «جهان علیه خشونت و افراطی گری» بعیده مثل طرح «گفتگوی تمدن ها» آقای خاتمی بگیره!/ تکاند دهنده و تاثیرگذار نبود اما متین بود و لااقل حاشیه ساز نبود/ من مجموعا راضی بودم ولی نمره متوسط می دم! مثلا 14 از 20

فاطمه احمدی: بعد از سخنرانی دیروز دکتر روحانی ، یقین پیدا کردم که این بزرگوار خیلی فاصله دارد از خاتمی و اطرافیان وفا دارَش
همان خاتمی یی که در مقابل ظالمان جهان همیشه دست به سینه بود و ذلت را ترجیح میداد به اصول انقلاب اسلامی

فخرالدین حیدریان: درباره ی سخنرانی دکتر روحانی:
1. استرس پنهان رئیس جمهور در هنگام سخنرانی، ضعف متن را مضاعف کرده بود
2. متن را باید ادبیات روان و سلیس و نگارشی سالم تر، می نوشتند تا؛ ضعف محتوایی آن را پوشش می داد.
3. به ظاهر برای تمام دنیا خطابه میکرد، ولی واقعیت این بود که؛ مخاطب های وی «معدود» بودند و این هم از نقاط ضعف دیگر بود.
4. با تمام آنچه گفته شد ؛ دنیا تغییر رویکرد در سیاست جمهوری اسلامی را لمس کرد این نقطه عطف ماجرا بود
5. و در پایان اینکه؛ بالاخره «روحانی» میخواست دوباره به ایران برگرده، و شریعتمداری و رسایی و کوچک زاده ، احمد خاتمی و …. هنوز حی و حاضرند!

احمد پورنجاتی: ای ی ی ی ی ……. كمی تا قسمتی ….مرسی !
از منهای 10 آمدیم طبقه ی هم كف .
جناب دكتر حسن آقا روحانی !
“دیپلماسی تریبون “فقط یك بخش كوچك از ” سپهر دیپلماسی ” ست . می دانید

فواد صادقی: هدف روحانی سخنرانی در سازمان ملل:راضی کردن نظام وناراضی نکردن مردم وجامعه جهانی
رییس جمهور می توانست مانند سلفش ،سخنرانی مجمع عمومی را وسیله ای برای کسب شهرت ومحبوبیت در میان هوادرانش قرار دهد اما برای افزایش حمایت واعتماد نظام به دیپلماسی دولت یازدهم در چارچوب گفتمان رسمی سخن گفت در عین حال با هوشمندی از تحریک غرب بر موضعگیری علیه ایران نیز خودداری کرد از فلسطین دفاع کرد بدون آنکه اسم اسراییل را ببرد.
به نظرم افکارعمومی ایرانیان نیز بیش از آنکه مشتاق شنیدن یک سخنرانی هیجان آمیز باشند منتظر گشایش در شرایط سخت معیشتی ناشی از تحریمها هستند هدف اصلی سفر روحانی به نیویورک برداتشن گام نخست در مذاکره برای رفع تحریمها بود نه یک برنامه تبلیغاتی
باید منتظر ماند واین دید دور تازه مذاکرات چه نتایجی در بر خواهد داشت

حسن یونسی: در نگاه اول شاید سخنان حسن روحانی چندان دلچسب و امیدوارکننده نبود ،شاید چون چیزی نگفت که برایش هورا بکشیم کاری نکرد که به هیجان بیاییم و کف و سوت بزنیم. حسن روحانی شاید دارد بار دیگر در مقابل یک فرهنگ ریشه دار در جامعه ما می ایستد . ما صندلی یک قهرمان را برای او آماده کرده بودیم اما او از آن بالا نرفت. سخنان او نه اشک شوق بر چشمان کسی جاری ساخت نه کینه و عداوت شخص یا دولت و رژیمی را علیه خود و ایران برانگیخت. حسن روحانی را دیگر باید خوب شناخته باشیم. او به مشی اعتدال و میانه روی و مدارا باور قلبی دارد

مجید رفیعی: هنگام سخنرانی دکتر روحانی دایما خودم رو در کلاس دکتر سریع القلم احساس می کردم 🙂

سارا زرتشت‏: وقتی من می گویم «سخنرانی روحانی ضعیف بود»، حمل بر تند روی نشود! لطفاً، عادتِ برچسب زنی را ترک کنید! تحلیل کنید و دلیل بیاورید… روحانی را تا به اینجای کار، در مقام ریاست جمهوری،مشخصا موفقتر از خاتمی می دانم … به وجود و عملکردش، کاملا امیدوارم …
ماجرا اینجاست که روحانی چیز تازه ای نگفت .. ابتکاری ظریف نداشت.. بجز یکی دو سیگنال، همه اش تکراری بود …
ما باید بدانیم که جامعه بین المللی و بخصوص تحریم گران، می دانند که تغییر لحن ایران، ناشی از تحریم هاست! آنها برای این تحریم ها هزینه داده اند… برای جایگزینی نفت ایران، دهها کارخانه و شرکت را جابجا کرده اند و …
و روحانی نتوانست آنها را قانع کند که انتخاب مردم ایران هم در این تغییر لحن نقشی دارد و این نکته ضعف عمده ای بود!
و دیگر اینکه: روحانی، برخلاف آنچه عنوان شد، در مواجهه با سیاست خارجی ایران تام الاختیار نبود! …به نظرم سخنرانی ضعیف روحانی این موضوع را لو داد!!…
رئیس جمهور باید یاد بداند که در مجامع بین المللی، روح الله حسینیان و حسین شریعتمداری ننشسته اند!.. خودش را دست کم نگیرد …این همه نکته ضعف سوم ….
و ….

شهروز مهدی‌پور: چند سال بعد در چنین روزی:
تحلیل گران مسائل موج اول: …به نظر ما سخنرانی آقای روحانی عالی بود.
تحلیلگران مسائل موج دوم:…به نظر ما سخنرانی آقای روحانی افتضاح بود.
تحلیگران مسائل موج سوم و چهارم و…:… به نظر ما سخنرانی آقای روحانی یه کم…تا حدی…ای میشه…البته …اگر این…تازه…باید کمی…و الی آخر!!!
آقا و خانم محترم…ایشان سخنرانی کردند و تمام شد.خوب یا بد یا هر چی…حالا شما در فضای مجازی و غیر مجازی، کافه و جلسه و… سعی بر اثبات درستی تجزیه و تحلیل خود داری و دیگران را بی سواد و نا بلد می شماری و یا اتهام می زنی حتی بدون این که خوب ببینی و بخوانی بحث دیگری است.همه ما بسته به دریافت خود از این ماجرا چند خطی نوشتیم.این جا هم حکم یک محفل گپ مجازی است که با هم ولی دور از هم حرف می زنیم. حالا که سخنرانی تمام شد شما هم تمام کنید.خلاص!
پ.ن. باور کنیم که بنا نبود تمام مشکلات ما در یک سخنرانی حل و فصل شود و بنا هم نبوده تنها آمریکا مخاطب این سخنرانی باشد…آقای روحانی در حد و اندازه خودش ظاهر شد از همان اول هم ما زیاد ی متوقع بودیم و منتظر یک حماسه.عرصه سیاست عرصه ی واقعیت هاست و نسبیت ها. اشتباه خود را با تحلیل های ….توجیه نکنیم.

مرتضی گلپور: شايد روحاني و اوباما در سازمان ملل با هم دست نداده باشند، اما هرچه باشد روحاني توانست قبح مذاكره با آمريكا را بشكند. گرچه زمينه‌هاي اين شكستن هفته هاي قبل در داخل فراهم شد، اما نكته اي كه بايد به آن توجه كرد اين است كه چرا تا اين اندازه هم به روحاني اجازه داده شد كه پيش برود؟ چرا اين فرصت به خاتمي يا احمدي‌نژاد داده نشد؟ پاسخ اين سوال در حرف‌هاي امروز سردار فيروزآبادي نهفته است كه گفت: «روحاني در سخنراني سازمان ملل از اصلاح‌طلبان فراتر رفته است.» واقعيت اين است كه در نظر بخشي از حاكميت، روحاني نه اصولگراست و نه نماينده اصلاح‌طلبان. از نظر آنان بد نيست كه مهر ايجاد رابطه با آمريكا به نام كسي بخورد كه به اين دو جناح وابسته نيست. همچنان كه روحاني پيشتر نماينده رهبري در شوراي عالي امنيت ملي هم بود. از اين رو اصل اينكه به روحاني اجازه داده شد كه رويكرد فعلي را در ديپلماسي و رابطه با آمريكا در پيش بگيرد، قابل كنكاش است.

علی اصغر سیدآبادی: به محتوای سخنرانی کار ندارم، اما از نظر فرم و ادبیات نسبت به سخنرانی‌های قبلی روحانی ضعیف‌تر است. خطابه خوبی نیست. یک جا‌هایش شبیه مقاله‌های تخصصی است پر از کلمات قلمبه و سلمبه تخصصی مثل چارچوب‌های مفهومی و یک جا‌هایش شبیه یاداشت‌های روزنامه‌ای سیاسیونی است که حتی یک رمان نخوانده‌اند و فقط به محتوا می‌اندیشندو کاری به چگونه گفتن ندارند.
با سخنرانی مراسم تنفیذ و تحلیف که مقایسه می‌کنم، به نظرم متن سخنرانی آقای روحانی از نظر ظرافت‌های زبانی و ادبی افت کرده است. حیف شد!

مهران کرمی: این متن یا دست کم نیمه اولش را یک دانشجوی خام‌دست روابط
بین‌الملل که اسیر عبارت‌های قلمبه است، برای شیخ ما نوشته. مردم چکار
دارند با جمع جبری صفر و مضاعف و اینجور چیزها. در مجموع آقای روحانی با
این که از صلح گفت و بر خشونت تازید ولی لحنی خشن داشت که متناسب با لحن
اوباما نبود. انتظارمان از اولین نطق یک رهبر صلح‌طلب بیشتر از این بود.

انتهای پیام

بانک صادرات

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا