عبودیت خالق در چرایی و چگونگی خدمت به خلق تجلی می‌یابد
یک عضو هیأت علمی دانشگاه درباره‌ی رابطه‌ی «زیارت و تعالی عبودیت» گفت: در ادبیات دین مبین اسلام، جلوه‌هایی از عبودیت خالق در چرایی و چگونگی خدمت به خلق تجلی پیدا می‌کند و کسی که در اندیشة عبودیت خالق مهربان است، نمی‌تواند نسبت به خدمت به خلق و گره‌گشایی از امور آنان بی‌تفاوت باشد.
اهمیت اندیشه تلاش برای گره‌گشایی
محمدحسین ساجدی‌نیا در گفت‌وگو با خبرنگار رضوی در این باره افزود: عمق این باور در اندیشة دینی به اندازی است که از پیامبر اعظم(ص) نقل شده است که فرمود: مَن اَصبَحَ وَ لَم یَهتَم بِاُمورالمُسلیمن فَلَیسَ بِمُسلِم: کسی که صبح کند و در اندیشة تلاش برای گره‌گشایی از امور مسلمین نباشد، مسلمان نیست و در عبارتی دیگری نقل شده است که فرمودند: وَ مَن سَمِعَ رَجُلاً یُنادی یالَلمسلمین فَلَم یُجِبهُ فَلَیسَ بِمُسلِمٍ ” کسی که صدای انسانی را که درخواست کمک می‌کند بشنود ولی به یاری او نشتابد، مسلمان نیست.
وی با اشاره به آیه 128 سوره‌ی توبه در قران کریم، اظهار کرد: این آیه در توصیف رفتار پیامبر رحمت و محبت می فرماید: لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ” به تحقیق رسولی برای شما فرستاده شده که از بین خودتان است؛گرفتاری و رنج شما بر او بسیار سخت است؛ او کسی است که نسبت به هدایت شما دغدغه دارد.
زیارت و معانی وسیع آن
دبیر اندیشکده خانواده‌ی مرکز الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت، «زیارت» را در لغت به معنی دیدار کردن از روی قصد و اراده و شور و شعور و شوق معنا کرد و افزود: زیارت به معنی جمع شدن و در هم آمیختن امواج معنوی است و به عبارتی دیگر، ارتباط مرید و مراد در یک فضای عرفانی و عاشقانه است. زیارت یعنی وصال معشوق به عاشق، یعنی تحقق حقیقت جذب و هضم مرید و مراد؛ یعنی لبیک دوجانبه زائر و مَزور.
احساس شادابی پس از زیارت
وی گفت: این چنین است که زائران پس از زیارت، احساس نشاط و شادابی دارند و وقتی بر ای اولین بار به فضای معنوی زیارت شونده پا می‌گذارند؛ گویا آنچنان خود را مستغرق امواج معنوی و ارتباط دوسویه می بینند که گذر زمان را متوجه نمی‌شوند.
زیارت هم ارتباطی دو سویه است
ساجدی‌نیا با بیان این که «فضاهای زیارتی معمولا تمیز، خوشبو، معطر و دارای معماری خاص و هارمونی شکر و سپاس است»، عنوان کرد: اگرچه زیارت در ادبیات رایج عمدتاً حول ارتباط مریدی زنده با مرشد و مرادی است که در ظاهر مدفون در مکان مورد نظر است، اما باید بدانیم که ارتباط ، جریانی دوسویه است که بین دو شخص و یا دو شیئی برقرار می شود.
بالاترین نوع زیارت
این استاد دانشگاه، بالاترین نوع زیارت را زیارت عبد با معبود و زیارت مخلوق با خالق دانست و خاطرنشان کرد: رابطة خالق و مخلوق یک رابطة تکوینی و تشریعی است؛ مگر می‌شود مخلوقی با خالق خود ارتباط برقرار کند و وجود و حضور و عظمت او را حس نکند؟ مگر می‌شود فرزندی با مادر و پدر خود دیدار داشته باشد و محبت و عشق پاک و زلال آنان را احساس نکند!! فرزند کوچکی که پدر و مادر خود را برای لحظاتی گم می‌کند، به شدت سراسیمه می شود و چون در آن فضای آشفته به ناگهان با چهرة پدر و مادر مواجه می‌شود، به آغوش آنها پناه می برد و نشان می دهد که همچنان تشنة عشق و محبت آنان است.
عالی‌ترین نوع زیارت
وی گفت: زیارت بیت‌الله الحرام و مسجدالنبی که از عالی‌ترین نوع زیارت است، بدلیل رابطة مبتنی بر جذب و هضم بین زائر با مَزور است و قریب به اتفاق آنانی که توفیق تشرف به بیت‌الله‌الحرام و زیارت حرم شریف پیامبر خاتم را داشته‌اند؛ از این رابطة معنوی خاطره‌ها دارند.
انتهای پیام
