ماجرای جده و ماهی‌گیری از آب گل‌آلود
مسلم نادعلی زاده در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت: در مورد واقعه‌ی اخیر (برخورد بی‌ادبانه‌ی دو مأمور سعودی با دو نوجوان ایرانی) توجّه به چند نکته‌ی زیر، خالی از لطف نیست:
– پس از نشر هر خبر، لازم است ابتدا در مورد صحت‌وسقم آن تحقیق کرد و برای انتخاب بهترین واکنش، پی به حقیقت ماجرا برد. متأسفانه رعایت نکردن چنین مساله‌ای موجب برخوردهای احساسی با قضایا و سوءاستفاده‌های متعدّد می‌شود.
– چنانچه اثبات شود دو مأمور یادشده برخلاف شئون شرعی و قانونی، حرمت دو زائر ایرانی را هتک کرده‌اند، باید مقامات مسوول در سازمان حج و زیارت و وزارت امور خارجه در این زمینه اقدام کنند و پیگیری‌های لازم را تا مجازات متهمان و تضمین امنیت زائران به عمل آورند.
– معلوم نیست که چرا عدّه‌ای می‌کوشند تا برخورد احتمالیِ دو مأمور سعودی را به نژاد و فرهنگ و تاریخ یک قوم چند صد میلیونی تعمیم دهند و باافتخار به نژاد ایرانیِ خویش، نژاد عرب را مورد تمسخر و تحقیر قرار دهند!
– بعضی حتّی پا را فراتر گذاشته و با اهانت به ساحت مقدّس رسول گرامی اسلام (ص) و ائمّه‌ی هدی (ع)، خواستار بازگشت به ایران پیش از اسلام و تمدّن هخامنشی شده‌اند! عجیب است که چگونه می‌توان به نام روشنفکری، ارتجاع را خواستار شد!
– در حیات تاریخیِ هر قوم و ملّت، برخی خصوصیّات اخلاقی ممدوح و برخی خصوصیّات اخلاقی مذموم وجود داشته است. عرب‌ها در برهه‌ای از حیات تاریخیِ خویش در کنار برخی رفتارها و صفات مذموم، صفاتی ممدوح همچون سخاوت و بلاغت و شجاعت داشته‌اند که صفحات تاریخ به آن گواهی می‌دهد. ایرانیان نیز همچنان که قومی دانش‌دوست و بافرهنگ بوده‌اند، رفتارها و صفاتی مذموم داشته‌اند که در کتب تاریخی و اجتماعی مسطور است. بنابراین تفاخر چشم‌بسته به نژاد و قومیت و نیاکان و برخی داستان‌های غیر مستند، نه‌تنها پسندیده نیست بلکه خود نشان از یک بیماری تاریخی می‌دهد.
– اسلام عزیز و پیشوایان دینی به تبعیت از قرآن، پیوسته بر تقوا و ارزش‌های اخلاقی تأکید کرده و از انسان‌ها خواسته‌اند تا به جای ملاک‌ها و معیارهای غلط همچون نژاد و قومیت و … به معیارهایی همچون انسانیت و علم و جهاد و تقوا توجّه کنند. تمسک به معیارها و ملاک‌هایی غیر از تقوا و علم و اخلاق انسانی، امری خلاف عقل و مذموم است.
– مقارن ظهور اسلام، عرب و عجم در جهل و انحراف به سر می‌بردند. اگر در میان عرب، دختران را زنده‌به‌گور می‌کردند، در میان عجم نیز مزدکیان را به‌صورت وارونه، زنده‌به‌گور می‌کردند و از پاهای بیرون مانده از خاک‌ها، مناظر وحشتناکی می‌ساختند. اگر در میان عرب، درس خواندن و علم‌آموزی رایج نبود، در میان عجم نیز درس خواندن در انحصار طبقات خاص بود و غالب مردم از این امر محروم بودند. فردوسی توسی داستان کفشگرزاده‌ای را که انوشیروان دادگر! مانع تحصیل وی شد، در شاهنامه آورده است. اگر در میان عرب، ازدواج‌های عجیب و طلاق‌های شگفت‌انگیز وجود داشته، در میان عجم نیز ازدواج با خواهر و دختر و مادر و نوادگان، امری رایج بوده است. دیگر اقوام و ملل نیز مقارن ظهور اسلام وضعیت بهتری نداشته‌اند. پیامبر اسلام (ص) مبعوث شد تا اخلاق انسانی را به کمال برساند و طلب دانش را برای مردان و زنان واجب شمرَد و انسان‌ها را از ظلم و تعدّی و تفاخر به نیاکان باز دارد. او سیاه و سفید و عرب و عجم را مساوی دانست و فضیلتی را جز تقوا و علم و جهاد برای انسان‌ها به رسمیت نشناخت.
– یکی از اعمال عبادی در اسلام، حج تمتّع و یکی از مستحبات مورد تأکید، عمره‌ی مفرده است. ارزش‌های فوق‌العاده‌ای برای این دو عبادت واجب و مستحب در قرآن و روایات ذکر شده است. متأسفانه عدّه‌ای ـ دانسته یا ندانسته ـ در صدد تضعیف این دو عبادت برآمده‌اند و با درآمیختن شعر و وهم و شطحیات عرفانی با احکام شرعی، به شبهه پراکنی در این باره می‌پردازند. باید دانست که حج و عمره، دو عبادت متعالی است و جنبه‌های انسان‌ساز فراوانی دارد. درعین‌حال، چنانچه مصالح عالی کشورهای اسلامی اقتضا کند، می‌توان به‌طور موقّت، سفر به حجاز را متوقف کرد. لیکن درخواست توقّف سفر به مکه‌ی مکرمه و مدینه‌ی منوّره بر اساس واکنش‌های احساسی به عمل خلاف اخلاق دو مأمور سعودی، چندان عقلانی به نظر نمی‌رسد.
– نکته‌ی آخر اینکه در طول صدها و هزاران سال گذشته، نژادهای بشری پیوسته در اختلاط با یکدیگر زیسته‌اند و پیوندهای سببی گوناگون در میان آن‌ها به وقوع پیوسته است. در ایران، قرن‌ها اعراب و ترکان و مغولان و افغان‌ها و یونانیان و اقوام دیگر حکومت کرده‌اند و کشور ما پیوسته در معرض سفرهای تجاری و هجمه‌های نظامی بوده است. حقیقتاً هیچ‌کس نمی‌تواند به‌جرئت مدّعی شود که یک ایرانیِ خالص است و در طول سده‌های گذشته، هیچ‌یک از پدرانش منسوب به یکی از اقوام مورداشاره نبوده‌اند. بنابراین تفاخر به پادشاهانی که دو هزار و پانصد سال پیش می‌زیسته‌اند و از آنان، جز چند سطر و صفحه، اطلّاعاتی باقی نمانده است، غیرعقلانی‌تر به نظر می‌رسد. بهتر آن است که معیارها و ملاک‌هایی را برای سنجش انسان‌ها به رسمیت بشناسیم که قرآن کریم و رسول گرامی اسلام (ص) به آن‌ها رهنمون شدند و عقل سلیم نیز آن معیارها را تصدیق می‌کند.
– دولت عربستان در سال‌ها و ماه‌های اخیر، مواضع غیرقابل‌دفاعی را در مسایل منطقه‌ای اتّخاذ کرده است. حمایت از مخالفان سوری و سرکوب مردم بحرین و حمله به یمن و حمایت از تروریست‌های القاعده و طالبان و امثالهم، روابط آن کشور را با ایران مورد تهدید قرار داده است. اظهارات و مواضع نابخردانه‌ی برخی مقامات و نشریات داخلی نیز پس از مرگ شاه سعودی بر آتش اختلافات میان دو کشور افزوده است. اکنون باید ضمن درخواست برای برخورد با مأموران متخلّف سعودی (در صورت اثبات اتّهام)، به حل مسایل اختلافی میان دو کشور ایران و عربستان پرداخت و از گسترده‌تر شدن دامنه‌ی اختلافات پرهیز کرد. بی‌شک نزدیک شدن دو کشور یادشده، به نفع مصالح عالی جهان اسلام خواهد بود؛ لیکن چنان چه تلاش‌های خیرخواهانه برای تعدیل مواضع دولت سعودی بی‌ثمر ماند، می‌توان به گزینه‌های دیگر اندیشید.
– نکته‌ی آخر اینکه ما فرزندان اسلامیم و سرزمین و میهن خود را دوست داریم و نباید اجازه دهیم که عدّه‌ای مرتجع، به بهانه‌ی دفاع از نژاد ایرانی و با سوءاستفاده از حوادث پیش‌آمده، عقده گشایانه، اسلام عزیز و پیامبر رحمت (ص) و امامان شیعه (ع) و حج و اعتقادات را زیر سؤال ببرند و به‌اصطلاح از آب گل‌آلود، ماهی بگیرند…
و من الله التّوفیق و علیه التّکلان
انتهای پیام
