انتقاد به ترویج «شوگر مامی» در «بر سر دوراهی»

علی صارمیان روزنامه نگار در یادداشت کوتاه ارسالی به انصاف نیوز در نقد سریال «بر سر دوراهی» با عنوان «صداوسیما، دانشگاه ملی تربیت اسلامی یا مروج شوگر مامی؟» نوشت:

«متاسفانه بخش مذهبی جامعه‌ی ما که ماهواره را بخاطر اخلاق نگاه نمی‌کند با تصور اینکه صداوسیما با روسای ریشو و یقه بسته‌اش  در فکر اخلاقیات جامعه است، با خیال راحت پای مفاهیمی را به زندگی‌اش می‌کشد که از اخلاق تهی است. از یک طرف فیلم‌های سیاه پر آه و ناله و خراش دهنده‌ی ذهن مخاطب ایرانی که ورزش بوکس را مدت‌ها به علت خشونتش تعطیل کرده بود و از طرفی «شوگر مامی» (بهره گیری جنسی پیرزنان پولدار از جوانان) برای جذابیت اولیه‌ی کار.

این خلاف آمد زشت همان خط قرمزهایی است که در ادبیات با ارزش جهان و در فرهنگ ایرانی خط ممنوعه‌ی اخلاق انسانی است.

بی سوادی ممیزی در ایران باعث می‌شود که شتر نویسندگان روان پریشی چون حامد عنقا (همان که سریال پدر را با تصادف دلخراش نوشت و حالا سریال برسر دوراهی را نوشته است) از آن رد شود، ولی نویسندگان کاردان و درام نویس نتوانند که خلاقیتشان را نشان دهند و از طرفی  کتاب رییس انجمن فلسفه ایران را یک جوان ناپخته رد کند و نشان دهد که سوزن از درزش وارد نمی‌شود.

هرچه هست این تمهیدات زشت برای چسب قسمت‌های اول یک سریال به ذهن هرکسی که اندکی از عرف اخلاقی فاصله بگیرد می‌رسد؛ اما چرا صداوسیما کازینو و محل خریداری امور جنسی شاذ شده است، محل تامل و تاسف است».

ماجرا چیست؟

در سریال بر سر دوراهی، یک پیرزن که سن متعارف مادربزرگ‌ها را دارد، عاشق یک جوان بیکار می‌شود. بعد از شش ماه می‌میرد و ارث زیادش را برای پسر بیکار خلافکار می‌گذارد. در قسمت اول صحنه‌هایی داشته است که یک مادر بزرگ می‌رود پیش پسر جوان و می‌گوید از عشقت می‌میرم.

انتهای پیام