آیا آموزش مجازی موفق بوده است؟

خبرگزاری ایسنا نوشت: درس‌هایی از آموزش مجازی در طول همه‌گیری می‌تواند آموزش را بهبود بخشد.

برای جوانانی که در اوج همه‌گیری کووید در دانشگاه تحصیل کردند، تجربه دانشگاه به‌طور ناگهانی با آنچه که انتظار داشتند متفاوت شد. آموزش به سرعت به صورت مجازی ارائه شد و دانشجویان مجبور شدند با استفاده از ابزارهای دیجیتال برای تکمیل یادگیری خود در خانه اقدام کنند. افرادی که علاقه به حضور در فضای دانشگاه را داشتند، شاهد کاهش فعالیت‌های اجتماعی و فوق برنامه بودند و در همین حال، فرصت‌های کارآموزی اغلب از دست رفت.

درک پیامدهای این تغییرات بر دانشجویان دانشگاه مهم بوده و همچنان ادامه دارد. یکی از موضوعاتی که از سوی چندین شرکت‌کننده مطرح شد این است که آموزش مجازی باید تعاملی‌تر شود. قرار دادن مطالب سخنرانی در محیط یادگیری مجازی و فرض اینکه جایگزین مناسب برای تجربه تدریس شده است، کافی نیست و استادان باید بیشتر از ارائه سخنرانی‌های دیجیتالی با دانشجویان تعامل داشته باشند و از ابزارهای ارتباطی آنلاین یا برنامه‌های ویدئو کنفرانس استفاده کنند.

نتایج تحقیقات اخیر نشان داده است که هنگام آموزش آنلاین ممکن است در بین دانشجویان انگیزه کافی نباشد و اساتید می‌توانند از ابزارهای نظرسنجی برای جذاب کردن و تعاملی کردن بیشتر استفاده کنند.

آموزش دیجیتال باید فراگیر باشد. برخی از دانشجویان دختر با تغییر به یادگیری مجازی با چالش‌های بزرگتری نسبت به همتایان مرد خود مواجه شدند. دانشجویان دختر بیش از همه متاثر شدند و بسیاری خاطرنشان کردند که مسئولیت‌های اضافی، مانند مراقبت از کودکان یا اعضای خانواده، کار را دشوارتر می‌کند.

دانشگاه‌ها به‌جای اینکه تصور کنند همه به درستی مجهز خواهند بود، باید اطمینان حاصل کنند که دانشجویان دانش، پشتیبانی و منابع دیجیتالی لازم برای یادگیری و ارزیابی مجازی را دارند. اطمینان از داشتن سخت‌افزار و نرم‌افزار مناسب همچنین دسترسی به اینترنت، ضروری است.

دسترسی به فناوری باید به‌طور عادلانه توزیع شود و توجه ویژه‌ای به دانشجویان محروم و دانشجویان بین‌المللی داده شود. در همین حال، دانشگاه‌هایی که قبلاً این کار را انجام نداده‌اند، باید فرصت‌های یادگیری انعطاف‌پذیر را در نظر بگیرند.

اکنون دانشگاه‌ها تدریس حضوری را از سر گرفته‌اند. برخی ممکن است به‌طور کامل به یادگیری در محوطه دانشگاه بازگردند، در حالی که بسیاری ممکن است با یک مدل ترکیبی ادامه دهند. دانستن اینکه کدام بهتر خواهد بود دشوار است. از نتایج تحقیقات مشخص است که دانشجویان مختلف ترجیحات متفاوتی دارند.

با این وجود، امیدواریم این بینش برای دانشگاه‌هایی که به‌طور کامل یا جزئی آموزش  مجازی ارائه می‌کنند مفید باشد. به‌طور گسترده‌تر، یافته‌های مربوط به تجربیات دانشجویان دانشگاه در طول همه‌گیری می‌تواند به دانشگاه‌ها کمک کند تا هر بحرانی را در آینده بهتر مدیریت کنند.

انتهای پیام